علی ربیعی

یکی از آرمان های انقلاب اسلامی تأمین اجتماعی بوده و در قانون اساسی و سایر اسناد بالادستی گنجانده شده است، اما آن در نظم گفتمانی کارگزاران بعد از انقلاب (براساس اقتضائات نظری و عملی) با رویکردها و سیاست های مختلفی مفهوم سازی شده و دلالت های متفاوت و بعضاً ناهم گون منجر به عدم تحقق کامل رفاه و تأمین اجتماعی در کشور شده است. در همین راستا پژوهش حاضر، درصدد پاسخ گویی به این پرسش است که رفاه و تأمین اجتماعی در چهار دولت بعد از انقلاب اسلامی (با گفتمان های مستضعفین، سازندگی، اصلاحات و عدالت محور) با چه دلالت های معنایی تثبیت و برجسته شده اند که نتیجه این چنینی را رقم زده است؟ برای پاسخ بدین پرسش با روش تحلیل گفتمان «لاکلاو و موفه» به تحلیل متون سخنرانی های مقامات عالی کشور خصوصاً روسای جمهور، قوانین و مقررات مربوطه در هر گفتمان های سیاسی حاکم که همانا در هژمونی دولت ها به منصه ظهور رسیده اند، می پردازیم. یافته ها نشان می دهد که دولت مستضعفین به واسطه ایدئولوژی انقلاب اسلامی و جنگ، گروه های مستضعف را از حاشیه به متن کشاند و به این ترتیب گفتمان رفاه خود را با دال مرکزی «مستضعف محوری» مفصل بندی کرده است. دولت سازندگی کوشش کرد با «جبران کاستی های ناشی از توسعه اقتصادی» به عنوان دال مرکزی، گفتمان خود را مفصل بندی کند. دولت اصلاحات با توسل به اصل 29 قانون اساسی به ساختارشکنی از دال مرکزی گفتمان رفاه دولت سازندگی پرداخته و مفصل بندی گفتمان خود را با نشانه مرکزی «نظام جامع رفاه و تأمین اجتماعی» تشکیل داد. دولت عدالت محور نیز با تأکید بر عدالت توزیعی، مهرورزی و خدمت رسانی به اقشار فقیر و آباد کردن مناطق توسعه نیافته، گفتمان رفاه خود را با نشانه مرکزی «دسترسی یکسان آحاد مردم به حمایت های تأمین اجتماعی» مفصل بندی کرده است. در نتیجه می توان گفت که روند گفتمان رفاه و تأمین اجتماعی طی چهار دولت پس از انقلاب اسلامی بیانگر این است که هر یک از دولت ها، گفتمان رفاهی خود را ذیل دال مرکزی متفاوت ولی با دال های شناور گاه مشترک، مفصل بندی کرده اند. به این ترتیب بین دال مرکزی آن ها، گسست رخ داده و در نتیجه خط سیر متفاوت و گاه متضادی پیموده اند. این امر موجب شده آن ها تداوم بخش و مکمل یکدیگر نباشند، اما با وجود این، جنبه های گوناگون رفاه و تأمین اجتماعی در هر دولت نسبت به دولت قبلی، بهبود نسبی یافته است.

درجوامع فعلی و جوامع در پیش روی، بحث بحران ها یکی از مشکلات اساسی و چالش برانگیز دولت هاست. یکی از مهم ترین بحران های اجتماعی- امنیتی دو دهه اخیر، بحران دانشجویی 1379 خرم آباد است. درخلال این نوع بحران ها وظایف دستگاه های امنیتی و پلیسی کشور بس دشوار، سنگین و طاقت فرسا است. هدف ازتحقیق حاضر شناسائی مشکلات سیستم اطلاعاتی ناجا و یافتن ساز وکار اطلاعاتی مؤثر برای بالابردن قدرت پیش بینی این واحدها بوده است. به این منظور، اسناد و مدارک مربوط به بحران شهریور 79 خرم آباد از مبادی مختلف جمع آوری شده و باچندتن از کارشناسان اطلاعاتی و اجرائی حاضر در بحران مذکور مصاحبه گردید. روش پژوهشی توصیفی است. جمع آوری داده ها از طریق مصاحبه 10 تن از صاحب نظران اطلاعاتی حاضر در بحران بوده است. بر اساس نتایج حاصل از مطالعه حاضر می توان ابراز داشت که اطلاعات نیروی انتظامی استان در بخش پیش بینی بحران شهریور 79 خرم آباد کارکرد مناسبی نداشته است. همچنین نتایج نشان دادند که برآورد اطلاعاتی ازلحاظ زمانی و محتوایی منطبق براصول انتشار برآوردها نبوده است: 1. معاونت اطلاعات استان بدلیل مخدوش بودن سیستم فرماندهی نتوانسته درآماده سازی ناحیه انتظامی استان در مقابله بابحران نقش آفرینی نماید. 2. سیستم اطلاعاتی ناجا تاثیری در تصمیم گیری «شتا» نداشته است. 3. عدم تعامل با جامعه اطلاعاتی به گونه ای بوده که منجر به صدور برآوردی کارا و مؤثر از سوی معاونت اطلاعات نیروی انتظامی در جهت تاثیرگذاری برتصمیم اعضای شتا نشده است.

