محمدحسین علیزاده

با توجه به اهمیت ویژه کنترل تعادل در انجام فعالیت های حرکتی، در سال های اخیر تعدادی از پژوهشگران با استفاده از نظری های نوین در زمینه کنترل تعادل و حرکت روش های جدیدی را برای بررسی تعادل ارائه نموده اند. از جمله روش هایی که اخیرا به منظور بررسی تعادل توسط برخی از محققین مورد استفاده قرار گرفته است، بررسی میزان نوسان بدن در وضعیت ایستادن روی یک پا در حالت هایی است که دسترسی فرد به اطلاعات سیستم های بینایی و حسی پیکری تغییر پیدا کرده است. هدف از انجام این پژوهش بررسی تاثیر اطلاعات حسی بر کنترل تعادل در وضعیت ایستاده افراد ورزشکار و غیر ورزشکار بود.تعداد 30 نفر از دانشجویان پسر دانشگاه تهران که بر اساس میزان فعالیت ورزشی به دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار تقسیم شدند، در این پژوهش شرکت داشتند. جهت ارزیابی تعادل ایستای افراد از دستگاه سکوی نیرو استفاده شد. همچنین برای مقایسه کارایی سیستم های حسی مختلف از پروتکل اصلاح شده CTSIB استفاده گردید. نتایج نشان داد که در شرایط مختلف آزمون، گروه ورزشکار بهتر از گروه غیرورزشکار قادر به کنترل تعادل بودند؛ همچنین افراد غیر ورزشکار در حفظ تعادل، اتکای بیشتری به درگیری سیستم حس بینایی نسبت به افراد ورزشکار دارند در حالیکه افراد ورزشکار از کارایی حس عمقی بهتری برخوردار بودند. از این تحقیق می توان چنین نتیجه گرفت که افراد ورزشکار جهت حفظ تعادل فقط متکی به حس بینایی خود نیستند و از سیستم های دیگر حسی به ویژه سیستم حس عمقی نیز بهره بیشتری می گیرند. در مقابل افراد غیر ورزشکار اتکای بیشتری به حس بینایی خود دارند. این امر می تواند اختلال در کنترل پوسچر ناشی از ضعف بینایی این افراد را در سنین پیری توجیه کند. بنابر این به افراد غیر ورزشکار توصیه می شود به منظور استفاده مطلوب از سایر سیستم های حسی جهت حفظ تعادل به انجام ورزش مبادرت ورزند.

سندرم درد پتلافمورال یکی از آسیب های شایع در مفصل زانو به ویژه در افراد با فعالیت های جسمانی زیاد است. به دلیل ایجاد درد، مهار عضلانی و آثار منفی بر حس عمقی مفصل زانو، این احتمال وجود دارد که این مشکل، کنترل وضعیتی پویا را تحت تاثیر قرار دهد. هدف از انجام این تحقیق، مقایسه تعادل پویا بین دو گروه مبتلا به سندرم درد پتلافمورال و افراد سالم بود. در این تحقیق که به روش مقایسه ای انجام شد، 30 زن فوتسالیست و نخبه شرکت کردند، که نیمی از آنان مبتلا به سندرم درد پتلافمورال با میانگین سنی 83/1±73/21 سال و میانگین زمان ابتلا 65/7±26/11 ماه و بقیه سالم با میانگین سنی 77/2±46/21 سال بودند. دو گروه از نظر قد، وزن و شاخص توده بدنی با هم همگن بودند و از نظر آماری تفاوت معناداری نداشتند (05/0 P>) . کنترل وضعیتی پویای افراد با استفاده از دستگاه بایودکس در دو سطح بی ثباتی کم (6) و زیاد (3) تعیین شد. شاخص های ثباتی ارائه شده شامل شاخص ثباتی کلی، قدامی خلفی و طرفی بود که پس از جمع آوری داده ها با استفاده از آزمون آماری تی مستقل، داده های بین دو گروه مقایسه شد. نتایج، وجود تفاوت معنادار در هر سه شاخص تعادلی بین دو گروه را در سطح 6 نشان دادند (شاخص کلی 03/0 = P، شاخص قدامی خلفی 02/0 = P و شاخص طرفی 05/0= P)، به طوری که مقایسه میانگین ها بین دو گروه حاکی از بیشتر بودن نوسانات تعادلی در گروه مبتلا بود، ولی در سطح 3 با وجود بیشتر بودن میانگین نوسانات تعادلی در گروه مبتلا، از لحاظ آماری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد. تحقیق حاضر نشان می دهد که تعادل پویا در فوتسالیست های زن مبتلا به سندرم درد پتلافمورال و درد قدامی زانو دچار اختلال است، ولی میزان این اختلال تعادلی، به میزان بی ثباتی و نیازهای کنترل وضعیتی در رابطه با شرایط محیطی وابسته است، به نحوی که در سطوح با ثبات تر که نیازهای کنترل وضعیتی به وضعیت ایستا نزدیک تر است، واکنش های تعادلی ضعیف تر از گروه کنترل عمل می کنند، ولی هر چه سطح، بی ثبات تر و تعادل به وضعیت پویا نزدیک می شود، واکنش های تعادلی افراد مبتلا به گروه کنترل نزدیک می شود. انجام مطالعات بیشتر در سطوح دیگر بی ثباتی در راستای درک هر چه بیشتر واکنش های تعادلی در افراد مبتلا به PFPS کمک کننده خواهد بود.

