مهدی کرباسیان

افزایش جمعیت و به تبع آن گسترش شهرنشینی موجب افزایش تعداد پروژه های عمرانی در کلان شهرها شده است. اجرا و مدیریت پروژه های مختلف ازجمله پروژه های عمرانی، دارای موارد مبهم و ناشناخته فراوانی است و با توجه به ویژگی های خاص هر پروژه و شرایطی که در شهرداری ها می باشد ریسک پروژه بر اهداف پروژه تأثیر می گذارد. هدف این پژوهش، بررسی تحلیلی تأثیر مؤلفه های ساختار شکست ریسک بر اهداف پروژه های عمرانی شهرداری شامل رضایت شهروندان، هزینه، زمان، کیفیت، محدوده و ایمنی با استفاده از شبکه باور بیزین است. در این پژوهش کاربردی، شیوه گردآوری داده ها-توصیفی پیمایشی از نوع همبستگی و جامعه آماری بر اساس نمونه گیری هدفمند مطابق با جامعهٔ متخصص در شهرداری اصفهان مرتبط با موضوع 45 مدیر، معاون، مسؤول مرتبط و متخصص انتخاب شدند. زمان پژوهش برای شناسایی ریسک پروژه ها سال 1395 تا پایان 1397 را در بر می گیرد، ابزار مورداستفاده در پژوهش پرسشنامه است که اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تدوین ساختار شکست ریسک پروژه ها جهت دسته بندی و شناسایی ریسک ها و ماتریس پذیرش ریسک مورد استفاده قرار گرفت. جهت اعتبار سنجی از مدل سازی معادله ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی و در خصوص ارزیابی تأثیر هم زمان ابعاد ریسک بر اهداف پروژه ها از مدل سازی احتمالی علت و اثر بر مبنای الگوی باور بیزین صورت پذیرفته است. تحلیل داده های این پژوهش نشان داد که مؤلفه های ریسک پروژه ها، تأثیر مثبتی روی اهداف پروژه ها دارد. نوآوری و ویژگی این پژوهش تلفیق مدل سازی معادلات ساختاری با شبکه باور بیزین و استفاده از تکنیک تجزیه وتحلیل حالات خطا و آثار ریسک در ساختار شکست ریسک می باشد که در فرآیند مدیریت ریسک منجر به رفع عدم اطمینان بین روابط ابعاد ریسک و دقیق سازی اولویت بندی و تحلیل ابعاد ریسک ها شده است.

در سال 1980، ناسا از سطح آمادگی تکنولوژی (TRL) به عنوان ابزاری برای ارزیابی بلوغ یک فنّاوری خاص و مقیاسی برای مقایسه فنّاوری ها استفاده کرد. مقیاس TRL اندازه گیری بلوغ یک فنّاوری منحصربه فرد با توجه به کاربرد عملیاتی در محیط یک سیستم است. مجموعه جامع تر از ارتباطات هنگامی برقرار می شود که این ارزیابی از فنّاوری ای منحصربه فرد به بستر یک سیستم منتقل شود که ممکن است باعث تعامل بین چندین فنّاوری شود. از آنجا که سطح آمادگی سیستم (SRL)، ترکیبی ریاضی از TRL و سطح آمادگی یکپارچه سازی (IRL) است و معیاری برای ارزیابی بهبود در توسعه سیستم های اصلی و زیرساختی است، این پژوهش با استفاده از روش میانگین خطا و بهره گیری از TRL و IRL سطح آمادگی سیستم برقی یک صندلی پرّان از یک جنگنده را بررسی و برآورد می کند. برای تسهیل در محاسبه، از ماتریس ساختار طراحی (DSM) برای تجسم مؤلفه ها و انجام دادن محاسبات ضروری استفاده می شود. درانتها، با توجه به مقدار تخمین زده شده از سطح آمادگی سیستم (95/3)، این نتیجه به دست آمد که سیستم مدنظر در ورودی مرحله توسعه ساخت است و با انجام دادن آزمایش های متنوع و مکرر سیستم در این فاز تثبیت می شود و با دستیابی به توانایی و قابلیت عملیاتی شدن، نیازهای مأموریت را برآورده می کند.