پژوهش حاضر با هدف تحلیل اثر برخی از مؤلفه های سرمایۀ اجتماعی (مانند اعتماد، مشارکت، انسجام، ارتباطات و شبکه ها و آگاهی اجتماعی) بر شکل گیری فعالیت های تعاونی روستایی انجام شده است. این تحقیق از نظر هدف، کاربردی و توسعه ای و از نظر نحوۀ گردآوری داده ها، یک پژوهش توصیفی پیمایشی و از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش را 523 نفر از ساکنان روستاهای ده کائید، دوجفت و چهارچریک واقع در شهرستان شازند در برمی گیرند که توانایی پاسخ دادن به پرسش های پرسش نامه را داشتند. حجم نمونۀ آماری، بر اساس فرمول کوکران،171 نفر تعیین شد که این افراد با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسش نامه است که روایی آن با نظر استادان دانشگاه و پایایی آن با استفاده از نرم افزار spss و محاسبۀ ضریب آلفای کرونباخ (7/0a>) برای هر دو متغیر (سرمایۀ اجتماعی و شکل گیری فعالیت های تعاونی روستایی) تأیید شد. در این پژوهش روش مدل معادلات ساختاری و تحلیل عاملی تأییدی با بهره گیری از نرم افزار Lisrel 8.5 به کار رفت. همسو با فرضیات پژوهش، ضرایب همبستگی مدل نشان داد که بین سرمایۀ اجتماعی و شکل گیری فعالیت های تعاونی روستایی روستاییان رابطۀ معنا داری وجود دارد و برای رونق فعالیت های تعاونی روستایی می بایست سرمایۀ اجتماعی را افزایش داد. از بین مؤلفه های تأثیر گذار بر سرمایه اجتماعی، بعد انسجام اجتماعی بیشترین تأثیر (با ضریب همبستگی 78/0) را در سرمایۀ اجتماعی دارد. همچنین وضعیت شکل گیری فعالیت های تعاونی روستایی و سرمایۀ اجتماعی افراد نمونۀ مورد مطالعه نسبتاً مناسب ارزیابی شد. 

هدفاین پژوهش تطبیق الگوی حوزه عمومی هابرماس با وبلاگ های سیاسی- اجتماعی در ایران است. بدین منظور 5 وبلاگ فعال در عرصه فضای سایبر به صورت هدفمند انتخاب و با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی مورد مطالعه قرار گرفتند. یافته های این تحقیق نشان می دهد که اگر چه فضای وبلاگ ها به افزایش دسترسی به اطلاعات منجر می شود اما این مسئله بیشتر جنبه کمی دارد و از لحاظ کیفی تاثیر چندانی ندارد. حتی می توان گفت در وبلاگ ها ما شاهد تکه تکه شدن اطلاعات هستیم به این معنا که در فضای وبلاگ ها همه می نویسند و صحبت می کنند اما کسی خواننده یا شنونده نیست و بیشتر مطالب وبلاگ ها دست نخورده باقی می مانند. از نتایج دیگر این تحقیق می توان به این امر اشاره کرد که با وجود آنکه این امکان وجود دارد که افراد نظر بدهند اما این عامل هم نتوانسته کمکی به شکل گیری گفت وگو به عنوان یکی از اهداف حوزه عمومی کند. البته اگر نگرش انتقادی را به عنوان یکی از مولفه های حوزه عمومی در نظر بگیریم، وبلاگ ها از این لحاظ توانسته اند در شکل گیری حوزه عمومی نقشی مفیدی ایفا کنند. میزان بالای فیلترینگ در وبلاگ ها به خوبی مشروعیت نگرش انتقادی را نشان می دهد. در نهایت می توان گفت که اگرچه وبلاگ ها دارای توانایی ها و امکاناتی برای احیاء حوزه عمومی هستند اما در عمل کمکی به ایجاد حوزه عمومی نکرده اند.

