اهداف: آموزش بین حرفه ای، رویکردی نوین برای توانمندساختن فراگیران علوم سلامت در جهت ارایه مراقبت تیمی، همکارانه و جامع به منظور ارتقای پیامدهای سلامت مددجویان است. این مطالعه با هدف بررسی آمادگی دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم سلامت برای آموزش و یادگیری بین حرفه ای انجام شد.
روش ها: این مطالعه مقطعی- توصیفی در سال 92-1391 روی 500 نفر از دانشجویان مقاطع تحصیلات تکمیلی در رشته های مختلف علوم سلامت با نمونه گیری آسان و دردسترس انجام شد. ابزار پژوهش، پرسش نامه سنجش آمادگی برای آموزش بین حرفه ای بود که پایایی آن 83/0 به دست آمد. داده ها با نرم افزار SPSS 18 و آزمون های آماری توصیفی (میانگین و درصد) و آزمون آنالیز واریانس یک طرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: میانگین کلی آمادگی دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم سلامت برای آموزش بین حرفه ای بالاتر از حد متوسط بود. بین گروه های حرفه ای از نظر میزان آمادگی برای آموزش بین حرفه ای، تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت (0/05). ولی با این وجود در گروه پرستاری، میانگین نمرات در کل مقیاس و در تمام زیرمقیاس ها از گروه های دیگر بیشتر بود.
نتیجه گیری: آمادگی دانشجویان تحصیلات تکمیلی علوم سلامت برای آموزش بین حرفه ای بالاتر از حد متوسط است.
