زهرا سادات میرزازاده

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف ارائه مدل نقش توسعه پایدار بر تحقق اهداف کارآفرینی ورزشی ایران با تأکید بر تجربه کسب وکار انجام گرفت. روش پژوهش: جامعه آماری پژوهش استادان و نخبگان مدیریت ورزشی و کارآفرینان ورزشی در سطح کشور بودند که طبق فرمول حجم نمونه کوکران جوامع نامحدود 385 کارآفرین ورزشی به عنوان نمونه تحقیق انتخاب شدند که پس از توزیع، 361 پرسشنامه به صورت صحیح بازگردانده شد. شیوه نمونه گیری به صورت در دسترس انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته با محوریت سه مؤلفه اهداف کارآفرینی ورزشی (هفت زیرمؤلفه)، توسعه پایدار (شش زیرمؤلفه) و تجربه کسب وکار (دو زیرمؤلفه) بود که روایی محتوایی آن توسط 12 نفر از استادان مدیریت ورزشی به تأیید رسید. داده ها در دو سطح آمار توصیفی و استنباطی تجزیه وتحلیل شد. از آزمون مدل یابی معادلات ساختاری با نرم افزار Smart PLS نسخه 2 استفاده شد. یافته ها: نتایج مدل تحقیق نشان داد که مسیر توسعه پایدار به تجربه کسب وکار با ضریب اثر 626/0 بیشترین اثر را در بین متغیرها داشت. مسیر توسعه پایدار به تحقق اهداف کارآفرینی ورزشی با ضریب اثر (515/0) در رده بعدی قرار داشت و مسیر تجربه کسب وکار به تحقق اهداف کارآفرینی ورزشی با ضریب اثر 425/0 کمترین اثر را در بین سایر متغیرها داشت. نتیجه گیری: در نتیجه گیری کلی باید گفت توسعه امری است مستمر که جنبه های مختلف اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی سیاسی و غیره را در برمی گیرد. پس جامع نگری از ویژگی های توسعه است. ازاین رو مشخص است کارآفرینی به وسیله توسعه پایدار عملیاتی می شود و می تواند نقش اصلی را به عهده بگیرد .

هدف از انجام این پژوهش، تدوین برنامه استراتژیک مدیریت استعدادهای ورزشی دانش آموزان ایران بود. بدین منظور از روش SWOT و تکمیل جدول برنامه ریزی راهبردی کمی براساس نظر 30 نفر از کارشناسان خبره تربیت بدنی آموزش و پرورش که به روش نمونه گیری غیرتصادفی داوطلبانه انتخاب شده بودند، استفاده گردید. بر این اساس تعداد 10 قوت، 11 ضعف، 9 فرصت و 7 تهدید در خصوص مدیریت استعدادهای ورزشی دانش آموزان حاصل گردید و سپس راهبردهای موثر شناسایی شدند. هم چنین یافته های این تحقیق نشان داد که تشکیل کارگروه نظارت بر فرایند مدیریت استعداد ورزشی دانش آموزان با بهره گیری از افراد دارای تخصص در ورزش دانش آموزی، شایسته سالاری، تخصص گرایی و انتخاب برترین مربی ها در هر رشته ورزشی به منظور استعدادزایی و پرورش افراد مستعد برای ورزش قهرمانی، به کارگیری افراد ورزشی در راس امور مربوط به تربیت بدنی آموزش و پرورش و پیش گیری از ورود افراد غیر ورزشی و تاسیس پایگاه های استعدادیابی ورزشی، مدارس تخصصی ورزش و گسترش کانون های ورزشی دانش آموزی با حمایت های مردمی، فدراسیون ها و بخش خصوصی با دست یابی به امتیاز بیشتر به عنوان راهبردهای اساسی در مدیریت استعدادهای ورزشی دانش آموزان شناسایی شدند و سایر راهبردها در اولویت های بعدی قرار گرفتند. این اولویت ها می توانند به منظور تحقق اهداف سازمانی در حوزه مدیریت استعدادهای ورزشی دانش آموزان به کار روند و سازمان می تواند اقدامات و سیاست های لازم را برای به کارگیری آن ها اتخاذ نماید

این پژوهش به منظور بررسی ارتباط خودکارآمدی و عملکرد شغلی معلمان تربیت بدنی شهرستان تربت حیدریه با نقش میانجی اعتماد سازمانی انجام شد. مطالعه حاضر از نوع مطالعات توصیفی – همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش همه ی معلمان تربیت بدنی شهرستان تربت حیدریه بودند که تعداد آنها 85 نفر بود و برای نمونه گیری از روش کل شمار استفاده گردید، به این صورت که تمام معلمان به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه خودکارآمدی شغلی ریگز و نایت (1994)، پرسشنامه اعتماد سازمانی در بیان کلارک و پاینه (2008) و پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون (2002) استفاده شد. داده ها در قالب آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار و جدول فراوانی) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی و رگرسیون) با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح خطای 0.05 تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد که خودکارآمدی شغلی و عملکرد شغلی با ضریب رگرسیون 0.21، خودکارآمدی شغلی و اعتماد سازمانی با ضریب رگرسیونی 0.38 و اعتماد سازمانی و عملکرد شغلی با ضریب رگرسیونی 0.42 با هم رابطه مثبت و معناداری داشتند. بر اساس مدل مفهومی پژوهش اعتماد سازمانی می تواند بین خودکارآمدی و عملکرد شغلی به عنوان یک متغیر میانجی عمل کرده و این ارتباط را تسهیل کن