هدف این مقاله شناسایی دلایلی است که موجب می شود کاربر یک شبکه اجتماعی را بر دیگر شبکه ها ترجیح دهد. شبکه های اجتماعی مجازی در سال های اخیر محبوبیت زیادی کسب کرده اند و در حال حاضر فیس بوک در رتبه پربازدیدکننده ترین این سایت ها قرار دارد. همچنین شرکت گوگل با معرفی گوگل پلاس در تلاش است تا نقش موثری در این حوزه ایفا کند، رقابت این دو شبکه فرصت مناسبی برای تحقیق درباره دلایل انتخاب شبکه های اجتماعی توسط کاربران فراهم می کند. نظریه استفاده و خشنودی، چارچوب نظری این مقاله را تشکیل می دهد. روش تحقیق استفاده شده مصاحبه کیفی است و روش نمونه گیری نیز روش نمونه گیری مورد نوعی است. در مجموع برای انجام این تحقیق با 10 کاربر که همه آنها همزمان در فیس بوک و گوگل پلاس عضویت دارند مصاحبه شده است. نتایج این مصاحبه ها نشان داد که کاربران، با وجود ساخت حساب کاربری در گوگل پلاس، از فعالیت خود در فیس بوک نکاسته اند و تنها در صورتی حاضرند به شبکه ای دیگر به طور فعال بپیوندند که اغلب دوستانی که در فیس بوک دارند نیز به آن شبکه پیوسته باشند. در واقع حضور دوستان واقعی کاربر در یک شبکه اجتماعی، مهم ترین دلیلی است که باعث ترجیح یک شبکه اجتماعی بر شبکه های اجتماعی دیگر می شود. میراث بری و کنجکاوی نیز مهمترین دلایلی است که به عضویت کاربران در شبکه های اجتماعی جدید می انجامد.

مقدمه و هدف پژوهش: در دو دهه اخیر موضوع بی ثباتی مدیران همواره به عنوان یکی از موضوعات قابل بحث در نظام اداری ایران مطرح بوده است. این مقاله رابطه میان ثبات شغلی مدیران و میزان کارایی سازمان های خود را در یکی از بانک های دولتی استان گیلان مورد مطالعه قرار داده است که می تواند حداقل تعمیم پذیری سراسری در مورد بانک ها را نشان دهد روش پژوهش: این پژوهش از نوع توصیفی بوده و حجم نمونه در آن شامل 01 شعبه و 851 کارمند می باشد. شعب به نسبت جامعه ی آماری مورد مطالعه به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب و در هر واحد کارمندان به صورت تصادفی به پرسش نامه ها پاسخ داده اند. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان می دهد که در سازمان های اداری ایران ثبات مدیران در مجموع آثار مثبتی بر فرایند های کاری داشته است به نحوی که بین ثبات مدیریت و کارایی بیش تر کارکنان، افزایش ارتباطات انسانی مدیر با کارکنان، تسلط بیش تر وی بر ابعاد مختلف وظایف مدیر، استفاده بهینه از امکانات موجود و شناخت مشکلات اخلاقی و رفتاری کارکنان و کوشش در جهت رفع مشکلات رابطه معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: با توجه به سیاست رایج تعویض مدیران در سازمان مورد مطالعه، به نظر می رسد که این روند می تواند در کاهش کارایی سازمان نقش مؤثری ایفا کند.