امروزه تأمین کنندگان نقش بسیار مهمی برای شرکت ها و سازمان ها دارند. انتخاب صحیح تأمین کنندگان می تواند به عنوان یک مزیت رقابتی مهم در بازار برای شرکت ها و سازمان ها مطرح شود. از آن جایی که تأمین کنندگان رابطه تنگاتنگی با سازمان ها دارند و تولید و خدمات نهایی آن ها، هم از لحاظ کیفیت و هم هزینه به تأمین کنندگان وابسته است. یکی از راه کارها در شرایط بحرانی و اختلال، استفاده از تأمین کنندگان قابل اعتماد برای گذر از شرایط بحرانی و تأمین مواد اولیه لازم است. در این مقاله با بررسی اختلالات تأمین کنندگان و در نظر گرفتن رابطه موجود بین آن ها با استفاده از تکنیک آنالیز درخت خطا (FTA) و تبدیل به بلوک دیاگرام، قابلیت اطمینان تأمین کننده تخمین زده شده است. به علت دقیق نبودن اطلاعات ورودی از تئوری فازی برای دست یابی به حد بالا و پایین قابلیت اطمینان استفاده می شود تا به شرکت ها و سازمان ها برای انتخاب مطمئن تر تأمین کنندگان کمک شود. در این مقاله برای اعتبار سنجی مدل ارائه شده قابلیت اطمینان دو تأمین کننده پژوهشکده زیر سطحی اصفهان مورد مطالعه قرار گرفته می شود .

هدف: دراین پژوهش شناسایی و ارزیابی ریسک های بالقوه تاثیرگذار بر پروژه ها و انتخاب پروژه ها براساس سطح ریسک مشخص در سازمان های پروژه محور تحلیل شده است. طراحی، متدولوژی و و رویکرد : بعد از تشکیل تیم تصمیم گیری و شناسایی ریسک هایی که امکان دارند پروژه ها را تحت تاثیرقراردهند، این ریسک ها یا روش ویکور وزن دهی شده اند. سپس، موجودیت ریسک ها بر روی پروژه ها توسط مدیران پروژه ها تعیین و ریسک نهایی هر پروژه تخمین زده شده است. یافته ها: نتایج اصلی نشان می دهد، استفاده از این روش به عنوان یک روش مدیریتی سودمند در انتخاب پروژه ها با سطح ریسک قابل قبول در سازمان های پروژه محور قابل استفاده می باشد. کاربردهای اجرایی/ اجتماعی : یکی از چالش های مهم مدیریتی در سازمان های پروژه محور، انتخاب پروژه های با سطح ریسک اجرای قابل قبول می باشد. تجزیه و تحلیل ریسک در مدیریت پرتفولیو، یک استراتژی جهت کمک به مدیران در انتخاب، حمایت، و مدیریت محموعه پروژه ها می باشد. نوآوری/ ارزش : بر اساس دانش نویسندگان مقاله، مطالعات گذشته بیشتر بر شناسایی و رتبه بندی ریسک در یک پروژه مشخص تمرکز داشته اند. در حالیکه، رویکرد توسعه یافته این پژوهش می تواند به عنوان یک روش سریع و مطمئن جهت انتخاب پروژه ها در سازمان های پروژه محور براساس مدیریت ریسک در نظر گرفته شود. 

افزایش روز افزون شدّت رقابت میان سازمان ها در قرن کنونی، باعث شده تا آنها همواره به دنبال راه هایی برای کسب مزیت رقابتی و پیروزی در میدان رقابت باشند. یادگیری سازمانی، یکی از ابزارهای کسب مزیت رقابتی برای مدیران سازمانهای کنونی به شمار می آید. مقاله حاضر، درصدد بررسی یادگیری سازمانی در یک شرکت صنعتی است. داده های تحقیق با استفاده از پرسشنامه ی یادگیری سازمانی بر اساس الگوی مارکواد، جمع آوری شده است. جامعه ی مورد مطالعه ی این تحقیق را همه ی کارشناسان شرکت مزبور تشکیل می دهند که براساس روش نمونه گیری جدول مورگان، حجم نمونه 284 نفر تعیین شد. در تحقیق حاضر، پس از جمع آوری داده های مورد نیاز، شکاف بین ادراکات و انتظارات کارشناسان از مولفه های یادگیری سازمانی مشخص شد. سپس براساس ترسیم ماتریس اهمیت عملکرد، شاخص های بحرانی یادگیری در سازمان تعیین شدند. نتایج تحقیق نشان می دهند که مهم ترین شاخص های بحرانی یادگیری سازمانی در شرکت، شیوه های تسهیم دانش، انجام کار گروهی، مکانیزم های انگیزشی و پاداش، ایفای نقش تسهیلگری توسط مدیران، آموزش مهارت های تفکرسیستمی، خلاقیت، نوآوری و تجربه کردن در کارکنان است.