هدف تحقیق حاضر تبیین عوامل موثر بر طراحی ساختارهای سازمانی سازگار برای ادارات تربیت بدنی دانشگاه های ایران بود. از نظر هدف این پژوهش کاربردی و از منظر متغیرها یک پژوهش آمیخته است که در دو مرحله انجام شد. ابتدا توسط نظریه داده بنیاد و رویکرد گلیزر به شناسایی عوامل مؤثر بر طراحی ساختارهای سازمانی سازگار برای ادارات تربیت بدنی دانشگاه ها پرداخته شد و در مرحله بعدی با روش دیمتل فازی اولویت بندی عوامل انجام شد. خبرگان حوزه مدیریت سازمانی در ورزش، مدیران و معاونان حال یا سابق ادارات تربیت بدنی دانشگاه های دولتی کشور و اساتید مدیریت ورزشی که مطالعاتی در زمینه تحقیق داشتند؛ جامعه اماری تحقیق را تشکیل دادند. روش نمونه گیری به صورت هدفمند بود. در مجموع 16 مصاحبه به صورت سوالات باز و عمیق انجام شد تا داده ها به اشباع نظری رسیدند. در قسمت دیمتل فازی بر اساس نظر 8 نفر از خبرگان تعیین شد. تحلیل ها در محیط نرم افزار اکسل انجام گرفت. یافته ها نشان داد از 11 مقوله اصلی شناسایی شده توسط رویکرد گلیزر، شش مقوله ارکان جهت ساز، ساختار فکری، انعطاف و جامعیت ساختار، منابع مالی و سرمایه ای، حکم رانی مطلوب و زیرساخت فیزیکی به عنوان عوامل تاثیرگذار و پنج مولفه تشکل های دانشجویی، منابع انسانی، عوامل فرهنگی، عوامل تکنولوژیکی و شبکه های ارتباطی به عنوان عوامل اثرپذیر شناسایی شدند. بنظر می رسد ساختار تربیت بدنی فوق برنامه دانشگاه ها بایستی از سوی برنامه ریزان ستادی باز مهندسی شود و در این بازنگری به عوامل تاثیرگذار توجه اساسی شده و آنان را در اولویت قرار دهند.

هدف تحقیق حاضر واکاوی الگوهای ذهنی خبرگان در خصوص مشکلات برند ملی ورزش کشور بود. این پژوهش از منظر هدف، کابردی و به دلیل استفاده از روش شناسی کیو، از نوع آمیخته بود. در اولین مرحله، با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند با 14 نفر از متخصصان مدیریت ورزشی، مدیریت بازاریابی ورزشی، متخصصان حوزه برندسازی، صاحب نظران و کارشناسان در حوزه دیپلماسی عمومی و ورزشی، متخصصان در حیطه گردشگری عمومی و ورزشی و اصحاب رسانه جهت مشخص نمودن عبارات کیو مصاحبه شد. بعد از این مرحله نوبت به شناسایی ذهنیت ها با روش کمی و به کمک تکنیک تحلیل عاملی کیو رسید در پژوهش حاضر تعداد مشارکت کنندگان 29 نفر بود به صورت غیر احتمالی بودند که عبارات کیو را مرتب نمودند. با استفاده از چرخش واریماکس و تحلیل عاملی اکتشافی، عوامل بالا با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 22 دسته بندی شدند. یافته ها نشان داد که هفت الگوی ذهنی "فضای قانونی و حاکمیت بازدارنده"، "گرایش به مدیریت نامناسب"، "فشارهای بیرونی و تحریم ها"، "عدم وجود بازارهای آزاد"، "ساختاری فرهنگی ورزشی ضعیف"، "مشکلات اقتصادی و سرمایه داری" و "ضعف رسانه های ورزشی کشور" در خصوص مشکلات پیرامون برند ملی ورزش کشور وجود دارد. در یک نتیجه گیری کلی باید بیان کرد که ساختار ورزش کشور نتوانسته است که برند خود را به خوبی در کشور تبیین کند و به عنوان یک برند ملی چه در سطح داخلی چه در سطح بین اللملی مطرح نماید و این مهم استنباط می شود که برای برون رفت از آن باید بسیار ریشه ای به حل مسئله اقدام نمود.