حسین بخشنده

هدف این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی عوامل رسانه های جمعی در توسعه فرهنگ سیاسی ورزش قهرمانی از دیدگاه اساتید مدیریت ورزشی، رسانه، اصحاب رسانه و ورزشکاران بود. نمونه ای هدفمند از اساتید مدیریت ورزشی، رسانه، اصحاب رسانه و قهرمانان ورزشی ملی و استانی در سال 97 به تعداد125 نفرانتخاب شد. ابزار، پرسشنامه ساخته محقق بود که روایی آن توسط اساتید تربیت بدنی، رسانه و ورزشکاران مورد تایید قرار گرفت. پایایی پرسشنامه، با استفاده از روش ضریب آلفای کرونباخ(91/0= α ) محاسبه گردید. روش تحلیل داده ها استفاده از معادلات ساختاری، تحلیل عاملی اکتشافی و تحلیل عاملی تأییدی مرتبه اول و دوم بود. نتایج نشان داد که سه عامل مرتبط با رسانه های جمعی شامل فرهنگی، آموزشی و تبلیغی است. ضمناً گویه های وجودتفکراستراتژیک و درازمدت وپرهیزازروزمرگی درامربرنامه سازی در ورزش، تشویق اسپانسرها جهت حمایت ازورزش قهرمانی و صلاحیت حرفه ای منتقدان رسانه های ورزشی به ترتیب در عامل های فرهنگی، آموزشی و تبلیغی در اولویت اول قرار داشتند. براساس یافته های این پژوهش رسانه های جمعی باید یک مؤلفه مهم در جهت توسعه فرهنگ سیاسی در ورزش قهرمانی مورد توجه قرارگیرد. همچنین توسعه فرهنگ سیاسی ورزش قهرمانی با همکاری همه جانبه جامعه رسانه ای، ورزشی و علم به ورزش قهرمانی صورت می گیرد.

موفقیت هر سازمانی بستگی به تخصیص و به کارگیری مناسب ابزار، تجهیزات، منابع مالی، مواد خام و منابع انسانی آن سازمان دارد. ازمیان عوامل تولید، بی شک نیروی انسانی که اساسی ترین عامل است، نقشی کلیدی در ارائه خدمات دارد و مهم ترین سرمایه یک سازمان به شمار می آید. پژوهش حاضر به بررسی اثر کوتاه مدت و بلندمدت منابع انسانی بر رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران، با استفاده از الگوی خودتوضیح با وقفه گسترده برای دوره (1391-1353) می پردازد. بدین منظور، روش اقتصادسنجی با استفاده از داده های مربوط به ارزش افزوده بخش ورزش، اندازه دولت، موجودی سرمایه بخش ورزش و نیروی فعال بخش ورزش به کار برده شد. نتایج برآورد مدل پژوهش نشان داد که منابع انسانی بخش ورزش، در کوتاه مدت و بلند مدت اثر مثبت و معنا داری بر رشد اقتصادی صنعت ورزش ایران دارد. همچنین، نقش منابع انسانی در رشد صنعت ورزش بیشتر از موجودی سرمایه است. برای رشد اقتصادی صنعت ورزش بهتر است در بخش منابع انسانی سرمایه گذاری انجام شود.

هدف این تحقیق بررسی تاثیر مسئولیت اجتماعی باشگاه بر خوشنامی تیم های منتخب لیگ برتر فوتبال ایران بود. جامعه پژوهش را هواداران 3 تیم استقلال، پرسپولیس و تراکتور سازی تشکیل می دادند. حجم نمونه با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه برای جامعه نامحدود 384 نفر بدست آمد. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته مسئولیت اجتماعی باشگاه بر اساس پرسشنامه گالبریث و پرسشنامه خوشنامی باشگاه (تهیه شده بر اساس پرسشنامه رسلر ) بود. روایی صوری پرسشنامه ها با نظر خواهی از 6 تن از اساتید و پایایی آنها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. همچنین به منظور بررسی روایی سازه مقیاس مسئولیت اجتماعی، تحلیل عامل تاییدی انجام شد. جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده ها از شاخص های کجی و کشیدگی استفاده شد. در قسمت توصیفی میانگین، انحراف استاندارد و در قسمت استنباطی ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد تمام ابعاد مسئولیت اجتماعی بر خوشنامی باشگاه تاثیر دارند. در مجموع 78 درصد تغییرات خوشنامی باشگاه توسط مسئولیت اجتماعی پیش بینی می شود. بر اساس نتایج تحقیق توجه به فعالیت های مسئولیت اجتماعی از قبیل انجام بازی های دوستانه با هدف کمک به نیازمندان، رعایت قوانین و مقررات فدراسیون، حمایت از ورزش همگانی و فعالیت های از این قبیل باعث افزایش خوشنامی باشگاه می شوند.

هدف از این پژوهش، بررسی تأثیر مسئولیت اجتماعی باشگاه بر هویت هواداران تیم های منتخب لیگ برتر فوتبال ایران بود. جامعه پژوهش را هواداران 3 تیم استقلال، پرسپولیس و تراکتور سازی تشکیل می دادند. حجم نمونه با استفاده از فرمول تعیین حجم نمونه برای جامعه نامحدود، 384 نفر به دست آمد. ابزار جمع آوری داده ها شامل پرسش نامه مسئولیت اجتماعی باشگاه و پرسشنامه هویت تیمی بود. روایی صوری پرسش نامه ها با نظر خواهی از 6 نفر از اساتید و پایایی آن ها با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها آزمون های آماری تحلیل عاملی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش گام به گام مورد استفاده قرار گرفت. نتایج پژوهش نشان داد مسئولیت اجتماعی، تأثیر مثبت و معنا داری بر هویت تیمی هواداران دارد. بر اساس نتایج پژوهش، توجه به فعالیت های مسئولیت اجتماعی از قبیل انجام بازی های دوستانه با هدف کمک به نیازمندان، حمایت از ورزش همگانی و فعالیت هایی از این قبیل باعث افزایش هویت هواداران نسبت به باشگاه می شوند.

