آذر آقایاری

هدف از تحقیق حاضر مقایسه تأثیر دو نوع تمرینات ثبات مرکزی محقق ساخته با تمرینات کشش مکانیکی ستون فقرات بر درد و عملکرد حرکتی زنان مبتلابه کمردرد مزمن ناشی از فتق دیسک شهر ایلام بود. آزمودنی ها شامل 60 نفر از زنان 40 تا 50 ساله مبتلا به فتق دیسک کمر بود که به صورت تصادفی در چهار گروه 15 نفری شامل گروه کنترل، ثبات مرکزی، کشش مکانیکی و ترکیبی تقسیم شدند. میزان درد با استفاده از پرسشنامه مقیاس دیداری درد (VAS) و عملکرد حرکتی با استفاده از آزمون پلانک ارزیابی شد. از آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی متغیرهای تحقیق استفاده شد. نتایج: نتایج این پژوهش نشان داد که هرسه پروتکل بر درد و عملکرد حرکتی بیماران تأثیر معنی داری دارند (0.001 = P). همچنین بین اثر تمرینات ثبات مرکزی، کشش مکانیکی ستون فقرات و ترکیب ثبات مرکزی و کشش مکانیکی بر درد تفاوت معنی داری وجود دارد (0.001 = P). با توجه به نتایج تحقیق حاضر توصیه می شود که علاوه بر تمرینات ثبات مرکزی از کشش مکانیکی ستون فقرات نیز برای افزایش اثربخشی بر کاهش درد و بهبود عملکرد در کمردرد مزمن استفاده شود

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر یک دوره فعالیت اسپارک بر سطح هورمون رشد و مهارت حرکتی پسران 7-4 ساله دارای اختلال نارسایی توجه/بیش فعالی بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 20 کودک مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ بیش فعالی (ADHD) به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای از مهدهای کودک مناطق 2 و 5 شهر تهران انتخاب شدند. سپس آزمودنی ها به طور تصادفی در دو گروه کنترل (تعداد=10 نفر) و تجربی (تعداد=10 نفر) قرار گرفتند. گروه تجربی به مدت 24 جلسه فعالیت اسپارک را دریافت کردند و گروه کنترل در این مدت فعالیت های روزمره خود را انجام دادند. به منظور سنجش میزان هورمون رشد نمونه گیری خونی از آزمودنی ها قبل و بعد از مداخله صورت گرفت. از آزمون برونینکز- اوزرتسکی برای ارزیابی تبحر حرکتی استفاده شد. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از روش های آماری تی زوجی و کوواریانس در سطح معناداری 05/0 P< انجام گرفت. یافته ها نشان داد بین گروه های کنترل و تجربی در امتیاز مهارت حرکتی درشت و ظریف تفاوت معناداری وجود دارد که در گروه تجربی بالاتر از گروه کنترل بود (001/0P=). تفاوت معناداری در سطح هورمون رشد بین دو گروه مشاهده نشد (399/0P=). براساس نتایج به دست آمده می توان نتیجه گرفت که یک دوره فعالیت اسپارک می تواند نقش مؤثری بر بهبود مهارت حرکتی ایفا کند و این بهبود با سطح هورمون رشد ارتباطی ندارد.

