زهرا علاف بهبهانی

بیان مسئله: فضای کنونی جامعه، سمت و سوی بسیاری از دروس کارگاهی و آزمایشگاهی در برخی رشته های دانشگاهی و تحصیلی را به سمت آموزش الکترونیکی سوق داده، ولی چالش های بسیاری را با خود در امر آموزش و بخصوص یادگیری وارتباطات مجازی دانش آموزان و دانشجویان همراه داشته است. با توجه به اینکه آموزش الکترونیکی در بسیاری از دروس تئوری در برخی رشته ها و دانشگاه ها از سال های قبل رایج بوده، ولی امروزه ماهیت آموزش الکترونیکی، لزوم بررسی دقیق عوامل مؤثر بر یادگیری و شیوه های آموزشی مؤثر را با تأکید بر سیستم های مدیریت آموزش الکترونیکی، کلاس   های مجازی فعالیت های کلاسی مجازی و غیره، ایجاب می نماید. با این حال مسائل اینچنینی همواره نقدهایی را به آموزش الکترونیکی و مجازی در بسترها و رویکردهای مختلف وارد نموده است. هدف: پژوهش حاضر ضمن معرفی برخی از روش های یادگیری مؤثر در برخی دروس با هدف بررسی نظام آموزش الکترونیکی در رشته های کارگاهی دروس هنری و عوامل مؤثر به رویکردها و نقدهای مختلف در این زمینه پرداخته و با رویکردی آسیب شناسانه در این فضا، چالش های موجود و پیش رو را واکاوی نموده است روش پژوهش: این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی و تحلیل محتوای موضوعات مرتبط، با پیش بینی احتمالات آتی در این محور، پرداخته است و از مطالعات اسنادی وکتابخانه ای بهره برده است. یافته ها: در نظام آموزش الکترونیکی بار اصلی بر قسمت یادگیری است نه الکترونیک، این تحلیل می تواند زمینه ساز برنامه ریزی مناسب و متناسب با شیوه آموزشی و یادگیری مؤثر باشد. برخی ظرفیت ها و شیوه های آموزشی پیشنهادی در نحوه امتحان یا شروع کلاس های درس در سطح کشور وجود دارد که در قسمت پیشنهادات ذکر شده است.

مقدمه و هدف پژوهش: پژوهش حاضر با هدف بررسی میزان جذب دانشجویان مدیریت فرهنگی در مشاغل مدیریت فرهنگی کشور و سیاست گذاری مناسب در این زمینه به تفحص پرداخته و راهبردهای اساسی را برای سیاست گذاری موثر مدیریتی از الزامات و هدف این تحقیق ذکر می کند. بررسی وضعیت به کارگیری و جذب دانشجویان مدیریت فرهنگی در مشاغل مدیریتی و فرهنگی کشور و ارائه راهبردهایی برای ارتقای آن از اهداف کاربردی پژوهش حاضر خواهد بود. روش پژوهش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت مطالعه ای توصیفی- پیمایشی است. جامعه آماری دانشجویان و فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی ارشد و دکتری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران در رشته مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد که 4/48 درصد از شاغلین اعلام کرده اند؛ رشته تحصیلی مدیریت فرهنگی در سازمان محل اشتغال آن ها در ردیف مشاغل شغلی و استخدامی قرار دارد و در مقابل 6/51 درصد در پاسخ به این سؤال پاسخ منفی داده اند. سطح دانشی با 4/72 دارای بالاترین میانگین و شیوه های آموزشی با 1/53 درصد پایین ترین میانگین در شاخص های جذب دانشجویان به مشاغل مدیریتی و فرهنگی بوده است. نتیجه گیری: سطح دانشی دانشجویان مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی به میزان بیشتر و شیوه های آموزشی به میزان کمتری در جذب آن ها به مشاغل مرتبط موثر بوده است. بنابراین راهبردها و اقدامات اساسی سیاست گذاری موثر در خصوص میزان جذب دانشجویان و دانش آموختگان رشته مدیریت و برنامه ریزی فرهنگی در سازمان ها و نهادهای فرهنگی کشور در چند سطح ساختاری، سیاسی، برنامه ای و... لازم الاجراست.