این مقاله در پی آن است تا با بررسی مزایای تفویض اختیار در سازمان، به مدیران سازمان این امکان را بدهد تا فارغ از مسائل جزئی، فرصتی برای پرداختن به مسائل عمده بیابند.
مهمترین عامل موثر در توسعه از دیدگاه کلان اقتصادی اجتماعی و فرهنگی کشور ها و همچنین در سطوح خرد در انواع سازمان ها و بنگاه های اقتصادی توسعه منابع انسانی است توسعه منابع انسانی در جهان و به ویژه در جمهوری اسلامی ایران که به موجب قانون اساسی نظام اقتصادی آن بر پایه سه بخش دولتی تعاونی و خصوصی استوار گردیده است بر اساس نیاز و ویژگی های هر یک از بخش خای مزبور امری مهم و اساسی در جهت توسعه و افزایش اثر بخشی فعالیت نیروی انسانی شاغل در آنها تلقی میگردد مطالعات زیادی در مورد مدیریت و توسعه منابع انسانی در سطح جهان از جمله ج .ا. ایران در بخش های دولتی و خصوصی انجام شده است ولی توسعه منابع انسانی در بخش تعاونی کمتر مورد مطالعه واقع شده است پس از تشکیل وزارت تعاون در اواخر سال 1370 این موضوع به عنوانی یکی از مباحث محوری توسعه بخش تعاونی با گسترش فعالیت های آموزشی مطرح گردید در این مقاله تلاش گردیه است با توجه به ساختار بخش تعاونی و نیروی انسانی شاغل در آن و نیز عملکرد فعالیت های آموزشی در این بخش بخصوص با تجزیه وتحلیل عملکرد سال 1379 است.
کسی، از این که مردم در حل مشکلاتی که به علت کمبود اطلاعات مورد نیازشان عاجز می مانند متعجب و شگفت زده نمی شود. اما این مطلب واقعا عجیب است که آنها غالبا در حل مسایلی در می مانند نه تمام اطلاعات ضروری را دارند.
ارتباط بین ابعاد ساختاری و محتوایی سازمان به جهت افزایش و یا بهبود عملکرد و بهره وری سازمان ها از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است از جمله مهمترنی اینها بررسی ارتباط بین فرهنگی سازمانی و برنامه های راهبردی سازمان می باشد که در درون خود ما را به سمت ارتباط فرهنگ سامانی و استراتژی سوق می دهد.
مدیریت را می توان اجماع فرآیندهای تغییر، تصمیم گیری و افزایش دائمی بهره وری توصیف کرد که لازمه آن، بهره مندی از نوعی شناخت و آگاهی است. بدیهی است در سازمان های بزرگ و یا کوچک که مدت تصدی مدیران کوتاه می باشد، وجود افراد متخصص و محققی که در قالب هسته های فکری و در اسرع وقت شناخت لازم را فراهم آوردند، ضروری می باشد.
حال حاضر نیز آموزش کارکنان در سازمانهای مختلف، از جایگاه خاصی برخوردار است، زیرا در چند دهه اخیر بیش از هر دوران دیگری در طول تاریخ بشر، علوم و تکنولوژی پیشرفت نموده است و این تحول به حدی است که عصر حاضر را عصر (Information half life) نیم عمر اطلاعات نامیده اند.
توانمند سازی یکی از مهمترین ابزارهایی است که می تواند منجربه ایجاد این ویژگی ها در افراد شود. نویسنده دراین مقاله، ابتدا به تعریف توانمندسازی، ویژگی های افراد توانمند، محیط کاری توانمند، ساختار سازمانی مناسب توانمند سازی و نهایتا راهکارهای لازم برای توانمندسازی می پردازد.
آموزش کارکنان مهمترین روش بهسازی منابع انسانی می باشد و برنامه ریزی برای توسعه آن در راستای اهداف و استراتژی های سازمان و منابع انسانی، نقش عمده ای را در بهسازی سازمانی دارد. یادگیری مرتبط باشغل فعلی، به عبارت دیگر تحصیل منظم مهارتها، نقش، مفاهیم، یا نگرش ها که به بهبود عملکرد در محیط کار منجر می شود در برگیرنده آموزش کارکنان است.