فرهاد فتحی هفشجانی

افزایش توجهات به مدیریت زنجیرهی تأمین (SCM) موجب شد تا پژوهشگران مدل ها، ساختارها و چارچوب های مدیریت کیفیت را که در زمینه مدیریت عملیات توسعه داده شده بودند، مورد بررسی مجدد قرار دهند. در این مقاله، در چارچوب یک مدل ساختاری چگونگی تأثیر دو رویه کیفیتی SCM (تمرکز بر مشتری و مدیریت کیفیت تأمینکننده ) به همراه برخی از مهم ترین عوامل موفقیت مدیریت کیفیت که این روابط را به جلو برده و تعدیل میکنند، بر عملکردکیفیت و کسب وکار یک زنجیرهی تأمین بررسی شده است. در این پژوهش داده ها از طریق پرسشنامه از 100 شرکت صنعتی ایران جمع آوری شده است. یافته های این پژوهش، از این موضوع که تعهد مدیریت ارشد موجب ایجاد پیوند میان شرکای زنجیرهی تأمین شده و در نهایت عملکردکیفیت کل زنجیره را تحت تأثیر قرار خواهد داد، حمایت میکند. همچنین از دیگر نتایج این پژوهش وجود رابطه مستقیم میان تعهد مدیریت ارشد و نقش دپارتمان کیفیت است که در نهایت عملکرد زنجیرهی تأمین را تحت تأثیر قرار خواهد داد.