نظر به اهمیت پایبندی به تمرین، هدف این پژوهش بررسی اثر یادگیری مشارکتی بر پایبندی با تأکید بر نقش واسطه ای لذت و خود-کارآمدی ورزشی بود.
نمونه آماری 42 دانش آموز پسر مقطع راهنمایی بودند که در دو گروه (مشارکتی:20تن، مرسوم:22تن) 21جلسه تمرین کردند. پیش و پس از مداخلات، خود-کارآمدی و لذت آزمودنی ها بررسی شد. پایبندی نیز بر اساس نتایج حضوروغیابشان ارزیابی گردید.
خود-کارآمدی پس از مداخله در گروه مشارکتی به صورت معناداری افزایش یافت، اما لذت هیچ یک از گروه ها تغییر معناداری نکرده بود. بررسی تفاوت های درون گروهی تغییرات خود-کارآمدی و لذت از ورزش نشان داد که در گروه مرسوم در هر دو متغیر، تفاوتی معنادار وجود داشت، درحالی-که در گروه مشارکتی این تفاوت مشاهده نشد. بیشتر بودن میزان پایبندی گروه مشارکتی نسبت به گروه مرسوم، به دلیل تعداد کم نمونه، معنادار نبود.
به نظر می رسد یادگیری مشارکتی با افزایشِ همگنِ خود-کارآمدی و جلوگیری از ایجاد تفاوت درون گروهیِ لذت بتواند پایبندی را افزایش دهد.