انعطاف پذیری یا کشش پذیری بافت های نرمی مثل عضله، تاندون، فاشیا، کپسول مفصلی و پوست که از اطراف مفصل عبور می کنند، برای دستیابی به دامنه کامل حرکتی مفصل طی فعالیت های عملکردی ضروری است. به منظور افزایش انعطاف پذیری، عضلات باید تحت کشش قرارگیرند. این تحقیق به منظور تعیین مؤثرترین روش کشش برای بازگرداندن انعطاف پذیری گروه عضلات همسترینگ در کمترین زمان ممکن در فوتبالیست های حاضر در لیگ برتر کشور طراحی شد و به اجرا درآمد. به این منظور 44 فوتبالیست حاضر در لیگ برتر کشور با دامنه سنی 20 تا 29 سال از راه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. نمونه ها به طور تصادفی در 4 گروه 11 نفره تحت تمرینات کشش استاتیک، کشش با استفاده از تکنیک HR ، کشش متعاقب انقباض ایزومتریک و کشش بر اساس قانون مهار متقابل قرار گرفتند. کشش به مدت 6 هفته، 6 روز در هفته و هر روز 2 دقیقه برای هر آزمودنی به ا جرا درآمد. دامنه حرکتی اکستانسیون اکتیو و پاسیو زانو با گونیامتر و در فواصل یک هفته ای تا پایان تحقیق اندازه گیری شد. سپس از آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه و آنالیز واریانس برای داده های تکراری استفاده شد. بر اساس نتایج پژوهش، میانگین دامنه حرکتی اکستانسیون اکتیو زانو در گروه کشش استاتیک از 5/2±1/155 به 4/3±9/170، در گروه HR از 5/4±5/157 به 9/2±9/74، در گروه PIR از5/4±2/155 به 9/2±171 در گروه RI از 5/2±4/156 به 9/3±6/170 افزایش یافت (0001/0P<). میانگین دامنه حرکتی اکستانسیون پاسیو زانو در گروهی که به تمرینات کششی به روش استاتیک پرداختند، از 2/5±9/157 به 9/4±8/173، در گروه HR از 2/3±9/160 به 1/ 4±3/176 ، در گروه PRI از 2/1±9/157 به 2/3 ±9/173 و در گروه RI از 1/5 ±6/157 به 2/4± 5/173 افزایش یافت (0001/0 P<) . میانگین دامنه حرکتی فلکسیون پاسیو ران در گروه کشش استاتیک از 3/4 ±8/64 به 3/6 ±4/77، در گروه HR از 3/3±8/65 به 1/1±5/80 ، در گروه PIR از 9/2±1/67 به 2/5 ±5/79 و در گروه RI از 2/3±8/66 به 6/4±3/78 افزایش یافت (0001/0P<). نتایج تحقیق نشان داد که هیچ یک از روش های تمرینات کششی مورد استفاده نسبت به دیگر روش های کششی، از نظر افزایش و بهبود انعطاف پذیری عضلات همسترینگ در ورزشکاران فوتبالیست مبتلا به کوتاهی عضلات همسترینگ برتری نداشته و تقریباً هر چهار روش تاثیر مشابهی دارند.