هدف و زمینه: با وجود افزایش کاربرد اتوماسیون در صنایع، حذف کامل تأثیر عوامل انسانی در عملیات نگهداری و تعمیر سامانه ها غیر ممکن است. به همین دلیل برای پیشگیری و محدود کردن پیامدهای ناشی از خطاهای انسانی و از طرفی کاهش هزینه های خطا، شناسایی آنها لازم است و دسته بندی خطاها و تحلیل علت ها، می تواند منجر به شناخت سازوکار بروز خطا شده و به کاهش تعداد بروز خطا منتهی شود. روش: در این مقاله با دسته بندی خطاهای انسانی به صورت مدلی توسعه داده شده از عوامل محیطی، فردی و تیمی، تخمین مقدار قابلیت اطمینان انسان به صورت فازی انجام گرفته است. مقدار عدم قابلیت انسانی در گذشت زمان با توجه به مفهوم منحنی یادگیری به صورت نمایی کاهش یافته و فرض شده که مقدار نرخ افزایش سالانه قابلیت اطمینان انسان(λ) به میزان سرمایه گذاری اولیه تجهیز ارتباط دارد. در مرحله نهایی، مدل براساس محاسبه ارزش خالص اولیه پروژه، مقدار بهینه سرمایه گذاری برای انتخاب و خرید تجهیزات گران قیمت به دست آمده است. یافته ها: مدل ارائه شده بر روی یک دستگاه کروماتوگرافی گازی یا طیف سنجی جرمی که در آزمایشگاه های جنایی و تشخیصی کاربرد دارد، اعتبارسنجی شده است. با معلوم بودن هزینه انسانی، سرمایه و همچنین قابلیت اطمینان سال اول که با روش FTA محاسبه شد، به محاسبه ارزش خالص فعلی پرداختیم و سپس با استفاده از گزینه Goal Seek، مقدار بهینه سرمایه گذاری محاسبه می شود. نتیجه گیری: با بررسی خطاهای انسانی و یافتن قابلیت اطمینان انسان و همچنین توجه به هزینه های قابلیت اطمینان انسان و دیگر هزینه ها، می توان در هر پروژه به خالص درآمد بالاتر و در نتیجه، ارزش خالص فعلی مثبت تری رسید. در پایان، قابلیت اطمینان در تعامل با سرمایه گذاری در بستر زمان بهره برداری از تجهیز، میزان بهینه سرمایه گذاری برای انتخاب و خرید بهترین و مناسب ترین نوع دستگاه جدید را به ما می دهد. در این حالت با قابلیت اطمینان بالاتر و هزینه های کمتر می توان سرمایه گذاری با خطر کمتر انجام داد و در نتیجه به سودآوری بالاتر رسید.

هدف از این پژوهش، ارائه مدل بهینه سازی دو هدفه برنامه ریزی عدد صحیح مختلط غیرخطی جدید، برای انطباق و پیوند معماری محصول و شبکه تأمین کنندگان در قالب انتخاب تیمی از تأمین کنندگان کلیدی، در ابتدای مراحل و فرایند طراحی و توسعه محصول، برای واگذاری ماژول های محصولات، با کمترین هزینه تعاملات است که تعداد معینی مهارت (شایستگی، قابلیت و دانش) و بهترین سابقه همکاری را با یکدیگر دارند و ارتبا طات بین تأمین کنندگان و نیز ظرفیت و تخصیص سفارش را در نظر می گیرند. معمولاً در توسعه محصول، تصمیمات درباره معماری محصول و شبکه تأمین کنندگان به ترتیب توالی گرفته می شود. مدل ریاضی پیشنهادی، تعداد تأمین کنندگان تیم اصلی را پویا در نظر گرفت و برای هریک از تأمین کنندگان اصلی، حداقل یک و حداکثر دو پشتیبا ن ارائه داد و تیمی از تأمین کنندگان را به عنوان اصلی و پشتیبا ن در نظر گرفت. بنابراین برتری این پژوهش، در نظر گرفتن هم زمان معماری محصول و شبکه تأمین کنندگان، در قالب تیمی از تأمین کنندگان با دو هدف است: 1) بیشینه کردن وزن شبکه همکاری تأمین کنندگان؛ 2) کمینه کردن مجموع کل هزینه تعاملات داخلی و خارجی برای تحقق ماژول های محصول و برای تولیدکننده اصلی و هزینه پیشنهادی ماژول توسط تأمین کننده، با در نظر گرفتن مهارت ، ظرفیت، سفارش و تأمین کنندگان پشتیبا ن. همچنین ارتبا ط بین تأمین کنندگان و درون و بین ماژول ها را در نظر گرفت و در فازهای اولیه طراحی، تخمینی از هزینه تعاملات را با استفاده از خوشه بندی ماتریس ساختار طراحی به دست آورد. این مدل با یک مطالعه عددی در یک مجموعه داده مصنوعی و یک داده واقعی برای یک محصول صنعتی، دوربین الکترواپتیکی ارزیابی شد و با روش های مجموع وزنی، ال پی متریک و محدودیت اپسیلون تقویت شده حل و نتایج مقایسه شد و تحلیل حسابت نیز انجام شد. ترکیب بهینه تأمین کنندگان در اوایل فازهای طراحی، با توجه به مهارت ها، شبکه همکاری، ظرفیت، پشتیبا ن و تخصیص سفارش به شرکت های تولیدی در انجام پروژه ها یا عملیات خود کمک خواهد کرد.

