تامین اجتماعی

دریانوردی با خطرات بسیاری از جمله حوادث کار در دریا، نوسانات درآمدی به دلیل ماهیت فصلی بودن، طولانی شدن دوره خدمت و مشکلات بیمه بازنشستگی ناشی از آن، سختی کار و ... همراه است. هدف از این پژوهش، شناسایی مهم ترین موانع دریانوردان برای بیمه شدن، برشمردن چالش های اصلی سازمان تأمین اجتماعی در رابطه با بیمه کردن این گروه، مطالعه تطبیقی وضعیت بیمه پردازی دریانوردان سایر کشورها و در نهایت پیشنهاد اصلاحات مورد نیاز در فرایند و نظام بیمه پردازی دریانوردان ایران است. در این پژوهش، از روش تحقیق کتابخانه ای  به شیوه تحلیلی- توصیفی برای مطالعه مقاوله نامه های بین المللی و بیمه پردازی دریانوردان در سایر کشورها و مصاحبه با خبرگان جهت برشمردن مشکلات سازمان درخصوص بیمه کردن این گروه  استفاده شده است. نتایج این مطالعه نشان می دهد که بهتر است نظام جداگانه ای برای بیمه  دریانوردان ایران ایجاد شود، و اگر امکان انجام این مسئله در کوتاه مدت فراهم  نباشد، بهتر است با اعمال تغییراتی در الگوهای موجود، برخی از مشکلات موجود در این زمینه را هرچه بهتر برطرف ساخت. 

مشکلات صندوق های بازنشستگی از مسائل مهم و جاری در اکثر کشورهااست. به دلیل افزایش سن امید به زندگی و کاهش مرگ و میر، صندوق های بازنشستگی با مشکل عدم توانایی در ایفای تعهدات مالی در قبال افراد بیمه شده مواجه هستند. صندوق های بازنشستگی در جهان به طور غالب از نوع مزایای معین است که در این سیستم تمامی ریسک های صندوق (اعم از سرمایه گذاری، طول عمر و ...) بر عهده خود صندوق بازنشستگی می باشد. با توجه به تغییرات بین نسلی، سن امید به زندگی و تضمین مزایای فرد بیمه شده در طرح های مزایای معین، اکثر صندوق های بازنشستگی دارای تعهدات تأمین مالی نشده هستند. از راه حل های ارائه شده برای این مسئله، می توان به تبدیل سیستم صندوق های بازنشستگی به مشارکت معین نام برد. در این سیستم ها ریسک های صندوق به سمت فرد <em>بیمه شده</em> منتقل می شود. اما این طرح ها نیز نیاز به ضمانت هایی برای فرد دارد. یکی از انواع ضمانت ها، تضمین نرخ بازگشت سرمایه یا همان بازده سرمایه گذاری است که در این مقاله به طور کامل بررسی شده است و در قالب اختیار ضمانت طراحی و قیمت گذاری می شود.

با توجه به بحرانهای صندوق های بازنشستگی، پیشنهاد ادغام آنها به منظور تقویت پشتوانه مالی صندوق های بازنشستگی و کاهش ریسک هایی مانند افزایش امید به زندگی  [1] مطرح می شوند و ادغام صندوق های بازنشستگی یکی از راهکارهای انتخاب شده توسط دولت ها و سیاست گذاران برای خروج از بحران است. ادغام صندوق های بازنشستگی تبعات مالی، حقوقی، اداری و روانی زیادی در پی دارد و، به همین دلیل، باید پس از بررسی های دقیق و همه جانبه ازطریقِ محاسبات اکچوئریال و اطمینان از شیوه اجرا عملیاتی شود. باوجود این، شناخت پیرامون ابعاد و ویژگی های ادغام در کشور، نه تنها از لحاظ اکچوئریال، بلکه از نظر مدیریتی محدود، اگر نگوییم ناشناخته، است. برای رفع این شکاف می توان از تجربیات سایر کشورها و سازمان ها بهره برد تا از این رهگذر راهکارها و روش های جدیدی از نظر مدیریتی و محاسباتی شناسایی شوند که تبعات ادغام صندوق های بازنشستگی را کاهش دهند. مقاله حاضر با این هدف به مطالعات الگوبرداری و شناخت وضعیت موجود در حوزه ادغام صندوق های بازنشستگی اختصاص دارد. همچنین در این مقاله رویکرد فرایند ادغام صندوق های بازنشستگی پیشنهاد شده است، تفکیک فرایند ادغام به سه مرحله پیش، حین و پس از ادغام است. با این تفکیک می توان وظایف مشخصی را به مشاوران اکچوئری صندوق بازنشستگی پذیرنده محول کرد. در این گزارش پیشنهادهایی نیز در رابطه با الگو، گردش کار و ملاک های ارزیابی ادغام صندوق های بازنشستگی مزایای معین ارائه شده است.