امروزه دانش چرخ های اقتصادی کشورها را به حرکت در می آورد و نگرش نسبت به دانش آکادمیک و تجارت در سراسر دنیا تغییر کرده است. در همه سازمان ها، چه آموزشی و علمی و چه سازمان های تولیدی و تجاری، دانش پنهانی وجود دارد که به عنوان منبعی مکانیکی و ایستا محسوب نمی شود. بیشتر سازمان ها برای افزایش اثربخشی و توان رقابتی خود به سمت دانش و فرآیندهای مدیریت دانش روی آورده اند. رقابت جهانی، کم شدن کاربرد نیروی انسانی و افزایش کاربرد فناوری در انجام امور، کم شدن زمان لازم برای تجربه و کسب دانش، از دست دادن دانش در اثر خروج کارکنان و ... سبب شده تا سازمان ها جهت باقی ماندن در عرصه جهانی به مدیریت دانش روی آورند. در این تحقیق توصیفی-پیمایشی، با استفاده از پرسشنامه، هفت عامل "ساختار، فرآیندهای داخلی، فناوری، فرهنگ، منابع انسانی، اندازه گیری و رهبری" جهت استقرار مدیریت دانش در چهار دانشگاه دولتی، آزاد و غیرانتفاعی مورد بررسی قرار گرفته است. حجم نمونه شامل افراد آگاه و متخصص در زمینه مدیریت دانش و فناوری اطلاعات در دانشگاه های شهید چمران اهواز، دانشگاه پیام نور تهران، موسسه آموزش عالی کار و واحدهای دانشگاه آزاد در تهران می باشد که به روش طبقه بندی و تصادفی ساده انتخاب گردیده اند. علاوه براین، به طور هدفمند بیست نفر از اساتید متخصص و صاحب نظر-از هر دانشگاه 5 نفر-این دانشگاه ها انتخاب و مورد مصاحبه عمیق برای علت یابی قرارگرفته اند. یافته های تحقیق نشان دادند که تمامی مراکز مورد مطالعه آموزش عالی فاقد زیرساخت مناسب استقرار مدیریت دانش بوده و به ترتیب عوامل اندازه گیری، رهبری، منابع انسانی، فرایندهای داخلی، فرهنگ، فناوری، ساختار از مهمترین موانع مدیریت دانش می باشند و برای پیاده سازی مدیریت دانش در این مراکز نیاز به تقویت این زیرساخت ها به ترتیب اولویت خواهد بود. در نهایت الگویی جهت بهبود و پیاده سازی مدیریت دانش متناسب با ساختار دانشگاه ها پیشنهاد شده است.

مقدمه و هدف پژوهش: امروزه پدیده اینترنت به عنوان قدرتمندترین ابزار شبکه ارتباطات الکترونیکی و فناوری های اطلاعات، ماهیت، ساختار، تبادل، حفظ، تکثیر، انتشار و دستیابی به اطلاعات یکپارچه را بدون محدودیت زمان و مکان برای تمامی افراد با فرهنگ و ایده های مختلف در سرتاسر دنیا به سادگی و با سرعت امکان پذیر ساخته است. هدف اصلی این تحقیق، شناخت تأثیر نقش کاربری های اینترنت در هویت فرهنگی دانشجویان می باشد. روش پژوهش: در این تحقیق از دو روش اسنادی و پیمایشی استفاده شده است. جامعه آماری کلیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران می باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران برابر 250 نفر تعیین شده است. یافته ها:نتایج تحلیل رگرسیونی عوامل اینترنتی تبیین کننده هویت فرهنگی نشان می دهد که از میان متغیر هایی که در مدل نهایی وارد شده اند (میزان و مدت استفاده از اینترنت، الگوهای تجاری، ارتباطی و اطلاعاتی) در مجموع تقریباً 52% از واریانس متغیر وابسته (هویت فرهنگی) را تبیین می کند. نتیجه گیری:حضور در محیط های چت، دوست یابی، وبلاگ ها و شبکه های اجتماعی و ارائه دیدگاه ها، نگرش ها و احساسات نوجوانان در این محیط آزادی بیان مطالب از سوی آنان، از دیگر دلایل و عواملی هستند که این الگوی های کاربری را محبوب جوانان می نماید. همچنین الگوهای کاربری اینترنت در ارتقای سطح فرهنگ دانشجویان و افزایش سطح آگاهی از هویت فرهنگی آنان تأثیر دارد به طوریکه با برداشتن مرزهای جغرافیایی در سطح محلی از طریق فضای مجازی و دسترسی آسان به میراث فرهنگی، نمادهای فرهنگی و خرده فرهنگ ها، موثر بوده است.