نقشه راه و به ویژه نقشه راه فناوری یک ابزار و تکنیک مدیریتی برای رسیدن به اهداف در آینده به منظور پیوند دادن کسب وکار به فناوری ها است؛ بنابراین با روند افزایش و لزوم استفاده از انواع نقشه های راه، ابزارهایی جدید برای تجزیه وتحلیل روابط پیچیده بین لایه ها و عناصر نقشه راه، بیش ازپیش موردنیاز است. هدف این مطالعه تمرکز بر ابزار جدید تحلیل روابط بین لایه های نقشه راه با یک روش ترکیبی با یک چارچوب پیشنهادی است. پژوهش های قبلی، تنها با ابزارهایی چون گسترش عملکرد کیفیت و ماتریس ارتباطی به روابط بین لایه ها پرداخته اند. هرچند DSM و TRM به طور مستقل تاکنون بسیار موردمطالعه قرارگرفته اند، اما این مطالعه یک چارچوب پیشنهادی یکپارچه شش مرحله ای از ترکیب ماتریس چند دامنه و ماتریس ساختار طراحی و نظریه مجموعه فازی در طراحی، ایجاد و توسعه نقشه راه فناوری برای سیستم ها به منظور پشتیبانی از تصمیم گیری و مطالعه موردی انجام شده را پیشنهاد می دهد. در این مطالعه از ماتریس چند دامنه MDM و استنتاج فازی و نظریه شبکه در طراحی نقشه راه فناوری هم زمان استفاده شد. مزیت استفاده از ماتریس چند دامنه تحلیل هم زمان هر حوزه به طور خاص در قالب DSM و نیز کل حوزه ها در قالب MDM است. نتایج پژوهش حاضر حاکی از ارائه دستورالعمل دقیق برای مدیران به منظور تهیه نقشه راه مناسب است.

سامانه های تک کاره در حالت آماده به کار نگهداری می شوند و پس از استفاده از بین می روند یا نیاز به تعمیرات و بازسازی اساسی در آنها وجود دارد. هر زیرمجموعه مورد استفاده در سامانه های تک کاره، مستقل از چگونگی تأمین آن، سطح ریسک مشخصی دارد. همچنین، این موضوع که هر زیرمجموعه از چه تأمین کننده ای تهیه شود، بر تقویت یا تضعیف عوامل تأثیرگذار در وقوع خرابی کل سامانه مؤثر است؛ بنابراین، هدف اصلی این پژوهش، ارائه مدلی چندهدفه برای تعیین تأمین کنندگان تجهیزات تک کاره است. درابتدا، با تعیین شاخص های ارزیابی، مقدار ریسک هر تأمین کننده برآورد شده است. درادامه نیز ریسک ذاتی تجهیزات به کار رفته در سامانه تک کاره با استفاده از ماتریس علت- حادثه به دست آمده است؛ سپس با تعیین حوادث قابل وقوع برای سامانه و ترسیم درخت های خطا، بهترین ترکیب تأمین کنندگان تجهیزات با مدل سازی چندهدفه مشخص شده است. براساس نتایج به دست آمده در مطالعه کاربردی این پژوهش، تخصیص ها با استفاده از مدل چندهدفه پیشنهادی تعیین و با تحلیل حساسیت، عملکرد مدل تأیید شده است.