هدف از پژوهش حاضر طرح تدوین کلاسهای تربیت بدنی ویژه برای دانشجویان دانشگاههای پیام نور شهر تهران بودکه در این مقاله به میزان رضایتمندی دانشجویان شرکت کننده در این کلاس ها پرداخته شده است. به این منظور 511 دانشجو به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. ارزیابی با استفاده از شاخصهای دور کمر، دور لگن، نسبت دور کمر به لگن، فرم شناسایی نوع محدودیت جسمانی انجام شد. باتوجه به نوع محدودیتها طرح درسی مرتبط با نیاز دانشجویان طراحی و اجرا شد و به منظور شناسایی نقاط قوت و ضعف در پایان کلاسهای درس تربیت بدنی ویژه از مطالب و محتوا ارایه شده ارزیابی صورت گرفت. بر اساس یافته های پژوهش بیش از 95 درصد از کل شرکت کنندگان در طرح را زنان و کمتر از 5 درصد را مردان تشکیل می دادند. بیش از 37 درصد مردان و بیش از 50 درصد زنان دارای بیماریهای غیرواگیر و بیش از 30 درصد مردان و زنان دارای اختلالات عضلانی – اسکلتی بودند. همچنین بیش از 13 درصد را دارای رضایتمندی متوسط و بیش از 86 درصد دارای رضایتمندی خوبی از مطالب و محتوا ارایه شده را داشتند. در پژوهش حاضر ضمن ارایه طرح درس پیشنهادی برای کلاسهای تربیت بدنی ویژه نشان داده شد که مطالب و محتوا گنجانده شده در طرح درس مفید و مورد نیاز افراد بوده است. بنابراین بررسی وضعیت موجود افراد شرکت کننده قبل از طراحی درس تربیت بدنی ویژه می تواند بسیار با اهمیت باشد. کلید واژگان: تربیت بدنی ویژه، دانشجویان، دانشگاه پیام نور.

هدف تحقیق حاضر مقایسه میزان سروتونین سرمی و برخی از فاکتورهای آمادگی جسمانی سالمندان فعال شهر قم بود. نمونه آماری را مردان سالمند بالای 60 سال شهر قم تشکیل می دادند که در گروه های تمرین هوازی (15 نفر)، کار با وزنه (15 نفر)، ورزش زورخانه ای (15 نفر) و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. برای سنجش آمادگی جسمانی چهار عامل تعادل (تست تعادل تک پا)، استقامت عضلانی (شنا روی دست)، انعطاف پذیری (آزمون انعطاف ولز) و توان (پرش سارجنت) بررسی شد. سطح سروتونین خون به روش الایزا در آزمودنی ها اندازه گیری و از آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه در سطح معناداری 05/0P< استفاده شد. نتایج حاکی از آن بود که سطوح سروتونین خون در گروه های فعال نسبت به گروه کنترل بالاتر بود (05/0P). میزان آمادگی جسمانی در افراد فعال در مقایسه با افراد گروه کنترل بهتر بود. علاوه بر این، گروه کار با وزنه در آزمون های تعادل و استقامت عضلانی سطح بهتری از آمادگی را نشان دادند (05/0P

هدف از تحقیق حاضر، مقایسة تأثیر هشت هفته پروتکل های حرکات اصلاحی و بازآموزی پوسچرال به صورت مستقل و ترکیبی بر کاهش درد گردن کاربران کامپیوتر بود. به این منظور 84 نفر از زنان کاربر کامپیوتر مبتلا به درد گردن دانشگاه پیام نور تهران در دامنة سنی 45 – 22 سال به عنوان نمونة آماری به طور هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در چهار گروه 21 نفری حرکات اصلاحی، بازآموزی پوسچرال، ترکیبی و کنترل قرار گرفتند. شدت درد در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس عددی سنجش درد اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که میزان درد گردن آزمودنی های گروه حرکات اصلاحی و ترکیبی در پس آزمون نسبت به پیش آزمون کاهش معناداری یافت (05/0 P<). اما کاهش معناداری در میزان درد گردن گروه بازآموزی پوسچرال مشاهده نشد (105/0 = P). همچنین شدت درد گردن گروه کنترل در پس آزمون افزایش معناداری یافت (002/0 = P). در مورد تفاوت های بین گروهی نتایج بیانگر آن بود که تفاوت معناداری بین میزان درد گردن چهار گروه تحقیق در پیش آزمون وجود ندارد. اما در پس آزمون اختلاف معناداری بین آنها مشاهده شد. نتایج آزمون تعقیبی نشان داد بین گروه بازآموزی پوسچرال با گروه های ترکیبی و کنترل بین گروه های ترکیبی و کنترل اختلاف معناداری وجود دارد (05/0 P<). درحالی که بین گروه حرکات اصلاحی و ترکیبی تفاوت معناداری مشاهده نشد (05/0 P>). براساس این یافته ها می توان نتیجه گرفت که اجرای هشت هفته پروتکل ترکیبی (حرکات اصلاحی توأم با بازآموزی پوسچرال) تأثیر معناداری بر کاهش درد گردن زنان کاربر کامپیوتر 45 – 22 سال داشت. درحالی که در بقیة گروه ها از جمله گروه بازآموزی پوسچرال، تأثیر معناداری مشاهده نشد و در گروه اصلاحی نیز میزان تأثیرپذیری زیاد نبود.

