گسترش جهانی رژیم های فراملی و بین المللی اعم از موازین حقوق بشر و مناسبات دموکراتیک همراه با رشد سازمانهای غیردولتی و فراملی و تفسیر موسع شورای امنیت از مفاد منشور سازمان ملل در خصوص حفظ صلح و نظم بین المللی ، از مهمترین پیامدهای فرآیند جهانی شدن در دهه های پایانی قرن بیستم است که می تواند جنبش های قومی و دولت های کثیر القوم را با فرصت ها و تهدیدهای جدیدی مواجه سازد .
پرسش اصلی نوشتار حاضر عبارت از این است که : رسانه ها در پیدایش و مدیریت بحران های سیاسی - اجتماعی چه نقشی ایفا می کنند ، نویسنده برای پاسخ گویی به این سؤال ، ضمن تحلیل مفهومی «رسانه» و نشان دادن این که تلقی نوینی از «رسانه» در عصر حاضر شکل گرفته که در ارتباط درونی با مقوله «قدرت» قرار دارد (و از آن به صنعت رسانه ای یاد کرده است) ، به نسبت سنجی این پدیده جدید با شکل های مختلف بحران - در لایه های حکمتی و اجتماعی - پرداخته است .