امروزه به علت افزایش و پیچیدگی نیاز مشتریان، محصولات موجود در بازار پاسخگوی نیاز مشتری نیست و مؤثرترین راه برای کسب موفقیت سازمان ها تمایز ازطریق توسعه محصولات جدید و تنوع محصولات است؛ از این رو، انتخاب بهترین طرح برای توسعه محصولات جدید، می تواند از افزایش هزینه های اصلاح محص ول و تلاش برای طراحی مجدد جلوگیری کند و زمان عرضه محصولات را به بازار کاهش دهد. لازمه  انتخاب طرح بهینه برای توسعه محصولات جدید، ارزیابی جامع و بی طرفانه ای است که بتواند طرح را ازنظر کارایی در حال حاضر و در آینده محصول بررسی کند . پژوهش حاضر با هدف ارزیابی طرح های توسعه محصول، مدل بهینه سازی چندهدفه ای را ارائه داده است که طرح های توسعه ای را از دو منظر معیارهای عمومی و تنوع پذیری بررسی می کند. در این تحقیق معیارهای عمومی به کمک مدل کارت امتیازی متوازن شناسایی شده است. این مدل معیارهایی را ارائه داده و متناسب با آن، معیارهای ارزیابی مورد نیاز برای طرح های توسعه محصول شخصی سازی و استخراج شده است. نظر به اینکه یکی از مناظر مهم در ارزیابی طرح های توسعه محصول، ریسک موجود در هر طرح است، معیارهای منظر ریسک نیز به عنوان معیارهای عمومی ارزیابی در نظر گرفته شده است. پس از تعیین معیارهای ارزیابی هریک از مناظر عمومی و تنوع پذیری، معیارها اعتبار سنجی شده و در ادامه به کمک روش های موجود کمّی شده اند؛ پس از آن، مقادیر معیارهای شناسایی شده در مدل بهینه سازی چندهدفه به کار گرفته و با حل مدل، طرح توسعه ای بهینه انتخاب می شود. توابع هدف این مدل بهینه سازی شامل حداقل کردن ریسک، حداکثرکردن درآمد، حداکثرکردن اثربخشی توانایی استراتژیکی سازمان و حداقل کردن تلاش برای طراحی مجدد طرح های توسعه ای است.

انتخاب اثر بخش تاکتیک های نگهداری وتعمیرات در صنعت با توجه به عوامل و شرایط تاثیر گذار بر هر یک از تجهیزات، ضرورت استفاده از رویکردهای ابداعی را نمایان می سازد. هدف از انجام این پژوهش دستیابی به ماتریسی همانند ماتریس تناقضات TRIZ می باشد تا به کمک این ماتریس بتوان تاکتیک های مناسب نگهداری و تعمیرات کنشی را انتخاب نمود. وجه تمایز این پژوهش با سایر پژوهش های مشابه، الگو گرفتن از ماتریس تناقضات TRIZ به منظور حل تناقضات عوامل موثر بر انتخاب تاکتیک های نگهداری و تعمیرات، اولویت بندی و انتخاب تاکتیک های مناسب می باشد. در این پژوهش به منظور انجام مقایسات و تحلیل داده های کیفی، از روش فراترکیب استفاده شده است، لذا بدین منظور پایگاههای داده مختلفی بین سال های 1960 تا 2022 بررسی شده است که حاصل بررسی های انجام شده، استخراج 115 مقاله معتبر و مرتبط می باشد. حاصل این پژوهش دستیابی به ماتریسی، مشابه ماتریس تناقضات TRIZ با قابلیت ارائه و انتخاب تاکتیک های نگهداری و تعمیرات کنشی، متناظر با پارامتر های اثر گذار بر هر تجهیز می باشد. به منظور اتخاذ تصمیم مناسب، نتایج نهایی در هر یک از سلول های ماتریس حاصل این پژوهش به کمک روش های تصمیم گیری اولویت بندی شده است. این ماتریس یاریگر مدیران و متخصصان نگهداری و تعمیرات واحدها در تصمیمگیری است و باعث افزایش سرعت در تصمیم گیری و انتخاب تاکتیک مناسب می گردد. بدر نهایت ماتریس حاصل جهت ارزیابی در شرکت ملی مناطق نفت خیز جنوب مورد بررسی قرار گرفته است.