هدف از پژوهش حاضر، تأثیر یک دوره آموزش مهارت های پایه شنا بر مهارت های حرکتی درشت کودکان پسر اوتیسمی 7 تا 11 سال بود. بدین منظور 20 کودک اوتیسمی با میانگین ± انحراف استاندارد سن 05/1±3/10 سال و شاخص توده بدن 76/1±9/18 کیلوگرم بر متر مربع به صورت تصادفی به دو گروه ده نفری تجربی و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل گرم کردن با حرکات کششی، آموزش و تمرین استاندارد شنا و حرکات توپی در خارج و داخل آب به مدت شش هفته در گروه تجربی اجرا شد. گروه کنترل نیز به فعالیت های معمول می پرداختند. در آغاز و پایان پژوهش از هر دو گروه آزمون بهره حرکتی درشت اولریخ 2 به عمل آمد. یافته های پژوهش نشان داد، برنامه تمرینی منتخب بر بهبود هر سه گروه مهارت های دستکاری (40 درصد)، مهارت های جابه جایی (31 درصد) و پایه (35 درصد) تأثیر معناداری داشته است (05/0P<). در همین راستا نیز تفاوت تغییرات پیش تا پس آزمون هر سه مهارت بین دو گروه معنادار است (05/0P<). در نهایت به نظر می رسد تمرینات شنا با تکیه بر مهارت های دستکاری و جابه جایی قادر است آثار مفیدی بر توانایی های حرکتی کودکان دچار اختلال اوتیسم داشته باشد.

هدف پژوهش حاضر بررسی میزان شیوع کمردرد و ارتباط آن با اضطراب و افسردگی در پرستاران شاغل در بیمارستانهای وابسته به سازمان تأمین اجتماعی شهرستان اصفهان بود. این تحقیق از نوع توصیفی- همبستگی است و جامعه آماری آن شامل 518 پرستار شاغل در بیمارستانهای شریعتی ) 815 نفر( و غرضی 58 با استفاده از روش نمونهگیری تصادفی طبقهای /5±1/ 558 نفر( بود. 422 آزمودنی ) 85 نفر مرد و 111 نفر زن( با دامنه سن 48 تا 25 و میانگین سنی 2 ( پرسشنامه اضطراب کتل ،)VAS( بهعنوان نمونههای تحقیق انتخاب شدند. ابزار اندازهگیری در تحقیق حاضر شامل پرسشنامه معیار اندازهگیری شدت درد نسخه 11 و روشهای آماری ضریب همبستگی پیرسون و آزمون تی مستقل تحلیل شد. SPSS و پرسشنامه افسردگی بک بود. دادههای این تحقیق بهوسیله 88 درصد از پرستاران به انواع کمردردهای حاد یا مزمن با علتهای مکانیکی با شدتهای متفاوت مبتلا بودند. همبستگی مثبت / نتایج تحقیق حاضر نشان داد 5 58 / 5 ) پرستاران مشاهده شد در افسردگی و اضطراب با بین کمردرد نیز داری ی و معن p .) پرستاران مرد در کمردرد شدت میانگین داری بین تفاوت معنی اما و زن مشاهده نشد. با توجه به ارتباط بین کمردرد با اضطراب و افسردگی در پرستاران زن و مرد، توجه به عوامل جسمانی و روانی به طور همزمان در پیشگیری و درمان کمردرد در این افراد توصیه میشود