فوتبال از جمله ورزش¬هایی است که در شرایط مختلف آب و هوایی انجام می¬شود و بازیکنان گاهی مجبورند در شرایط سخت و متفاوت آب و هوایی به رقابت بپردازند. هدف از این پژوهش، بررسی و مقایسه میزان شیوع آسیب¬های بازیکنان فوتبال در شرایط متفاوت آب و هوایی بوده است. نمونه¬های پژوهش، بازیکنان فوتبال 8 تیم شرکت¬کننده در مسابقات لیگ برتر و دسته اول باشگاه¬های کشور در سال 85- 1384 بودند. برای جمع-آوری اطلاعات مورد نیاز از دو فرم استفاده شد. در فرم مربوط به ثبت آسیب¬ها، مشخصات بازیکن آسیب¬دیده، میزان شدت و مکانیزم آسیب وارده در لحظه وقوع که توسط پزشک تیم ثبت شد. در فرم دوم، شرایط زمین بازی در روز انجام مسابقه ثبت گردید. داده¬های هواشناسی در این تحقیق شامل میانگین دما، درصد رطوبت و میزان بارش باران در روز انجام آن و مربوط به محل انجام مسابقه بود که از طریق سایت رسمی سازمان هواشناسی کشور تهیه شد. اطلاعات جمع¬آوری شده با استفاده از آزمون آماری U¬¬¬– من¬ویتنی و خی¬دو در سطح 05/0 P≤ تجزیه ¬و ¬تحلیل گردید. نتایج تحقیق نشان داد که تغییر در شرایط آب ¬و¬ هوایی، تأثیری بر تعداد و مکانیزم آسیب¬های فوتبال نداشته است، اما با سرد شدن هوا میزان آسیب¬های شدید افزایش یافته و اختلاف معنی داری در شدت آسیب¬های بازیکنان فوتبال بر¬اساس تغییرات دمای هوا دیده شده است. البته با توجه به شرایط اقلیمی کشورمان نیاز به انجام تحقیقات بیشتر و جامع¬تر در زمینه شرایط مختلف آب و هوایی و شیوع آسیب¬های فوتبال احساس می شود.

هدف تحقیق: در حال حاضر اختلال در کنترل پوسچر به عنوان عاملی موثر در بروز آسیب های مچ پا و زانو به شمار می رود. بنابر این شناسایی متغیرهایی که کنترل پوسچر را تحت تاثیر قرار می دهند می تواند به پیشگیری از آسیب های آن کمک کند. هدف از انجام این تحقیق مقایسه تعادل ایستای افراد ورزشکار و غیر ورزشکار دارای کف پای صاف و طبیعی تحت شرایط حسی مختلف بود. روش تحقیق: تعداد 60 نفر از دانشجویان مرد دانشگاه تهران جهت شرکت در تحقیق انتخاب و به چهار گروه: (1- غیرورزشکار دارای کف پای طبیعی 2- غیرورزشکار دارای کف پای صاف 3- ورزشکار دارای کف پای طبیعی 4- ورزشکار دارای کف پای صاف) تقسیم شدند. به منظور ارزیابی قوس کف پا از روش اندازه گیری افتادگی استخوان ناوی و جهت ارزیابی تعادل ایستای افراد نیز از دستگاه سکوی نیرو (force plate kistler ) استفاده شد. همچنین مقایسه کارایی سیستم های حسی مختلف در حفظ تعادل با پروتکل اصلاح شده آزمون کلینیکی تعامل حسی در تعادل(CTSIB) انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری در تعادل ایستای افراد ورزشکار و غیر ورزشکار دارای کف پای صاف و طبیعی وجود ندارد (05/0P>). همچنین بین کارایی سیستم های حسی مختلف این افراد نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد (05/0P>). بحث و نتیجه گیری: از این رو می توان بیان داشت که کف پای صاف کنترل پوسچر را تحت تاثیر قرار نمی دهد. و همچنین پای صاف موجب تفاوت کارایی سیستم های حسی موثر در کنترل تعادل افراد ورزشکار و غیر ورزشکار نمی شود.