ارزیابی قابلیت اطمینان سیستم های چند جزئی در شرایط وابستگی بین اجزا، یکی از حوزه های مطالعاتی جذاب و با اهمیت در مهندسی قابلیت اطمینان است که محققان در سال های اخیر به صورت جدی به آن توجه کرده اند. معمولاً سیستم های موجود در دنیای واقعی، از اجزای متعددی تشکیل شده اند، به طوری که وابستگی و آثار متقابل بین این اجزا، قابلیت اطمینان کل سیستم را تحت تأثیر قرار می دهد. این مقاله در صدد است تا در یک بررسی جامع، ابعاد مختلف مطالعات انجام شده را برای شناسایی حوزه جدید به صورت ساختار یافته، تحلیل کند. در این مقاله ابتدا اهمیت ارزیابی قابلیت اطمینان سیستم تشریح و سپس انواع وابستگی بین اجزای سیستم ها و رویکردهای مختلف در نظر گرفتن وابستگی بین اجزای سیستم ها بررسی شده است. در این بررسی، روش های ارائه شده در پیشینه، در قالب یک ساختار منسجم و کاملاً جامع از دیدگاه توابع ریاضیاتی، فرض ها، اهداف و نتایج عملکردی، ضعف و قوت، به تفکیک انواع وابستگی بین اجزای سیستم تشریح می شود. در این مقاله ضمن دسته بندی مطالعات انجام شده با رویکردی جدید، بر مبنای نوع سیستم، وابستگی، روش در نظر گرفتن وابستگی و اهداف روش های پیشنهادی و چالش های مختلف برای انجام مطالعات آتی بررسی شده است.

اساس کارکرد سیستم های تولید سلولی بر پایه تعریف و شناسایی نوعی شباهت در میان قطعاتی است که باید در یک دوره برنامه ریزی تولید شوند. تشکیل سلول و طراحی چیدمان از مراحل مهم اجرای این نوع از سیستم های تولیدی اند. در این مقاله یک مدل برنامه ریزی ریاضی غیرخطی جدید برای مسئله تشکیل سلول ارائه شده است که در آن با بهره گیری از مفهوم فاصله متعامد، چیدمان ماشین آلات در یک فضای پیوسته تعیین می شود. در مدل ارائه شده، با استفاده از مزایای در نظر گرفتن جانمایی سلولی در تابع هدف، هزینه های جابه جایی درون و بین سلولی قطعات دقیق محاسبه می شود. با توجه به پیچیدگی های مسئله، مدل ریاضی ارائه شده ازنظر پیچپدگی در زمره مسائل سخت قرار می گیرد که برای حل آن از الگوریتم ژنتیک و ازدحام ذرات استفاده شده است. به منظور نشان دادن کارآیی مدل و الگوریتم های حل ارائه شده، از اطلاعات تولیدی یک مسئله واقعی استفاده شده و 30 نمونه مسئله دیگر در ابعاد مختلف ارائه شده است که نتایج حاصل بیانگر عملکرد بهتر الگوریتم ژنتیک در مقایسه با الگوریتم ازدحام ذرات در کیفیت جواب های حاصل شده است.

هدف پژوهش حاضر، طراحی ساختار شکست ریسک و اولویت بندی سطوح آن در شهرداری اصفهان بوده و در این راستا، ارائه اهداف پروژه های عمرانی در مدیریت ریسک پروژه ها مورد توجه قرار گرفته است. این پژوهش در خصوص تعیین ساختار شکست ریسک از طریق مطالعات تطبیقی، مصاحبه نیمه ساختار یافته و پرسشنامه حاصل شد و در انتهاء اولویت بندی سطوح ساختار شکست ریسک، اهداف پروژه ها توسط تکنیک تاپسیس فازی سلسله مراتبی بهبود یافته انجام گرفت. با توجه به اینکه در تاپسیس کلاسیک مقدار میانگین و انحراف از استاندارد، معیار کاملی برای مقایسه دو عدد فازی نیستند در این راستا جهت رفع این نقیصه از ضریب تغییر استفاده شده است. این پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی و با ماهیت کاربردی و از نظر زمان مقطعی است. ابزار گردآوری داده ها شامل مرور مستندات، تکنیک دلفی و پرسشنامه های محقق ساخته از طریق ترسیم نردبان انتزاعی است که روایی صوری و محتوایی آن به روش لاوشه و پایایی آن توسط شیوه تعیین همسانی درونی مورد تایید قرار گرفت و به طور کلی 29 دسته ریسک در سطح سوم شناسایی گردید که در سه سطح طبقه بندی شده و در دو سطح دوم و سوم اولویت بندی گردیده است.