طی دو دهه گذشته، علاوه بر دلایلی چون کاهش هزینه ها و تخصیص بهینه منابع و افزایش کارایی،دلایل دیگری از جمله ظهور اقتصاد مبتنی بر دانش و تغییر ترکیب جمعیتی متقاضیان ورود به دانشگاه ها، گرایش به خصوصی سازی[1] در آموزش عالی را تسریع کرده است. در ایران نیز رشد آموزش عالی خصوصی در برنامه سوم توسعه مطرح و مورد پی گیری قرار گرفته اما همواره با تنگناهایی روبرو بوده است.این مقاله کوششی در جهت کشف چالش ها و موانع گسترش آموزش عالی خصوصی است. در مطالعه حاضر،پس از بیان آموزه های نظری، تلاش شده تا به دو سؤال در این زمینه پاسخ داده شود. نخست اینکه مهمترین موانع پیش روی خصوصی سازی دانشگاه ها در کشور کدام است و دیگر اینکه چه راهکارهایی برای غلبه بر این مسایل و مشکلات وجود دارد. یافته های این تحقیق به روش مطالعه اکتشافی متکی بر ابزار مصاحبه عمیق با متخصصان دانشگاهی در بخش های دولتی و غیر دولتی و نیز استفاده از ابزار پرسشنامه (به دو صورت پرسشنامه باز وپرسشنامه بسته) حاصل شده است. در یافته های تحقیق 26 مشکل و مانع پیشاروی خصوصی سازی دانشگاه ها مشخص شد که در این میان مواردی چون فقدان قوانین حمایت از سرمایه گذاری خصوصی، پایین بودن قدرت خرید مردم و عدم توان پرداخت شهریه، وجود مشکلات ساختاری در نظام مدیریت آموزش عالی، فقدان آزادی علمی در دانشگاه ها و تمایل دولت به تسلط در امور فرهنگی و اجتماعی دانشگاه هااز دیدگاه صاحبنظران از بالاترین اهمیت برخوردار بودند. برای پاسخ به سؤال دوم تحقیق نیز در پایان، پیشنهادهایی راهبردی جهت رفع یا کاهش مشکلات ارائه شده است.

مقدمه و هدف پژوهش: ایران از نظر جاذبه های فرهنگی بسیار غنی است و از لحاظ پتانسیل های فرهنگی در بین ده کشور اول دنیا قرار دارد. هنگامی که منابع گردشگری فرهنگی به خوبی شناسایی شود، اثرات مثبتی چون حفظ و پایدار ماندن میراث فرهنگی، هنرها، سنت ها و آداب و رسوم ملت ها در اجتماع و محیط فرهنگی به دنبال خواهد داشت. هنر برنامه ریزان و مدیران گردشگری در بخش دولتی و خصوصی آن است که با اعمال شیوه ای صحیح ضمن افزایش اثرات مثبت توسعه گردشگری فرهنگی، اثرات منفی آن را به حداقل برسانند. هدف از تحقیق حاضر تأثیر عوامل موثری همچون عوامل فرهنگی، سیاسی، اقتصادی، تبلیغاتی، زیرساختی، مدیریتی و آموزشی بر گسترش جذب گردشگری فرهنگی شهر کرمانشاه است. روش پژوهش: این تحقیق از نظر هدف از نوع تحقیقات توسعه ای و از نظر جمع آوری داده ها، توصیفی و از نوعپیمایشی است. جامعه آماری در این تحقیق 118 نفر از بین پرسنل اداره میراث فرهنگی و گردشگری، آژانس های مسافرتی، کارکنان موزه ها و مسافرین تشکیل شده است. یافته ها: یافته های این تحقیق نشان داده است که در حال حاضر سهم کرمانشاه از صنعت گردشگری فرهنگی چشمگیر نبوده و در این راستا عوامل سیاسی، تبلیغاتی، فرهنگی، بالاترین رتبه و عوامل اقتصادی پایین ترین رتبه را در جذب گردشگری فرهنگی به خود گرفته است. نتیجه گیری: با توجه به اینکه در بسیاری از کشورهای دنیا به همگام طراحی و تدوین سیاست های کلان و اجرای برنامه های خود به گردشگری به عنوان ابزارهای موثر در ادامه روند توسعه سیاسی، فرهنگی، اقتصادی توجه خاصی مبذول می شود، توسعه گردشگری فرهنگی موجب سازماندهی منابع فرهنگی می شود. یعنی اینکه در فرایند توسعه گردشگری فرهنگی ما شاهد خواهیم بود که منابع فرهنگی ما به طور خودکار سازماندهی، نمونه برداری و ثبت می شوند که در این صورت در بودجه اختصاص یافته برای این امر، صرفه جویی قابل توجهی صورت می گیرد.