هدف از اجرای این تحقیق ، بررسی رابطه میان قوس کمر با قدرت عضلات شکم و انعطاف عضله سوئز خاصره بود. آزمودنی های تحقیق 20 دانشجوی رشته تربیت بدنی با میانگین سنی 21/5 سال ، وزن 66/6 کیلوگرم و قد 172 سانتی متر بود . قوس کمر به وسیله خط کش منعطف و در وضعیت ایستاده از مهره اول تا مهره پنجم کمری دوبار اندازه گیری شد . قدرت عضلات شکم با استفاده از آزمون پائین آوردن مستقیم پاها و انعطاف عضله سوئز خاصره از طریق آزمون اصلاح شده توماس اندازه گیری شد . یافته های تحقیق با استفاده از روش های آمار توصیفی ، همبستگی میان متغیرها و t-student تجزیه و تحلیل شد . نتایج رابطه معنی داری را میان قوس کمر و انعطاف پذیری عضله سوئز خاصره پای چپ و راست نشان نداد . همچنین میان قوس کمر و قدرت عضله شکم رابطه معنی داری مشاهده نشد . براساس یافته های این تحقیق شاید بتوان اظهار داشت که در بررسی عضلات موثر بر قوس کمر توجه به عملکرد عضلات راست شکمی یا سوئز خاصره ای کافی نباشد و لازم است تا زوج نیروهای موجود در مجموعه کمر بند لگنی که تقویت یا ضعف آنها بر قوس کمر اثر می گذارد ، مورد توجه قرار گیرد . به بیان دیگر تغییرات قوس کمر بدون در نظر گرفتن عملکرد سایر عضلات چندان موثر نیست و در این باره به کار همزمان سایر عضلات مرتبط توجه شود.

ساختار اسکلتی ورزشکاران به دلیل اجرای تمرینهای بدنی سخت و اجرای الگوهای حرکتی اختصاصی و مستمر، می تواند دچار انواع تغییر شکل شود (10). همچنین، به نظر می رسد که سایر عاملهای فردی می توانند در این تغییر شکلها موثر باشند. در این پژوهش، راستای طبیعی زانوها و ارتباط آن با سن، وزن و سابقه وزشی در ورزشکاران چهار رشته ورزشی بررسی شده است. نمونه های این پژوهش را 100 مرد با میانگین سن20.66 ± 4.37سال و میانگین سابقه ورزشی 3.81 ± 2.77 سال تشکیل دادند. آزمودنیها شامل 20 فوتبالیست ، 20 والیبالیست ، 20 شناگر قورباغه، 20 تکواندوکار و 20 غیرورزشکار بودند. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه و معاینه صورت گرفت. ناهنجاریهای زانوی پرانتزی و ضربدری، به وسیله کولیس صنعتی تغییر شکل یافته با دقت 1.10 میلی متر، زاویه Q با روش ترسیم استاندارد و به وسیله گونیامتر یونیورسال با دقت یک درجه در وضعیت های استاندارد اندازه گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون،ANOVA و آزمون تعقیبی شفه در سطح £0.05 P استفاده شد. در پژوهش حاضر، تفاوت معناداری میان رشته های ورزشی از نظر ابتلا به زانوی پرانتزی، ضربدری و میزان زاویه Q مشاهده شد (P £0.05 ). بین سن، وزن و سابقه ورزشی باراستای طبیعی زانوها ارتباط معناداری مشاهده نشد (P>0.05). با توجه به نتایج، لزوم توجه بر اصلاح ناهنجاریهای زانو و تمرینهای مناسب برای رفع یا اصلاح این ناهنجاریها با کمک مربیان و ورزشکاران ضروری به نظر می رسد.