درسازمان های ارائه دهنده خدمات سلامت، واحدهای زیرمجموعه متعددی وجود دارند که به صورت هم زمان درحال ارائه خدمات درمانی و پیشگیرانه به جمعیت تحت پوشش خاصی بوده و سنجش بهره وری از مهمترین چالش های پیش روی مدیران آن ها می باشد؛ لذا هدف این مطالعه، ارائه رویکردی تلفیقی از تحلیل پوششی داده ها و شاخص بهره وری مالم کوئیست، جهت پایش بهره وری سازمان بهداشت و درمان صنعت نفت ایران -به عنوان یک سازمان ارائه دهنده خدمات سلامت- بوده است. دراین تحقیق، با استفاده از شاخص های مرتبط با کارایی و همچنین تعریف شاخص های اثربخشی تأثیرگذار بر عملکرد واحدهای زیرمجموعه سازمان، میزان رشد عملکرد واحدهای زیرمجموعه با محاسبه چهار تابع مسافت و شاخص بهره وری مالم کوئیست تعیین شده است. براساس نتایج به دست آمده دراین پژوهش، تعداد 27 شاخص تخصصی درحوزه های درمان مستقیم، غیرمستقیم و بهداشت جهت پایش اثربخشی سازمان های ارائه دهنده خدمات سلامت پیشنهاد شده است. همچنین نرخ رشد بهره وری پانزده منطقه زیرمجموعه سازمان مورد مطالعه -در بازه زمانی 1398 تا -1400 مورد بررسی قرار گرفته است. نوآوری مقاله حاضر، عبارت از تعریف شاخص های سنجش اثربخشی و ارائه یک چارچوب نظری جهت پایش نرخ رشد بهره وری در سازمان های ارائه دهنده خدمات سلامت می باشد. توسعه کاربردی این تحقیق در سازمان های مورداشاره می تواند برای ارتقای ظرفیت در حوزه های مختلف خدمات بهداشتی- درمانی و صرفه جویی در منابع مورداستفاده قرارگیرد.

با در نظر گرفتن شرایط رقابتی و جایگاه پروژه های گازی در توسعه کشور به عنوان یکی از منابع مهم انرژی و برتری های اقتصادی، انجام طرحها و پروژه های بزرگ در این صنعت، به منظور اجرای هدفمند، بهینه و اثربخش پروژه های شبکه های توزیع گاز امری ضروری محسوب می گردد. بنابراین با توجه به اهمیت اجرای این گونه پروژه ها و چالش های مطرح در این حوزه، مطالعه حاضر سعی دارد با مقایسه دو تکنیک تصمیم گیری چند معیاره فازی به ارزیابی معیارهای کلیدی مدیریت ریسک در اجرای پروژه های شبکه های توزیع گاز طبیعی بپردازد. بدین منظور با انتخاب تعداد 36 نفر خبره و متخصص در حوزه صنعت گاز طبیعی از پرسشنامه محقق ساخته، روش لاوشه و تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره سوارا فازی (Fuzzy SWARA) و بهترین - بدترین فازی (FBWM) استفاده شده است. نتایج بدست آمده بیانگر این است که، از بین 32 معیار مدیریت ریسک، 17 معیار به عنوان معیارهای کلیدی مدیریت ریسک شناسایی گردید. براساس نتایج حاصل شده چنین استنباط می گردد که معیار عدم کفایت یا نقص اطلاعات فنی برای طراحی در تکنیک تصمیم گیری چند معیاره بهترین - بدترین فازی با وزن قطعی (22/0) با رتبه دوم در تکنیک تصمیم گیری چند معیاره سوارافازی فازی با وزن قطعی (82/0) هم خوانی دارد و از بیشترین اهمیت برخوردار است.