تحقیق حاضر به بررسی اثر 21 هفته تمرین هوازی بر برخی شاخصهای سیستم ایمنی و سلامت عمومی در بیماران زن مبتلا به سرطان پستان پرداخت. 04 12 کیلوگرم بر مترمربع و /9±1/ 36 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 9 /1±9/ 13 سال، وزن 99 /9±21/ زن مبتلا به سرطان پستان در دو گروه تمرین با میانگین 1 12 کیلوگرم بر مترمربع قرار گرفتند. گروه تمرین، علاوه بر شیمی /0 ± 1/ 39 کیلوگرم و شاخص توده بدنی 2 /2±3/ 13 سال، وزن 13 /3±24/ کنترل با میانگین 2 04 درصد حداکثر ضربان قلب( بهصورت 1 جلسه در هفته و به - درمانی، 21 هفته پیادهروی متوالی با شدت متوسط )براساس مقیاس اصلاحشده بورگ و 34 استفاده شد. برای ارزیابی شاخصهای سیستم ایمنی قبل، پس G.H.Q مدت 14 تا 09 دقیقه انجام دادند. برای ارزیابی سلامت عمومی از پرسشنامه استاندارد 4 و با استفاده از / و شمارش پلاکت گرفته شد. دادهها در سطح معناداری 49 CBC DIFF, HB, HCT از هفتههای چهارم، هشتم و دوازدهم، آزمایش انجام شد. (CANCOVA) نسخه 23 تحلیل شدند. تحلیل دادهها و شناسایی اثر خالص مداخلات تمرینی با استفاده از تحلیل کوواریانس SPSS نرمافزار میانگین میزان گلبولهای سفید خون در گروه تمرین و کنترل به ترتیب .)p≥4/ سلامت عمومی و امید به زندگی در گروه کنترل کاهش معناداری داشت ) 49 افزایش غیرمعنادار و کاهش معناداری را نشان داد. تمرین هوازی منظم با شدت متوسط میتواند مانع افت سطح گلبولهای سفید در طی فرایند درمان بیماران شود و در تقویت سیستم ایمنی و ارتقای سطح سلامت عمومی مؤثر باشد

هدف از این تحقیق، مقایسه شدت استئوآرتریت و درد زانو، دشواری های حرکتی و کیفیت زندگی مرتبط با استئوآرتریت زانو در دوندگان استقامتی پیشکسوت و افراد غیرورزشکار بود. در این تحقیق 26 آزمودنی مرد به صورت هدفمند انتخاب، و به دو گروه مساوی سیزده نفره تقسیم شدند. تشخیص بیماری با تأیید علائم بالینی توسط متخصص ارتوپد از طریق معیارهای تشخیص بالینی کالج رادیولوژی آمریکا و همچنین ارزیابی بالینی با استفاده از اندکس شدت درد و فونکسیون Lequesne’s برای استئوآرتریت زانو انجام گرفت. سپس از پرسشنامه جهانی و بومی شده پیامدهای استئوآرتریت و صدمات زانو (KOOS) به منظور اندازه گیری متغیرهای تحقیق استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمونt مستقل با ضریب خطای α ≤ 0/05 استفاده شد. با وجود بیشتر بودن میانگین شدت استئوآرتریت زانو با 5/5 درصد (86/0P=)، شدت درد زانو با 69/4 درصد (40/0P=)، میزان دشواری در انجام دادن فعالیت های روزانه با 52/3 درصد (83/0=P)، میزان دشواری در اجرای فعالیت های ورزشی- تفریحی با 35/10 درصد (97/0P=) و کیفیت زندگی با 82/3 درصد (48/0=P) در دوندگان استقامتی پیشکسوت نسبت به افراد غیرورزشکار، اختلاف معنا داری بین دو گروه مشاهده نشد. بنابراین نتیجه گرفته می شود که دویدن به شکل استقامتی و در سطح قهرمانی خطر ابتلا به بیماری استئوآرتریت زانو و مشکلات مرتبط با آن را در دوندگان استقامتی پیشکسوت نسبت به افراد غیرورزشکار افزایش چشمگیری نمی دهد؛ به طوری که دو استقامت در سطح قهرمانی نمی تواند عامل خطری برای فرسایش مفصل زانو باشد.