هدف پژوهش حاضر، بررسی سطوح مشارکت هواداران در تیم های منتخب لیگ برتر فوتبال ایران براساس مدل پیوستار روان شناختی بود. روش تحقیق، توصیفی از نوع پیمایشی و از نظر هدف کاربردی است. بدین منظور 394 نفر از هواداران چهار تیم پرطرفدار لیگ برتر فوتبال (استقلال، پرسپولیس، تراکتورسازی و سپاهان) به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه فانک (2008) بود. پایایی ابزار با استفاده از روش آلفای کرونباخ 92/0 به دست آمد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. نتایج تحلیل عاملی تأییدی نشان داد از مدل چندبعدی مشارکت، می توان برای طبقه بندی هواداران در مراحل نظری مختلف استفاده کرد. در واقع مفهوم مشارکت، خط مشی مناسبی برای بررسی ارتباطات روان شناختی هواداران با تیم ها در اختیار می گذارد. براساس مدل پیوستار روان شناختی، نتایج نشان داد که در تیم های منتخب لیگ برتر فوتبال، سطوح مشارکت هواداران بیشتر در سطح دلبستگی و کمترین سطوح مشارکت مربوط به سطح وفاداری است. مدیران می توانند با مهیا کردن شرایطی برای گرفتن عکس یادگاری هواداران با بازیکنان و تیم، تشکیل جلسات کانون هواداران و اهدای کارت هواداری به آنها برای ارتقای هواداران به سطح وفاداری و حفظ آنها در این سطح اقدام کنند.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر شوک تغییر مربی بر عملکرد تیم در لیگ برتر فوتبال ایران و پنج لیگ منتخب اروپا بود. روش تحقیق علی-مقایسه ای بود. جامعه آماری تمامی 340 تیم حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران و لیگ های منتخب در فصول (9- 2008، 10- 2009، 11- 2010) بودند و نمونه آماری 133 تیمی بودند که در طول فصل مسابقات لیگ مربی خود را تغییر داده بودند. از روش آماری تی مستقل برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد که در لیگ برتر فوتبال ایران و لیگ های منتخب، تغییر مربی بر عملکرد تیم ها اثر شوک داشت. به طور کلی، چنین می توان نتیجه گرفت که در طول فصل تغییر مربی باعث بهبود عملکرد تیم در کوتاه مدت می شود. به مدیران باشگاه ها پیشنهاد می شود که با داشتن برنامه راهبردی اقدام به تغییرات لازم برای بهبود نتیجه گیری تیم کنند تا علاوه بر کسب نتایج مورد انتظار در کوتاه مدت، بتوانند در بلند مدت نیز موفق باشند.

هدف از پژوهش حاضر، ارزیابی اثربخشی دوره های داوری و مربیگری از دیدگاه دانشجویان شرکت کننده بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. جامعة پژوهش دانشجویان دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه های دولتی شهر تهران بودند که تعداد آنها بعد از بررسی های اولیه 2000 نفر به دست آمد. حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 322 نفر تخمین زده شد. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامة محقق ساختة 24 سؤالی براساس مدل کرک پاتریک بود. روایی پرسشنامه با بهره مندی از دیدگاه های 8 تن از استادان و صاحب نظران مدیریت ورزشی حاصل شد و پایایی پرسشنامه ها از طریق آلفای کرونباخ برابر 91/0 محاسبه شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی (میانگین و درصد فراوانی) و آمار استنباطی (t تک نمونه ای) استفاده شد. نتایج نشان داد کلاس های مربیگری در 8 رشته و کلاس های داوری در 4 رشتة ورزشی اثربخشی لازم را داشتند.

هدف از پژوهش حاضر مقایسة تأثیر تغییر مربی بر عملکرد تیم در لیگ برتر فوتبال ایران با پنج لیگ معتبر اروپا بود. طرح تحقیق، کمّی و روش تحقیق، علّی – مقایسه­ای بود. جامعة آماری پژوهش شامل تمامی 340 تیم حاضر در لیگ برتر فوتبال ایران و لیگ­های منتخب اروپایی (لیگ برتر انگلیس، لالیگای اسپانیا، سری آ ایتالیا، بودنس لیگای آلمان و لیگ 1 فرانسه) در فصول 2009 – 2008، 2010-2009 و 2011 – 2010 بود که از بین آنها، 133 تیم در طول فصل مسابقات لیگ، مربی خود را تغییر داده بودند. نتایج آزمون t مستقل نشان داد که تغییر مربی بر عملکرد (کوتاه­مدت و بلندمدت) تیم­های لیگ برتر فوتبال ایران و لیگ­های منتخب اروپایی تأثیری ندارد (05/0 P>). نتایج آزمون MANOVA برای متغیرهای وابسته تأثیر کوتاه­مدت و بلندمدت نشان داد که تأثیر تغییر مربی بر عملکرد تیم در بین لیگ­های مختلف متفاوت است (001/0 P<). نتایج آزمون تعقیبی نیز نشان داد تأثیر تغییر مربی بر عملکرد کوتاه­مدت و بلندمدت تیم در لیگ برتر ایران با بیشتر لیگ­های منتخب اروپایی تفاوت معناداری دارد (001/0 P<) و در لیگ­های اروپایی تغییر مربی بر عملکرد تیم­ها بیشتر اثر گذاشته است.