اندیشه عمومی بر آن است که فعالیت های ورزشی منجر به سلامتی و افزایش طول عمر می شود تحقیقات و یافته های دانش بشری امروزه بیانگر افزایش طول عمر با شرکت در فعالیت های ورزشی است اندیشمندان بر این باورند که ورزش عامل مهمی در ارتقای سلامتی و طول عمر می باشد اما آیا ورزش قهرمانی که در آن ورزشکاران نیازمند فعالیت مضاعف و طاقت فرسا می باشند نیز همین تاثیر را بر عمر طبیعی دارد و ورزشکاران نخبه که طی سالیان متمادی تحت فشارهای شدید جسمانی و روانی قرار دارند همانند سایرین از طول عمر طبیعی بهره مندند؟ هدف از اجرای این تحقیق شناسایی متوسط طول عمر طبیعی قهرمانان مرد ایرانی و مقایسه آن با متوسط طول عمر جامعه است بدین منظور با استفاده از پرسشنامه و مصاحبه مهمترین عوامل موثر بر زندگی طبیعی 42 تن از قهرمانان رشته های ورزشی تیم های ملی که در ده سال گذشته با مرگ طبیعی از دنیا رفته اند جمع آوری شد با استفاده از آزمون های مناسب آماری ( کولموگروف و اسمیرئوف و اسپیرمن و تی) با 95 در صد اطمینان یافته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت نتایج حاکی از آن بود که متوسط عمر قهرمانان 5/63 صال تفاوت معنی داری با متوسطه طول عمر افراد عادی جامعه دارد (5/68) این شاخص در میان ورزشکاران رشته ای گروهی و انفرادی تفاوت معنی داری را نشان نمی داد از این رو می توان اظهار داشت قهرمانان مرد ایرانی از طول عمر کمتری نسبت به افراد عادی جامعه برخوردارند

هدف از تحقیق حاضر بررسی رابطه میان موقعیت قرار گیری استخوان کتف و اتساقمت عضلات کمربند شانه ای است بر این اساس 50 نمونه آماری سالم از بین دانش آموزان پسر 11 ساله شهر تهران به صورت غیر تصادفی هدف دار انتخاب و به دو گروه همگن 25 نفری شامل آزمودنی های کتف نزدیک با میانگین قد 58/4+32/144 و وزن 37/6+24/39 و آزمودنی های کتف دور با میانگین قد 91/3+78/145 و وزن 75/4+44/41 تقسیم شدند سپس برای اندازه گیری استقامت و ضعف عضلات کمربند شانه دو آزمون کشش با رفیکس خوابیده ایپرد و تست حرکت جانبی استخوان کتف کیبلر LSST مورد استفاده قرار گرفت تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و آزمون t استیودنت انجام شد کلیه محاسبات نیز توسط نرم افزار 0 .11/Spss صورت پذیرفت یافت های پژوهش نشان داد بین موقعیت قرار گیری استخوان کتف و استقامت عضلات کمربند شانه همبستگی 43/0- =r وجود دارد 01/0< p همچنین نتایج آزمون کشش بارفیکس خوابیده حاکی از این بود که استقامت عضلات کمربند شانه گروه کتف نزدیک را بیشتر از گروه کتف دور نشان داد ولی این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود 05/0=p نتایج به دست آمده نشان می دهد که آزمون های گروه کتف نزدیک استقامت بیشتری در عضلات کمربند شانه دارند هر چند در آزمون LSST تفاوت معنی داری مشاهده نشد

تحقیق حاضر با هدف بررسی و مقایسه عملکرد برخی از عضلات ناحیه کمرند شانه دوسربازویی و دلتوئید و سینه ای بزرگ و سه سربازویی ) در آزمون های کشش بارفیکس شنای سوئدی و بارفیکس اصلاح شده انجام گردید آزمودنی های پژوهش حاضر را 14پسر سالم و 12 ساله با میانگین قد 23/3+148 سانتی متر و وزن 4/2+23/39 کیلوگرم وحداکثر دارای شش ماه سابقه ورزشی تشکیل می دادند عملکرد هر یک از عضلات کمربند شانه با نصب لید و توسط جریان الکتریکی در هنگام اجرای آزمون ها ثبت شد برای تعیین میانگین انحراف معیار و اختلاف میانگین در صد کارایی عضلات از آزمون ANOVA استفاده شد 05/0>P بر اساس یافته های تحقیق می توان اظهار داشت بیشترین میزان فعالیت عضلات دو سربازویی و سه سربازویی در آزمون بارفیکس ایستاده مشاهده شد از این رو می توان نتیجه گرفت دو آزمون بارفیکس ایستاده و شنای سوئدی برفعالیت عضلات فوق به یک نسبت تاثیر می گذارند در نتیجه با توجه به موارد بالا و اجرای راحت تر و عدم نیاز به وسیله آزمون شنای سوئدی برای اهداف فوق توصیه میشود