هدف از این تحقیق بررسی اثر خستگی ناشی از تمرین بر تعادل پویای دانش آموزان دختر 15 تا 18 ساله با قوس کف پای متفاوت بود. برای اندازه گیری قوس کف پای آزمودنی ها از آزمون افت استخوان ناوی استفاده شد. سپس 75 دانش آموز که به صورت تصادفی و هدفمند انتخاب شدند، در سه گروه 25 تایی 1. گروه با قوس کف پای نرمال؛ 2. گروه با قوس کف پای صاف؛ و 3. گروه با قوس کف پای گود قرار گرفتند. پیش آزمون تعادلی (SEBT)، پروتکل خستگی عملکردی (20 دقیقه فعالیت در 7 ایستگاه) و پس آزمون SEBT اجرا شد. برای تعیین میزان خستگی از مقیاس میزان درک تلاش (RPE) بورگ قبل از شروع ایستگاه اول، پایان ایستگاه سوم و دقیقاً بعد از اتمام ایستگاه هفتم استفاده شد. از آزمون t وابسته و آزمون تحلیل واریانس یکسویه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معناداری 05/0 استفاده شد. نتایج تفاوت معناداری بین نمره های تعادل پیش آزمون و پس آزمون در هر سه گروه نشان داد (004/0P=). آزمون تعقیبی شفه نیز نشان داد که بین میانگین تفاضل نمره های تعادل در پیش آزمون و پس آزمون گروه کف پای نرمال با گروه کف پای صاف و با گروه کف پای گود اختلاف معناداری وجود دارد (05/0P<). با توجه به کاهش معنادار تعادل در آزمودنی های دچار ناهنجاری قوس کف پا، ازاین رو اصلاح ناهنجاری های قوس کف پا و استفاده از دوره های تمرینی مناسب به منظور ارتقای آمادگی جسمانی این افراد توصیه می شود.

شناسایی کاراتهکاری با پتانسیل و توانایی بالا راه را برای رسیدن به قله افتخار هموار میکند. یکی از پارامترهای مؤثر در موفقیت کومیت هکاران سرعت اجرای تکنیکها در مسابقات کاراته است. هدف این مطالعه بررسی رابطه شاخصهای آنتروپومتریکی با میزان سرعت اجرای تکنیک گیاکوزوکی کاراتهکاران زن جوان بود. بدینمنظور، 31 نفر کومیتهکار زن نخبه از تیم کاراته فولاد مبارکه سپاهان اصفهان انتخاب شدند. تیپ بدنی و برخی از شاخصهای آنتروپومتریکی کومیتهکاران اندازهگیری شد و همچنین سرعت میانگین تکنیک گیاکوزوکی با نرمافزار کوئینتیک 1 ارزیابی شد. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که سرعت اجرای تکنیک 7 متر بود. نتایج نشان میدهد که سرعت اجرای ضربه گیاکوزوکی /05 ±0/ گیاکوزوکی در کاراتهکاران نخبه 7 با مؤلفه مزومورف همبستگی مثبت و معناداری دارد و مقادیر قد، قد نشسته و طول استخوان بازو با سرعت تکنیک گیاکوزوکی رابطه معکوس و معناداری دارد. مجموع اطلاعات حاصل از این پژوهش، اهمیت و نقش تیپ بدنی و برخی از ویژگی های آنتروپومتریکی را بر سرعت تکنیک گیاکوزوکی برجستهتر کرده است

