ارائه الگوی مدیریت بحران شهری (موردمطالعه: منطقه 11 شهر تهران) (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
زمینه و هدف : ازجمله مسائلی که بیشتر شهرهای بزرگ جهان با آن دست به گریبان هستند، بروز حوادث و مخاطرات طبیعی است. با توجه به ماهیت غیرمترقبه اغلب مخاطرات طبیعی، بهره مندی از الگوی مناسب برای مدیریت بحران لازم و ضروری است. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر ارائه الگوی مدیریت بحران شهری در منطقه 11 شهر تهران است. روش: پژوهش حاضر ازنظر هدف کاربردی و ازنظر ماهیت توصیفی - تحلیلی است که با استفاده از روش آمیخته (کیفی- کمی) انجام شده است. حجم نمونه با بهره گیری از فرمول کوکران 314 نفر به دست آمده و برای مصاحبه با استفاده از روش گلوله برفی با تعداد 15 نفر از خبرگان مصاحبه انجام شد که پس از تأیید روایی و پایایی، داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزارها SMART PLS و SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: مدیریت بحران به عنوان واکنشی در برابر وضعیت بحرانی دربرگیرنده سلسله عملیات و اقدامات پیوسته و پویاست که به طورکلی بر اساس اصول کلاسیک مدیریت شامل برنامه ریزی، سازمان دهی، تشکیلات رهبری و کنترل، بسته به زمان و مکانی که بحران در آن روی می دهد، می تواند متفاوت عمل کند. در این راستا، در پژوهش حاضر مدلی بومی مبتنی بر عوامل مؤثر بر مدیریت بحران شهری استخراج و پس از تحلیل داده های بخش کمی، تأثیر مؤلفه های مدیریت بحران در مناطق شهری مورد تأیید قرار گرفت. نتیجه گیری: امروزه با شهری شدن جوامع و گرایش انسان ها به محیط های شهری، توجه به شیوه بهتر زیستن در اولویت قرارگرفته است. در همین خصوص خطرات ناشی از پدیده های طبیعی و سوانح اقلیم که انسان ها را تهدید می کند، بی توجهی به مکان یابی صحیح شهرها، رشد و توسعه شهرهای بنیان نهاده شده، همچنین نبود برنامه ریزی لازم برای جلوگیری از رشد لجام گسیخته شهرها، مسائل و مشکلات فراوانی از جهت مصونیت شهرها به بار آورده است. ازاین رو به کارگیری الگوی مناسبی که دربرگیرنده همه ابعاد، مؤلفه ها و شاخص های تأثیرگذار مدیریت بحران در مناطق شهری باشد، ضروری می باشد.A Model for the Urban Crisis Management (Case Study: District 11 of Tehran)
Background and aim: One of the issues that most of the world's big cities are dealing with is the occurrence of natural disasters and hazards. Considering the unexpected nature of most natural hazards, it is necessary and needed to use a suitable model for crisis management. Therefore, the aim of the present study is to provide a model of urban crisis management in the 11th district of Tehran. Method: The current research is applied in terms of purpose and descriptive-analytical in nature, which was carried out using a mixed (qualitative-quantitative) method. The sample size of 314 people was obtained by using the Cochran formula and 15 experts were interviewed using the snowball method. Results: Crisis management as a reaction to a crisis situation includes a series of continuous and dynamic operations and measures, which generally can act differently depending on the time and place where the crisis occurs, based on the classical principles of management including planning, organization, leadership and control organizations. In this regard, in the current research, a local model based on factors affecting urban crisis management was extracted and after analyzing the quantitative data, the effect of crisis management components in urban areas was confirmed. Conclusion: Today, with the urbanization of societies and the tendency of people to urban environments, attention to a better way of living has been prioritized. In this regard, the dangers caused by natural phenomena and climatic accidents that threaten humans, neglecting the correct location of cities, the growth and development of established cities, as well as the lack of necessary planning to prevent the unbridled growth of cities. Therefore, it is necessary to use a suitable model that includes all dimensions, components and effective indicators of crisis management in urban areas.
تبلیغات