هدف از این پژوهش بررسی وضعیت تحصیلی قهرمانان تیم های ملی کشور است که بدون شرکت در آزمون سراسری وارد دانشکده های تربیت بدنی کشور می شوند. در این تحقیق وضعیت تحصیلی 103 قهرمان مرد از مجموع 239 نفر معرفی شده به دانشکده ها با 103 دانشجوی عادی مقایسه و اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از روش های مناسب آمار توصیفی و آمار استنباطی تجزیه و تحلیل شد. نتایج این تحقیق نشان می دهد که معدل کل دانشجویان قهرمان (13.88) با دانشجویان عادی (14.66) تفاوت معنی داری دارد. معدل درسی دانشجویان عادی بهتر از قهرمانان است. (P<0.05) در بررسی دروس عملی به رغم این اندیشه که وضعیت قهرمانان در دروس عملی به مراتب بهتر از سایر دانشجویان است تفاوت معنی داری میان معدل دروس عملی این دو گروه مشاهده نشد (P<0.05) اما در دروس عمومی پایه نظری اختصاصی و اختیاری تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده شد. دانشجویان عادی وضعیت بهتری از قهرمانان داشتند هر چند که تفاوت این دو گروه در دروس تربیتی معنی دار نبود. بر اساس یافته های این تحقیق می توان اظهار داشت که به طور کلی وضعیت تحصیلی دانشجویان عادی بهتر از قهرمانان است

سال های متمادی است که سرمایه ی هنگفتی صرف تربیت نیروی متخصص تربیت بدنی وعلوم ورزشی کشور می شود ووزارتخانه ها ،مراکز آموزش عالی وارگان های مختلف در قالب دانشکده ها وگروه های تربیت بدنی در سراسر کشوربه تربیت نیروهای متخصص در این حوزه اشتغال دارند .اما تاکنون معین نگشته است که چه نوع مشکلاتی در مسیر فعالیت های کارشناسان این رشته قرار دارد وآیا اساساًآموخته های دانش آموختگان به تناسب فعالیت های آنان است؟ ازاین روتحقیق حاضر در نظردارد تابا بررسی مشکلات دانش آموختگان گامی در جهت تقویت یا اصلاح روش های جاری بردارد. جامعه ی تحقیق شامل 154 نفر از کارشناسان زن ومرد است که بین سال های 1370 -1375 از دانشکده ها وگروه های علمی تربیت بدنی علوم ورزشی دانشگاه ها دولتی فارغ التحصیل شده اند .نمونه ی تحقیق به صورت تصادفی از میان کارشناسان زن ومرد سال های مذکور انتخاب واز طریق فرم آدرس یابی اقدام به شناسایی محل فعالیت آنان شد.سپس پرسشنامه ی باز حاوی 13 سؤال در جامعه ای کوچکتر توزیع وپس از تجزیه وتحلیل یافته های آن ،پرسشنامه ی بسته شامل 23 سؤال 5 گزینه ای طراحی شد. پرسشنامه ی بسته در 8 دانشگاه گیلان ،اهواز، مشهد، تهران،تربیت معلم تهران، تبریز،کرمان واصفهان توزیع وتعداد154 پرسشنامه گردآوری گردید. یافت های این تحقیق بااستفاده از روش های آماری توصیفی واستنباطی تجزیه وتحلیل شد.نتایج این پژوهش بیانگر نظرات کارشناسان زن ومرد پیرامون مشکلات شغلی در جداول مختلف به نمایش آمده است.