هدف این مقاله، بررسی رابطه بلندمدت و کوتاه‌مدت بین متغیرهای گسترش مالی ورشد اقتصادی براساس آزمون همگرایی یوهانسن - ژوسلیوس و گریگوری - هانسن وآزمون‌های علیت از نوع گرنجر، می‌باشد. براساس اطلاعات سالیانه دوره 1374-1338، این‌نتیجه به دست آمده است که فقط یک رابطه علی کوتاه‌مدت بین این متغیرها در اقتصاد ایران و ازگسترش مالی به رشد اقتصادی وجود دارد. این نتیجه از فرضیه رشد "به تبع عرضه" حمایت‌کرده و ایجاد و گسترش مؤسسات مالی جدید را برای انباشت سریع سرمایه، و در نهایت، رشداقتصادی پیشنهاد می‌نماید.
