درخت حوزه‌های تخصصی

در دهه 1990 تمام شرکتها باید جهانی بیندیشند ، در غیر این صورت در بازار به هم پیوسته امروزی موفق نخواهند شد. شرکتها باید یاد بگیرند که چگونه وارد بازارهای خارجی شوند و توانایی رقابتی جهانی خود را افزایش دهند . آنها مجبور هستند قبل از ورود به بازار جهانی استراتژی های خود را تبیین نمایند و مقدار فعالیت خود را در کشور ،قاره و سطح جهانی معیین کنند. شرکتها باید رقیبان خود را بشناسند و استراتژی ها و منابع آنها را تجزیه و تحلیل نمایند . آنها همچنین باید محلهای جغرافیایی تولید ، منابع ، مواد و تجهیزات خود را مشخص کنند . در این مقاله درباره شش تصمیم عمده ای که مدیران بازاریابی بین المللی باید قبل از ورود به بازارهای جهانی ، با توجه به نظریان متخصصان تا سال 1994 آنها مورد توجه قرار دهند ، بحث و بررسی می گردد. اولا عوامل محیطی که شرکتها قبل از تصمیم به فعالیت در سطح جهان باید بررسی کنند ، تجزیه و تحلیل می شوند . ثانیا در مورد اینکه آیا شرکت در بازارهای بین المللی فعالیت کند یا خیر بحث می شود . رابعا شیوه های مختلف ورود به بازارهای جهانی تجزیه و تحلیل می گردد . خامسا نکاتی را که شرکت باید با توجه به آن آمیخته بازاریابی جهانی خود را با هر یک از بازارها هماهنگ نماید ارزیابی می گردد . سادسا چگونگی اداره و سازماندهی فعالیتهای بین المللی مورد توجه قرار می گیرد و سرانجام شش توضیح تکمیلی از بازاریابی جهانی برای شناخت بیشتر بازارهای بین المللی عرضه می گردد .

در قسمت اول این مقاله درباره شش تصمیم عمده ای که مدیران بازاریابی بین الملل باید قبل از ورود به بازار جهانی مورد توجه قرار دهند بحث و بررسی به عمل آمد. این شش تصمیم عمده عبارت بودند از : 1- ارزیابی اوضاع محیط بازاریابی بین الملل 2- تصمیم به فعالیت در سطح بین الملل 3- تصمیم در مورد انتخاب بازارها درسطح بین الملل 4- تصمیم در مورد چگونگی وارد شدن به بازار بین الملل 5- تصمیم در مورد برنامه هایبازاریابی بین الملل 6- تصمیم در مورد نوع سازمان بازاریابی بین الملل . اینک در ادامه به شش توضیح تکمیلی از بازاریابی جهانی و مطالب مرتبط با آن می پردازیم.

با پیروزی انقلاب اسلامی ، جهت توسعه صادرات ، حمایت منطقی از تولیدات داخلی در مقابل واردات محصولات خارجی با تعرفه های مناسب و تلاش به منظور هماهنگی میان صادرات و واردات ، در سرلوحه فعالیتهای اقتصادی و بازرگانی کشور قرار گرفت . در همین راستا و در جهت دستیابی به این اهداف دولت گامهای اساسی و بنیادین برداشت که متأسفانه به دلایل گوناگون سیاستهای حمایتی فوق نتوانست انتظارات مورد نظر را برآورده سازد. از این رو در اندک زمانی ، پوششهای حمایتی دولت به مرور کم رنگ تر شد و پیامد آن نیز اندک اندک به شکل حضور گسترده شرکتهای خارجی ، اشباع بازار داخلی از محصولات خارجی ، تقدم خرید مصنوعات سایر کشورها و عدم اعتماد نسبت به تولیدات داخلی آشکار شد. مشکل واردات محصولات خارجی در دوران بازسازی و سازندگی اقتصادی برای استقلال اقتصادی و حمایت از تولیدات داخلی یک زنگ خطر جدی است . نکته قابل توجه دیگر در این رابطه آن است که این مهم تا به حال در کشورما به طور جدی مورد بررسی قرار نگرفته است ، به گونه ای که در دو ، سه سال اخیر بر اثر اتخاذ سیاستهای جدید و متنوع اقتصادی و بازرگانی و همچنین بدون مطالعه بازار مصرف و حمایت از صنایع داخلی ، شاهد ورود انواع و اقسام محصولات خارجی بوده و هستیم . آنچه در این تحقیق مورد بحث قرار می گیرد علل تمایل بیشتر مصرف کنندگان داخلی به خرید محصولات خارجی است ؛ علی رغم آنکه محصولات مشابه ایرانی نیز در کنار محصولات خارجی عرضه شده و در بازارموجود است . جانمایه بنیاد این تحقیق بر این نظر استوار است که علت اصلی گرایش مصرف کنندگان ایرانی به محصولات خارجی تنها کیفیت نیست بلکه مجموعه عواملی است که بازاریابی برتر محصولات خارجی پیوند دارد . از این رو در این رابطه مهمترین عواملی که ممکن است در گرایش به محصولات مختلف از دیدگاه مصرف کنندگان با اهمیت تلقی شود ، مورد بحث و بررسی قرار خواهند گرفت .

پیش بینی تولید و مصرف نفت خام در کشور نشان می دهد که حدود سال 1389 یعنی 15 سال دیگر منحنی های تولید و مصرف نفت خام به یکدیگر می رسند . در این نقطه درآمدهای ارزی حاصل از صادرات نفت به صفر می رسد . در این زمان جمعیت کشور به 85 میلیون نفر بالغ می گردد . بنابراین باید برای آینده اقتصاد کلان به گونه ای برنامه ریزی کنیم که صادرات غیر نفتی جای صادرات نفت را بگیرد . طبق برآورد این مقاله چنانچه بخواهیم درآمد ارزی سالانه را در سطح امروز نگهداری کنیم لازم است تولید ناخالص داخلی کشور به طور متوسط حدود 4/7 درصد در سال و صادرات غیر نفتی حداقل 14 درصد در سال رشد داشته باشد . برای حصول به این هدف لازم به نظر می رسد که در چهار محور برنامه ریزی کنیم . تصحیح ساختار سرمایه گذاری و تولید در بخش واقعی ، خلق مزیتهای نسبی ، گسترش روابط و همکاریهای اقتصادی و بازرگانی بین المللی و ادامه اصلاحات اقتصادی .