مقصدهای گردشگری به عنوان کانون اصلی جذب گردشگران، نقش بنیادی را در توسعه صنعت گردشگری دارند زمانی می توان یک مقصد گردشگری را متمایز و موفق جلوه داد که بتوان تجربه های منحصر به فرد و جدیدی را به گردشگر ارائه داد. این وظیفه بر عهده رویدادهای گردشگری نهاده شده است. رویداد در ترکیب با توسعه گردشگری باعث شکل گیری جاذبه در میان گردشگران می شود و از طریق برنامه ریزی، بازاریابی و اجرای اصولی، به عنوان یکی از استراتژی های مهم برای توزیع گردشگری به صورت عادلانه و منظم در مناطق مختلف و در زمان های مختلف در کشور محسوب می گردد. پژوهش حاضر به بررسی منابع و عوامل مؤثر جهت توسعه گردشگری رویدادهای فرهنگی در راستای تعدیل فصلی بودن گردشگری شهر همدان پرداخته است. جامعه آماری پژوهش، خبرگان گردشگری شهر همدان می باشند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه و برای تجزیه و تحلیل داده ها از رویکرد مدل سازی معادلات ساختاری مبتنی بر حداقل مربعات جزئی استفاده شده است . نتایج نشان می دهد وضعیت منابع گردشگری، منابع حمایتی، منابع مصنوع و عوامل موقعیتی جهت توسعه گردشگری رویدادهای فرهنگی در شهر همدان به جز منابع حمایتی، جهت تعدیل فصلی بودن گردشگری در وضعیت مطلوبی قرار دارند.
هرساله بیش از یکصد میلیون گردشگر از آثار تاریخی، فرهنگی و طبیعی کشور چین بازدید می کنند. علاوه بر این، چینی ها از طرق متنوع دیگری نیز برای ترویج فرهنگ گردشگری و افزایش درآمد خود، از این محمل استفاده می کنند، بدین صورت که علاوه بر میراث فرهنگی شان، میراث معنوی و پیشینه های باستانی خود را نیز در برنامه های گردشگران خود گنجانده اند. با این ترتیب، نه تنها گردشگر را با باورها، آداب و رسوم باستانی خود آشنا می کنند، بلکه آنان را با سبک زندگی امروزی، فرهنگ و نحوه مراودات خود همراه می کنند، و در نهایت هم گردشگر را با جیبی خالی به کشور خویش باز می گردانند. به عنوان مثال، یکی از مصادیق بارز موارد یاد شده، دانش گیاهان داروئی، فرهنگ بهره گیری از داروهای طبیعی و «طب سنتی» چین است.
امروزه صنعت گردشگری به عنوان بزرگ ترین و متنوع ترین صنعت در دنیا شناخته میشود. با توجه به
فراگیر شدن فناوری اطلاعات و کسب وکارهای الکترونیکی، توجه ویژه به گردشگری الکترونیکی جهت
بهرهمندی از ظرفیت های این صنعت، میتواند بسیار مفید باشد. در این پژوهش پس از مروری بر مفاهیم و
تعاریف گردشگری و گردشگری الکترونیکی، به مدل های اعتماد الکترونیکی پرداخته شده است. یکی از
چالش های مهم در فضاهای الکترونیکی و به خصوص گردشگری الکترونیکی، بحث اعتماد میباشد. هدف
این پژوهش نگاهی جدید به عوامل تأثیرگذار بر اعتماد گردشگران الکترونیکی و تبیین این عوامل میباشد.
به این منظور با تعریف پنج نوع اعتماد که منجر به اعتماد گردشگر در فضای تارنما میشود، مدلی مفهومی
بر پایه تجمیع مدلهای گذشته ارائه گردیده است. ارزیابی مدل ارائه شده به وسیله پرسشنامهای بر اساس
طیف لیکرت 5 درجه ای و به دست آوردن درجه های اهمیت انجام گرفته است. پس از بررسی روایی
نسخه 18 و ضریب آلفای کرونباخ (= 7,78 ) تأیید SPSS پرسشنامه، پایایی آن نیز با استفاده از نرم افزار
شده است.
گردشگری سلامت در بسیاری از کشورها، نیروی اصلی بهبود و رشد اقتصادی کشور محسوب می شود. به رغم تلاش های صورت گرفته در سال های اخیر، گردشگری سلامت هنوز در ساختار نهادی کشور و مقررات موجود، جایگاه مناسبی نداشته و با هدف تبیین شده در سند چشم انداز که جایگاه نخست گردشگری سلامت ایران در میان کشورهای منطقه را ترسیم کرده است فاصله دارد. پژوهش حاضر در تلاش است با اتخاذ رویکرد کیفی به این پرسش ها پاسخ دهد که گردشگری سلامت در کشور با کدام چالش ها در عرصه قانون گذاری و اجرا مواجه شده است؟ نهادهای مسئول برای پیشبرد و توسعه این بخش از اقتصاد، چه تمهیداتی اندیشیده اند؟ یافته های تحقیق مبتنی بر روش تحلیل مضمون بیانگر آن است که چالش های سیاست گذاری در چهار بخش اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، سیاسی و اداری قابل تفکیک است که برای ارتقاء جایگاه گردشگری سلامت، توجه به چالش های سیاسی و اداری در مرحله تدوین سیاست ها اهمیت بیشتری دارد.