حفاظت از محیط زیست و پیشگیری از مخاطرات زیست محیطی از مهمترین برنامه های نهادهای سیاستگذاری در دنیای امروز محسوب می شود و به همین دلیل سیاستگذاری های زیست محیطی در اولویت برنامه های نهادهای ملی و بین المللی قرار گرفته است. در ایران، مجموعه ای از مذاکرات نمایندگان مجلس در قالب طرحها و لوایح به موضوع محیط زیست پرداخته است. این مذاکرات معمولا تحت تاثیر رویکردهایی است که در جامعه شناسی محیط زیست، گفتمانهای زیست محیطی نامیده می شوند. در این مقاله سعی شده است میزان انطباق مذاکرات زیست محیطی نمایندگان مجلس شورای اسلامی با الگوهای جهانی گفتمان زیست محیطی مورد بررسی قرار گیرد. تحقیق حاضر با رویکردی کیفی، مذاکرات نمایندگان مجلس شورای اسلامی را مورد بررسی قرار می دهد. روش مورد استفاده جهت تطبیق مذاکرات با الگوهای جهانی گفتمان زیست محیطی، روش اسنادی و تحلیل کیفی داده هاست، بدین گونه که اسناد و داده های تحقیق،که شامل مذاکرات نمایندگان 7 دوره اول مجلس شورای اسلامی می باشد، مورد مطالعه قرار گرفتند. بررسی مذاکرات نمایندگان نشان می دهد که بیشتر مذاکرات به ترتیب با الگوی برول و سپس هانیگن و نهایتا با الگوی هرندل و براون انطباق دارند، اما در عین حال مذاکراتی نیز وجود دارندکه متاثر از شرایط ایران بوده و انطباقی با الگوهای جهانی ندارند.

مقدمه: توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات موجب توجه روزافزون سازمان ها به دورکاری، جهت بهره مندی از مزایای گسترده آن، همچون کاهش رفت و آمد، بهبود عملکرد و ارتقای تعادل میان مسئولیت های حرفه ای و تعهدات شخصی کارکنان و متعاقب آن، برخورداری از منافع توازن کار زندگی شده است. در این مقاله، ضمن تبیین رابطه دورکاری با بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی، عوامل موثر بر اجرای موفق دورکاری، مانند تمایل کارکنان به پذیرش دورکاری، حمایت مدیران از دورکاری و میزان مهیا بودن منابع مورد نیاز برای دورکاری بررسی گردیده و مزایای حاصل از بهبود توازن کار زندگی اجتماعی ناشی از به کارگیری دورکاری برای سازمان و کارکنان، مانند برخورداری سازمان از نیروی کار پایدارتر و ایجاد فرصت های آموزشی و توسعه شغلی برای کارکنان شناسایی گردیده اند. روش: در این مطالعه، روش انجام تحقیق به صورت پیمایشی است. جامعه آماری، کارکنان دورکار و غیردورکار وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی بوده که ۲۹۷ پرسش نامه توسط آنان تکمیل شده است. اطلاعات گردآوری شده توسط نرم افزار یافته ها: یافته های پژوهش بیانگر آن است که دورکاری موجب بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی کارکنان می شود. دستاوردهای تحقیق حاکی از آن است که کارکنان تمایل به پذیرش دورکاری داشته و منابع مورد نیاز برای اجرای دورکاری مهیا می باشد اما مدیران حامی دورکاری نمی باشند. نتایج حاکی از آن است که بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی ناشی از به کارگیری دورکاری، به سازمان برای برخورداری از نیروی کاری باثبات تر و همچنین، به کارکنان برای استفاده از فرصت های آموزشی و توسعه شغلی کمک می نماید. میان «جنسیت» و «سطح تحصیلات» و بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی ناشی از دورکاری ارتباط معنی داری وجود دارد. SPSS موردتجزیه و تحلیل قرار گرفته و با استفاده از آزمون تی تک نمونه ای، نتایج نهایی در خصوص پاسخ به پرسش های پژوهش استخراج شدند. برای مقایسه دیدگاه های کارکنان دورکار و غیردورکار، از آزمون تی نمونه مستقل استفاده گردیده است. بحث: ابقای کارکنان و حفظ سرمایه سازمانی، یکی از بزرگ ترین چالش های متخصصان منابع انسانی است. کارکنان نیز در پی ارتقای سطح علمی و پیشرفت حرفه ای خود می باشند. پذیرش و اجرای برنامه دورکاری در سازمان ها و بهبود توازن میان کار و زندگی اجتماعی به عنوان یکی از شاخص های به کارگیری دورکاری، موجب برخورداری سازمان و کارکنان از مزایای آن، همچون کمک به ابقای نیروی کار در سازمان و امکان بهره مندی کارکنان از فرصت های آموزشی و توسعه شغلی می گردد. این حقیقت، لزوم تداوم به کارگیری این شیوه نوینِ کاری را آشکار می نماید