پژوهش حاضر به منظور ارزیابی شاخص های پیکر سنجی شامل ,WHR ,BMI WC و درصدچربی بدن در بانوان متقاضی تحصیل دررشته تربیت بدنی دانشگاه پیام نور انجام گرفت. جامعه آماری این تحقیق را 1800 نفراز بانـوان متقـاضی ورود به مقطع کارشناسی رشـته تربـیت بـدنی دانـشـگاه پـیام نورتشــکیل می دهند که از این تعداد 664 نفـربه صورت تصـادفی برای نمـونه تحقیق انتخاب شدند.بر اسـاس یافته های پژوهـش، برای آزمـودنی های مورد مطالـعه BMI برابر56/3 ±23/08 کیلو گرم بر متر مربع ، WHR برابر0/07±0/7 ، WCبرابر9/69±77/54 سانتی متر و میزان درصد چربی بدن برابر7/12±32/87 %به دست آمد.تجزیه و تحلیل یافته ها نشان داد ارزیابی مربوط به WC ,WHR,BMI و درصدچربی بدن دربین بانوان 54-19 ساله که به عنوان شاخص های پیشگو در مطالعات اپیدمیولوژیکی و سوخت وسازی و نیز بروز بیماریهای مرتبط با چاقی مطرح اند، در مقایسه با نمونه های خارجی همخوانی دارد.این تشابه احتمالاً به دلیل وجود سطح تحصیلات، اهمیت دادن به ترکیب بـدن و داشـتن فـعالیـت ورزشی ، اطـلاع از خـطر های ناشی از چـاقی و کـم تحـرکی می باشد.مقایسه اطلاعات به دست آمده از آزمودنی ها با هنجارهای متداول نشان داد که آزمودنی ها از نظر درصد چربی بدن در طبقه بالای متوسط قرار گرفته و نوعاً مشکلی از بابت تندرستی نداشته اند.از نظر BMIدر طبقه قابل قبول و در دامنه کمتر از حد طبیعی قرار گرفته اند. از نظر شاخص WHRدر طبقه با میزان خطر کم قرار گرفته اندو خطری آنان را تهدید نمی کند.بطور کلی نتایج نشان داد که آزمودنی ها از نظر ترکیب بدنی و شاخص آن دچار مشکلی خاص نبوده و خطر های وابسته به بهداشت آنان را تهدید نمی کند.

عارضه سربهجلو از شایعترین انحرافات وضعیتی و عامل درصد بالایی از دردهای مکانیکی ناحیه گردن است. تحقیق حاضر در نظر دارد به مقایسه اثر دو روش درمانی چسب کینزیولوژی و کشش عضله ذوزنقه فوقانی در درمان دردهای گردنی ناشی از عارضه سربهجلو بپردازد. 36 فرد ( 29 زن و 7 مرد) با دامنه سنی 28 ) که دچار عارضه سربهجلو بودند بهعنوان آزمودنی انتخاب شدند و بهصورت تصادفی ±7/ 20-40 سال ( 4 در دو گروه درمان با چسب کینزیولوژی ( 18 نفر) و درمان با کشش استاتیک عضله ذوزنقه فوقانی ( 18 نفر) قرار گرفتند. جلسات درمانی یکروزدرمیان و طی 10 جلسه برگزار شد. آزمودنیها پیش و پس از پایان دوره را تکمیل کردند. داده - (VAS) و مقیاس بصری درد (NDI) درمان پرسشنامههای اختلال عملکرد گردن نسخه 15 تحلیل شد. برای بررسی اثر SPSS 0 و با استفاده از نرمافزار / های حاصل در سطح معناداری 05 زوجی و جهت مقایسه اثر دو t دو روش درمانی بر شدت درد و اختلال عملکرد گردن در هر گروه از آزمون مستقل t روش درمانی بر تغییرات میانگین شدت درد و اختلال عملکرد گردن در بین دو گروه از آزمون استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین شدت درد و اختلال عملکرد گردن در هر دو گروه آزمودنیها پس از ولی بین تغییرات میانگین شدت درد و اختلال عملکرد ،(p≤0/ پایان دوره درمان کاهش معناداری داشت ( 05 همچنین مشخص .(p≥0/ گردن در بین دو گروه پس از پایان دوره درمان اختلاف معناداری مشاهده نشد( 05 شد که هردو روش کاربرد چسب کینزیولوژی و کشش باعث کاهش معنادار درد و اختلال عملکرد گردن ناشی از وجود نقاط ماشهای در عضله ذوزنقه فوقانی میشوند. همچنین این نتایج حاکی از آن است که بین کاربرد این دو روش درمانی تفاوت معناداری وجود ندارد؛ بنابراین، میتوان در مواردی که درد شدید است و فرد تحت درمان با روشهای دیگر است، در فواصل درمان از چسب کینزیولوژی استفاده کرد. همچنین در مواردی که درد آنقدر شدید است که بیمار روشهایی مانند کشش یا فشار ایسکمی را نمیتواند تحمل کند، میتوان از روش چسب کینزیولوژی استفاده کرد تا زمانی که درد به حد تحملپذیری برسد

