محمدرضا اناری

با توجه به بحرانهای صندوق های بازنشستگی، پیشنهاد ادغام آنها به منظور تقویت پشتوانه مالی صندوق های بازنشستگی و کاهش ریسک هایی مانند افزایش امید به زندگی  [1] مطرح می شوند و ادغام صندوق های بازنشستگی یکی از راهکارهای انتخاب شده توسط دولت ها و سیاست گذاران برای خروج از بحران است. ادغام صندوق های بازنشستگی تبعات مالی، حقوقی، اداری و روانی زیادی در پی دارد و، به همین دلیل، باید پس از بررسی های دقیق و همه جانبه ازطریقِ محاسبات اکچوئریال و اطمینان از شیوه اجرا عملیاتی شود. باوجود این، شناخت پیرامون ابعاد و ویژگی های ادغام در کشور، نه تنها از لحاظ اکچوئریال، بلکه از نظر مدیریتی محدود، اگر نگوییم ناشناخته، است. برای رفع این شکاف می توان از تجربیات سایر کشورها و سازمان ها بهره برد تا از این رهگذر راهکارها و روش های جدیدی از نظر مدیریتی و محاسباتی شناسایی شوند که تبعات ادغام صندوق های بازنشستگی را کاهش دهند. مقاله حاضر با این هدف به مطالعات الگوبرداری و شناخت وضعیت موجود در حوزه ادغام صندوق های بازنشستگی اختصاص دارد. همچنین در این مقاله رویکرد فرایند ادغام صندوق های بازنشستگی پیشنهاد شده است، تفکیک فرایند ادغام به سه مرحله پیش، حین و پس از ادغام است. با این تفکیک می توان وظایف مشخصی را به مشاوران اکچوئری صندوق بازنشستگی پذیرنده محول کرد. در این گزارش پیشنهادهایی نیز در رابطه با الگو، گردش کار و ملاک های ارزیابی ادغام صندوق های بازنشستگی مزایای معین ارائه شده است.

بسیاری از کشورها از نظام های تخفیف - جریمه در بیمه مسئولیت شخص ثالث اتومبیل استفاده می کنند. شرایط قانونی کشورها در طراحی این نظام ها تاثیر بسزایی دارد. چنین نظام هایی، بیمه گذاران را در تصادف هایی که مقصر هستند با اضافه بها در حق بیمه، جریمه می کنند و در سال های بدون تصادف برای حق بیمه آنها، تخفیف قائل می شوند. در این مقاله، شرایط این نظام ها در 6 کشور آسیای شرقی،14 کشور اروپایی، 2 کشور آفریقایی و یک کشور آمریکای جنوبی مورد بررسی قرار گرفته و پیشنهادهایی برای مقایسه عملکرد و کارایی آنها با بیمه نامه های مشابه در ایران ارائه شده است.