هدف اصلی از این تحقیق بررسی رابطه سبکهای رهبری و پیامدهای رفتاری کارکنان با توجه به نقش میانجیگری سیاستهای سازمانی بود. پژوهش فوق از نظر هدف کاربردی و از لحاظ روش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری شامل 348کلیه کارمندان سازمان تأمین اجتماعی استان لرستان در سال 1392 بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای تعداد 183 به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها 5 پرسش نامه استاندارد شامل، رهبری تحولی باس و آولیو، رهبری تبادلی ویلیام، تعهد سازمانی لانیز، رفتار شهروندی سازمانی چان و سیاست های سازمانی کاراتپ استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیلی مسیر و آزمونهای t به وسیله نرم افزار smartpls استفاده شد. نتایج تحقیق نشان داد که: بین سبک رهبری تحولگرا و پیامدهای رفتاری کارکنان (تعهدسازمانی و رفتارشهروندی) رابطه علی مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین سبک رهبری تبادلی و نتایج رفتاری کارکنان رابطه ای مشاهده نگردید. همچنین ادراک کارکنان از سیاستهای سازمانی رابطه بین سبک رهبری تبادلی و تعهد سازمانی را میانجیگری می کند. .

هدف پژوهش حاضر تعیین سطح کارایی بیمارستانهای سازمان تأمین اجتماعی و امکان مقایسه کارایی آنها با توجه به متغیرهای محیطی بیمارستان و مشخصات مدیران (نوع فعالیت، رشته فعالیت، سطح تحصیلات،سن، جنسیت، رشته تحصیلی) میباشد. روش پژوهش، در این پژوهش کلیه بیمارستان تأمین اجتماعی کشور مورد بررسی قرار گرفته اند (70 بیمارستان). در تعریف متغیرها تعداد تخت فعال، تعداد پزشک متخصص، تعداد پزشک عمومی، تعداد پیراپزشک، تعداد سایر پزشکان، تعداد پرستار، تعداد بهیارو کمک بهیار و تعداد سایر پرسنل به عنوان متغیرهای ستانده و تعداد پذیرش سرپایی، تعداد پذیرش بستری ، تعداد عمل جراحی، تخت-روز اشغالی، متوسط اقامت بیمار و ضریب اشغال تخت به عنوان متغیرهای نهاده مشخص شده است. جهت اندازه گیری عملکرد بیمارستان ها از مدل تحلیل پوششی دادهها (DEA) و ضمن مشخص کردن بیمارستانهای ناکارا، با استفاده از مدل اندرسون-پیترسون بیمارستان های کارا نیز رتبه بندی شدند. نتایج نشان میدهد میانگین کارایی بیمارستانهای تأمین اجتماعی در سال 1394 برابر با 99/0 بوده به طوریکه 58 بیمارستان کارا (83%) و 12 بیمارستان ناکارا (17%) هستند. ض. بنابراین بیمارستانهای مذکور با بهینه سازی تعداد مازادهای خود، حتی المقدور از مقادیر اولیه نهاده ها کم کنند تا به کارایی مطلوب دست یابند. بیمارستانهای مرجع برای هر بیمارستان ناکارا مشخص شد. سایر نتایج نشان داد که متغیرهای محیطی بیمارستان و مشخصات مدیران (نوع فعالیت، رشته فعالیت، سطح تحصیلات، سن، جنسیت، رشته تحصیلی) بر کارایی تأثیرگذار نیست.

همگام با تغییرات نامساعد جمعیتی و سیستم های ناپایدار قدیمی و چندپاره، اصلاحات مستمری در رأس سیاست های کشورها از سالها پیش قرار گرفته است. فرآیند اصلاحات در طیف وسیعی ازکشورها به شکل قابل ملاحظه ای از کشوری به کشور دیگر متفاوت است. به همین دلیل آلیانز در اولین گام مقوله ی شاخص پایداری مستمری را معرفی می کند. این شاخص ویژگی های مختلف سیستم های مستمری را با عوامل موثر جهت مطالعه و ارزیابی تغییرات ناشی از سیاست گذاری ها در کشورهای مختلف در کل دنیا را ترکیب می کند. در تعریف پایداری یک سیستم مستمری عمومی در یک کشور، شاخص پایداری مستمری معرف میزان نیاز کشور به انجام اصلاحات جهت حفظ پایداری مالی در بلند مدت می باشد، هر چند ارزیابی پارامترهای قانونی و فنی و سازمانی هر کشور به طور مشخص، کار دشواری می باشد. با این اوصاف تعدادی متغیر کلیدی به طور عام در سیستم های مستمری ملی فارغ از ویژگی های اختصاصی هر کشور وجود دارند که تأثیر جدی بر پایداری سیستم دارند. با اتخاذ یک رویکرد منظم جهت مطالعه ی این متغیرهای پویا، شاخص پایداری مستمری جهت ارزیابی پایداری بلندمدت سیستم های مستمری ملی بکار گرفته می شود که به تبع آن بستر انجام اصلاحات توسط سیاست گذاران و تصمیم گیران فراهم می گردد.