هدف از تحقیق حاضر بررسی وضعیت ایمنی اماکن ورزشی دانشگاه های استان یزد است. این تحقیق از نوع توصیفی-پیمایشی است و با استفاده از سیاهه ارزیابی و مشاهده حضوری محقق اجرا شد. جامعه آماری تحقیق، تمامی اماکن ورزشی مورد استفاده برای واحدهای درسی تخصصی رشته تربیت بدنی در دانشگاه های استان یزد است که رشته تربیت بدنی در مقطع کارشناسی در آنها دایر است. این دانشگاه ها عبارتند از: دانشگاه یزد، دانشگاه پیام نور مرکز تفت و دانشگاه آزاد اسلامی واحد تفت. نمونه آماری برابر با جامعه آماری است. پنج رشته ورزشی بسکتبال، فوتسال، والیبال، هندبال و فوتبال برای ارزیابی انتخاب شدند. پس از تأیید اعتبار و ارزیابی پایایی، در نهایت، 1072 سؤال در پنج رشته ورزشی، سیاهه ارزیابی را تشکیل دادند. روایی صوری و محتوایی سیاهه به تأیید صاحب نظران رسید و پایایی آن به روش بازآزمایی تعیین شد که ضریب همبستگی به دست آمده برابر با 92/0 بود. سؤالات در چهار گروه طبقه بندی شدند که عبارت بودند از: وضعیت ایمنی ساخت و سازها و تأسیسات (621 سؤال)، سکوها پوشش ها و جایگاه تماشاچیان (99 سؤال)، وضعیت بهداشتی (93 سؤال)، تجهیزات، لوازم، حریم ها و خطوط (259 سؤال). اطلاعات جمع آوری شده، با استفاده از روش های آماری توصیفی شده در جداول و نمودارها ثبت و دسته بندی و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. یافته های تحقیق نشان می دهد به طور میانگین، وضعیت ایمنی تجهیزات، لوازم، حریم ها و خطوط (85/74 درصد ایمنی) بهتر از مؤلفه های دیگر است و مؤلفه های بهداشت (56/62 درصد ایمنی)، ساخت و سازها و تأسیسات (20/60 درصد ایمنی) و سکوها، پوشش ها و جایگاه تماشاچیان (77/38 درصد ایمنی)، به ترتیب، در رده های بعدی قرار دارند. در میان رشته های ورزشی نیز والیبال (13/63 درصد) و بسکتبال (15/60 درصد) بهترین شرایط ایمنی را دارند و هندبال (66/57 درصد) و فوتبال (79/54 درصد) وضعیت ضعیف تری دارند. در مجموع، نتایج تحقیق نشان می دهد اماکن ورزشی دانشگاه های استان یزد، با توجه به استانداردهای موجود، وضعیت مناسبی ندارند.