Objective: Entrepreneurship is a process which is taken place in a changeable network of social relations, these relations can limit or facilitate the relationship of entrepreneurship with resources and opportunities.yet most of researches has been done are a types of personal attributes indicating type of enterpreneuer that has criticized be cause of non attention to social relationship and social capital . Studies and empirical witnesses have shown that in today’s Iranian society, putting aside political, economic, and legal and management factors, for many different reasons, entrepreneurs are not successful and this possibly is rooted in different socio-cultural reasons among which ignorance of social relations and connections can be named. Accordingly present research considers surveying the social capital effect on entrepreneurship as one of the different forms of capitals in world bank categorization as a factor of social growth and development specially in developing societies. Method: Surveying the degree of social capitals effect and its different aspects over entrepreneurship, surveying the weakness and strong of under study society from social capital and entrepreneurship point of view and providing suggestions for increasing the social capital effect over entrepreneurship are among the most important purposes of this study. The Hypotheses were tested through Freedman and Regression tests. Finding and conclusion: The research has shown a positive and meaningful relation between social capital and its aspects and entrepreneurship. Moreover in this study is shown that the social capitals quality aspect, in the under study it society is more important and its correlation index is higher than other factors. In entrepreneurship its risk indicator has the highest priority, too. In addition the research results show that the relationship structure indicator has the highest effect over the entrepreneurship and connection indicator has the lowest effect and creativity and independence indicators (from entrepreneurship) are affected by none of the social capitals indicators.

مقدمه و هدف پژوهش: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان جذب دانشجویان مدیریت فرهنگی در مشاغل مدیریت فرهنگی کشور و سیاست گذاری مناسب در این زمینه به تفحص پرداخته و راهبردهای اساسی را برای سیاست گذاری موثر مدیریتی از الزامات و هدف این تحقیق ذکر می کند. بررسی وضعیت به کارگیری و جذب دانشجویان مدیریت فرهنگی در مشاغل مدیریتی و فرهنگی کشور و ارائه راهبردهایی برای ارتقای آن از اهداف کاربردی پژوهش حاضر خواهد بود. روش پژوهش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه ای توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری دانشجویان و فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران در رشته مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که 4/48 درصد از شاغلین اعلام کرده اند؛ رشته تحصیلی مدیریت فرهنگی در سازمان محل اشتغال آن ها در ردیف مشاغل شغلی و استخدامی قرار دارد و در مقابل 6/51 درصد در پاسخ به این سؤال پاسخ منفی داده اند. سطح دانشی با 4/72 دارای بالاترین میانگین و شیوه های آموزشی با 1/53 درصد پایین ترین میانگین در شاخص های جذب دانشجویان به مشاغل مدیریتی و فرهنگی بوده است. نتیجه گیری: سطح دانشی دانشجویان مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی به میزان بیشتر و شیوه های آموزشی به میزان کمتری در جذب آن ها به مشاغل مرتبط موثر بوده است. بنابراین راهبردها و اقدامات اساسی سیاست گذاری موثر در خصوص میزان جذب دانشجویان و دانش آموختگان رشته مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی در سازمان ها و نهادهای فرهنگی کشور در چند سطح ساختاری، سیاسی، برنامه ای و... لازم الاجراست.