  مقدمه و هدف: آموزش و توسعه منابع انسانی یکی از عوامل کلیدی موفقیت سازمان ها به ویژه در محیط های صنعتی است. برای آموزش موثر مهارت ها، علاوه بر محتوا و روش تدریس، محیط و ابزارهای آموزشی نیز نقش تعیین کننده ای دارند. شبیه سازها فناوری هایی هستند که با ایجاد محیطی مشابه با دنیای واقعی، امکان تمرین و تکرار مهارت ها را فراهم می کنند. روش شناسی پژوهش: این پژوهش از جهت هدف از نوع تحقیقات کاربردی است. در ابتدا هزینه فایده محیط های شبیه ساز آموزشی محاسبه شد و ضرورت بکارگیری مورد تایید قرار گرفت سپس با استفاده از طرح تحقیق و تحلیل از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده یا عدم استفاده از محیط شبیه ساز آموزشی تعداد 38 نفر به صورت تصادفی طبقه ای در دو گروه آزمایش و کنترل مورد مطالعه قرار گرفت. جمع آوری داده های جهت ارزیابی و اثربخشی آموزش پودمانها از پرسشنامه 18 سوالی کرک پاتریک با سه خرده معیار(سازماندهی، کاربردی بودن  و استاد) استفاده شد که از لحاظ روایی و پایایی این ابزار مورد تایید قرار گرفت. روایی آن توسط متخصصان این حوزه و راهنمایی اساتید راهنما و مشاور و پایایی آن با استفاده از آلفای کرانباخ 87% بدست آمد. در مرحله تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS 26, Excel استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد وجود سطوح محیط های شبیه سازی از لحاظ به صرفه بودن و ارزیابی هزینه ای در مقایسه با استفاده از دستگاه اصلی نیز بطور محسوسی متفاوت است. همچنین نتایج یافته ها نشان داد آموزش با محیط شبیه ساز در مقایسه باگروهی که از این محیط ها استفاده نکرده بودند میزان اثربخشی پودمانهای آموزشی اثربخش تر بوده است. میانگین نمرات اثربخشی آموزش گروه آزمایش که برنامه آموزش با محیط شبیه ساز دریافت کرده بودند(0001/0=p) بطور معناداری بیشتر از گروه کنترل است. به عبارت دیگر آموزش با محیط شبیه ساز در بهبود اثربخشی آموزشی دانش پژوهان موثر می باشد. بنابراین فرضیه آموزش با محیط شبیه ساز در بهبود اثربخشی دوره های آموزشی در سطح 05/0p<  تایید می شود. بحث و نتیجه گیری: یافته های این پژوهش نشان می دهد که ایجاد مدلی ترکیبی مبتنی بر محیط های شبیه ساز می تواند هم مزایای اقتصادی داشته باشد و هم در ارائه آموزش ها اثربخش باشد. در مجموع، می توان نتیجه گرفت که استفاده از محیط های شبیه ساز در آموزش مهارت های شغلی در صنایع هوایی، رویکردی اثربخش است. فراگیران می توانند تجارب مهارتی متنوعی در شرایط ایمن و بدون محدودیت زمانی کسب کنند. طراحی مدلی جامع آموزشی مهارت محور مبتنی بر محیط های شبیه ساز، گامی در راستای ارتقای اثربخشی آموزش های صنعتی است.

هدف: تجهیز تک کاره، تجهیزی است که تنها یکبار مورد استفاده قرار می گیرد و امکان تست مجدد برروی آن وجود ندارد. این پژوهش یک روش شبیه سازی جدید جهت انتخاب بهترین دوره تعمیر و نگهداری پیشگیرانه با فرض عدم وجود داده های تعمیراتی مرتبط با خرابی اینگونه از تجهیزات را ارائه داده است. طراحی/ روش تحقیق/ رویکرد: دراین مطالعه، یک تیم خبره جهت انتخاب بهترین دوره تعمیرات و نگهداری پیشگیرانه تجهیزات تک کاره با استفاده از شبیه سازی آرنا و تاپسیس فازی تشکیل شده است. همچنین، برای تایید عملکرد رویکرد پیشنهاد شده، مخازن تحت فشار کامپوزیتی که جهت ذخیزه اکسیژن در فشار بالا استفاده می شوند، به عنوان مطالعه موردی مورد تحلیل قرار گرفته اند.یافته ها: نتایج اجرایی بدست آمده براین نکته تاکید دارد که مدل ترکیبی ارائه شده در خصوص تجیزات تک کاره کارایی بالایی دارد. بنابراین این رویکرد می تواند با درنظرگرفتن متوسط زمان تا خرابی فازی و ساخت و انتخاب سناریو، مورد استفاده قرار گیرد. همچنین، بهترین دوره نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه مخازن تحت فشار کامپوزیتی، سالانه بدست آمده است. محدودیت های پژوهش/اجرایی: توجه به این موضوع ضروری است که نتایج بدست آمده مختص مطالعه موردی این پژوهش می باشد. همچنین، نتایج محدود به شاخص های تعریف شده و ارزیابی های انجام گرفته با شبیه سازی آرنا در دوره انجام پژوهش بوده است. کاربردهای عملی: یکی از مهمترین چالش های مدیریتی در سازمان های صنعتی انتخاب بهترین دوره نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه با کمترین هزینه می باشد. درنتیجه بررسی دوره نت پیشگیرانه در مهندسی نگهداری و تعمیرات، یک استراتژی جهت کمک به مهندسین برای انتخاب، محافظت و مدیریت مجموعه ای از تجهیزات و دارایی های فیزیکی می باشد. نوآوری/ اصالت: علی رغم مطالعات متعدد صورت گرفته، براساس دانش نویسندگان این مقاله، مطالعه ای با استفاده از شبیه سازی پیشامدهای گسسته فازی جهت ارزیابی دوره های نگهداری و تعمیرات پیشگیرانه، به خصوص برای تجهیزات تک کاره، انجام نشده است. بنابراین، این مطالعه می تواند اولین تلاش دراین خصوص باشد.