بیماری پوکی استخوان یا استئوپروز که اپیدمی خاموش عصر حاضر لقب گرفته، می تواند در زندگی حرفه ای و آینده ورزشکاران مشکل ایجاد کند و آنها را از ادامه فعالیت باز دارد. تحقیقات نشان می دهد فعالیت بدنی، گامی اولیه و حیاتی برای جلوگیری از پوکی استخوان است؛ اگرچه، به نظر می رسد فعالیت های بدنی تأثیر یکسانی بر بافت استخوانی ندارند. تحقیقات نشان می دهد فعالیت هایی که تحمل کننده وزن بدن می باشند، باعث افزایش تراکم مواد معدنی استخوان ها می¬شوندT در حالی که درباره تراکم مواد معدنی استخوان در ورزش هایی که تحمل کننده وزن بدن نیستند (مانند شنا) نتایج ضد و نقیضی گزارش شده است. هدف تحقیق حاضر برآورد میزان شیوع استئوپنی و استئوپروز و همچنین سنجش تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان در شناگران حرفه ای است. بدین منظور، ترکم مواد معدنی مهره های کمری 13 شناگر نخبه (سن 37/1±31/19 سال، قد 17/5±39/178 سانتی متر، وزن 4/9±92/75 کیلوگرم، شاخص توده بدن 33/3±91/23 کیلوگرم بر متر مربع) و 13 نفر غیرورزشکار (سن 98/1±39/19 سال، قد 11/6±46/174 سانتی متر، وزن 4/12±08/69 کیلوگرم، شاخص توده بدن 19/3±62/22 کیلوگرم بر متر مربع) توسط دستگاه DEXA اندازه گیری و بر اساس هنجارهای مربوط، در سه گروه نرمال، استئوپنی و استئوپروز جای گرفتند. نتیجه اصلی تحقیق حاضر این است که بر اساس معیار Z-score، 5/61 درصد از شناگران نخبه، در ناحیه مهره های کمری دچار ناهنجاری استئوپنی می باشند، در حالی که در گروه کنترل، 5/38 درصد از آزمودنی ها ارزش های BMD پایین تر از نرمال (7/7 درصد استئوپروز و 8/30 درصد استئوپنی) دارند. همچنین، مقایسه تراکم و محتوای مواد معدنی بین شناگران و آزمودنی های گروه کنترل، تفاوت معنی¬داری نشان نداد، ولی تراکم و محتوای مواد معدنی در شناگران مقادیر پایین تری داشت و مقادیر P محاسبه شده قابل تأمل می باشند. اساساً، فشارهای مکانیکی وارد بر استخوان ها از دو راه کشش عضله، هنگام انقباضات عضلانی و شوک وارد بر بدن از طرف زمین ایجاد می شود و به نظر می رسد عامل دوم نقش مؤثرتری در توسعه و افزایش BMD داشته باشد. شناگران نخبه معمولاً بین 3 تا 5/3 ساعت در روز به فعالیت حرفه ای می پردازند. در نتیجه، در مقایسه با هم ردیفان غیر ورزشکار خود 3 تا 5/3 ساعت در روز کمتر با زمین در تماس¬اند و شوک کمتری از سوی زمین به آنها وارد می شود. از طرف دیگر، به نظر می رسد ورزش های قدرتی و کوتاه مدت بیشتر از ورزش های استقامتی مانند شنا، استخوان ساز (استئوژنیک) می باشند؛ بنابراین به شناگران توصیه می شود برای جلوگیری از کاهش تراکم مواد معدنی، علاوه بر فعالیت حرفه ای خود، به فعالیت هایی بپردازند که به ساختار اسکلتی بدن شوک وارد می کنند مانند دویدن، پریدن و غیره.