بازخوانی سیاست های توسعه ای دولت های پنجم و ششم جمهوری اسلامی و تطبیق آن با الگوی دولت های توسعه گرا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
هدف پژوهش حاضر بازخوانی سیاست های توسعه ای دولت های پنجم و ششم جمهوری اسلامی ایران به ریاست هاشمی رفسنجانی منطبق با الگوی ارتباطی دولت های توسعه گرا است. براساس نظر پیتر اوانز، دو ویژگی اصلی دولت های توسعه گرا، اتکا بر دیوان سالاری وبری و درآمیختگی دولت با جامعه مدنی است. این دو ویژگی، با روش تحلیل محتوای کیفی در عناوین خبری روزنامه اطلاعات طی سال های 1368 تا 1376 (دوره هشت ساله دولت های پنجم و ششم) رصد شده است. نتایج نشان می دهد، طی این سال ها مؤلفه هایی نظیر توسعه منابع انسانی، اصلاح روش ها و سیستم های اداری، اصلاح ساختار و تشکیلات اداری و قوانین و مقررات گرایی ذیل ویژگی دولتی متکی بر دیوان سالاری وبری، حجم زیادی از مصاحبه ها، سخنرانی ها، گفت وگوهای خبری دولت را به خود اختصاص داد، اما در سوی دیگر در زمینه بررسی درآمیختگی دولت با جامعه مدنی، هیچ سخنی از جامعه مدنی به چشم نمی خورد. جامعه مدنی جای خود را به توده سازمان نیافته مردم داده است. اتکای دولت بر نقش توده مردم، صرفاً در توسعه اقتصادی کشور و عمدتاً در نظارت بر اصلاحات اداری مدنظر است؛ به این ترتیب، براساس مدل اوانز، این گونه از دولت صرفاً از یک ویژگی دولت توسعه برخوردار بوده و به نوعی واجد توسعه گرایی ناقص دولت بوده است.Rereading the Development Policies of the Fifth and Sixth Governments of Islamic Republic of Iran and Contrasting them with Developmental Governments Model
This study tried to reread the development policies of Hashemi Rafsanjani’s governments, considering Peter Evans’s communication model of developmental governments. Two main features of developmental governments are reliance on Weberian bureaucracy and the integration of government with civil society. Using quantitative and qualitative content analysis of news headlines of Etela’at Newspaper, as one of the main newspapers of the government from 1989 to 1997 (the eight-year period of the fifth and sixth governments), these features were analyzed. The results showed that over the years, considering the features of a government based on Weberian bureaucracy, a huge portion of interviews, speeches, and news talks of the government are about such issues as human resources development, reforming administrative methods and systems, reforming administrative structures and organizations, and laws and regulations. On the other hand, regarding the integration of the government with the civil society, one cannot find anything about the civil society. The civil society has been replaced with the unorganized groups of people. One cannot find any sign of civil society in this government. The government has relied on people only for the economic development of Iran and for monitoring the administrative reforms. That is, the government has turned to people only to get support and financial aid in order to achieve its economic purposes. According to Evans', this kind of government possesses only one feature of the developmental governments, and has showed somehow incomplete development. Relying only on Weberian bureaucracy and ignoring civil society from 1989 to 1997 make us to see Hashemi’s government a non-developmental government.
تبلیغات
