سنجش تطبیقی شاخص های توسعه آموزشی در استان بوشهر (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
وجود نابرابری و ابعاد مختلف آن از نشانه های مهم توسعه نیافتگی است، که رفع چنین کمبودهایی مستلزم نگرش و توجه جدی به نحوه پراکندگی شاخص های توسعه در سطوح مختلف است. به منظور حل مسائل ناشی از عدم تعادل های منطقه ای، گام نخست شناخت و سطح بندی مناطق از نظر میزان برخورداری در زمینه های مختلف است. پژوهش حاضر با هدف تبیین نابرابری های آموزشی در سطح شهرستان های استان بوشهر طی سال های 1385 و 1390 انجام گرفته است. بر این اساس؛ در پژوهش حاضر سعی شده است تا 9 شهرستان استان بوشهر را بر اساس 12 شاخص آموزشی، بر پایه مطالعات کتابخانه ای و عمدتا سالنامه آماری سال های 1385 و 1390، با استفاده از مدل های تاکسونومی عددی و شاخص ترکیبی توسعه انسانی، سطح بندی و میزان برخورداری این شهرستان ها از نظر شاخص های آموزشی تعیین شود. نوع پژوهش کاربردی- توسعه ای می باشد، روش گردآوری اطلاعات از نوع کتابخانه ای و برای تحلیل داده ها، ترسیم نقشه و نمودار از نرم افزارهای Excel ، Gis و Spss استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که در بین شهرستان های استان بوشهر به حیث میزان برخورداری از شاخص های آموزشی مورد نظر در سال 1385، شهرستان های تنگستان و بوشهر به ترتیب با دارا بودن ضریب توسعه یافتگی (938/0) و ( 159/0 ) بر اساس تکنیک شاخص ترکیبی توسعه انسانی و (116/0) و (880/0) بر اساس تکنیک تاکسونومی عددی به عنوان برخوردارترین و محروم ترین شهرستان های استان و در سال 1390، شهرستان های تنگستان و کنگان به ترتیب با دارا بودن ضریب توسعه یافتگی (814/0) و (15/0) بر اساس تکنیک شاخص ترکیبی توسعه انسانی و (304/0) و (879/0) بر اساس تکنیک تاکسونومی عددی به عنوان برخوردارترین و محروم ترین شهرستان های استان بوشهر محسوب گردیده اندComparative Evaluation of Educational Development Indicators in Bushehr Province
The existence of inequality and its various dimensions is one of the important signs of underdevelopment. The elimination of such shortfalls requires a serious attitude and attention to the distribution of development indicators at various levels. In order to solve problems caused by regional imbalances, the first step is to recognize and stratify different regions in terms of their level of enjoyment in different fields. The present study aimed to explore educational inequalities in the cities of Bushehr province during 2006 and 2011. Accordingly, 9 cities of Bushehr province were evaluated based on 12 selected educational indicators through library research and mostly statistical yearbooks of 1385 and 1390. Numerical taxonomy and combined human development index were used for data analysis. The type of research is application-development and data gathering technique is library type and for analyzing data, maps and charts has been used from Excel, GiS and Spss software. The results of the research show that in the Bushehr province, with regard to the amount of educational indicators in 1385, the cities of Tangestan and Bushehr had a developmental coefficient of (0.938) and (0/159)based on the technique of combined human development index and (0/6) and (0,880) based on the numerical taxonomic technique as the most developed and deprived township in the province. In addition, in 1390, the cities of Tangestan and Kangan had a developmental coefficient of (814/0) and (0/15) based on the technique of combined human development index and (0/304) and (0,879) based on the numerical taxonomic technique as the most developed and deprived township in the province
تبلیغات
