شرحی بر قصیده جَملیّه یا شرحی بر روایت یک خاطره جمعی (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
توجه روایت شناسان به گونه ای از زاویه دید ما-راوی که قابل تقلیل به انواع دیگر روایت نباشد، ریشه در مطالعات میان رشته ای دارد که در آن ها تلاش شده است اثبات گردد اساساً روایتگری به صورت جمعی امکان پذیر است. یکی از ژانرهایی که می تواند بستر کارآمدی برای به کارگیری این شیوه باشد، خاطره گویی به صورت جمعی است. ژانر خاطره با پیروی از الگوی کارکرد ذهن پرداخته می شود و برای باورپذیر شدن روایت، نویسنده حتی خطاهای رایج در فرآیند تداعی معانی در ذهن را نیز شبیه سازی می کند. از سوی دیگر خاطره جمعی که از زبان راوی جمعی روایت می شود، از ظرفیت های منحصر به فردی مثل غلبه بر محدودیّت اوّل شخص مفرد (به شکل کلاسیک) و محصور نبودن در زمان و مکان بهره می برد. این پژوهش با خوانش داستان شرحی بر قصیده جملیه که روایتی در ژانر خاطره با روایتگری جمعی است، نشان می دهد گلشیری چگونه امکانات این دو مقوله را در تلفیق با یک دیگر در داستانی واحد به کار برده و چگونه با افزودن لحن کهن گرایانه و طنزگون، سبکی نوآورانه در ما-روایت ایجاد کرده است که از طرفی موید راوی جمعی باشد و عاملی برای فاصله گذاری قرار گیرد و از طرف دیگر جهت گیری نویسنده را در قبال سوژه مرکزی داستان که تصویری آیینی-شبه مذهبی است، نشان دهد."Sharhi Bar Ghasideye Jamalie" Or a Description of the Narrative of a Collective Memory
Narration experts'attention to a type of aspect of we-narrator which can not be decreased to other types of narration has its root in mid-field studies trying to prove that group narration is basically plausible. One of the genres which can be an efficient bed for using such an approach is telling memories as a group. Following the pattern of mind function, the genre of memory is formed and simulating the common mistakes faced in realization of the narration, the author makes the narration believable. In addition, collective memory narrated by a group narrator benefits exclusive features including overcoming the classical limitation of first singular and not being limited to time and place. Reading the story of a description for ghaside jomliye which is a narration of group narration genre,the present study shows how Golshiri used the features of these two maghule in combination with each other in one story and how he created a new approach in we-narration by in a humorous and archaic tune in a way that on the one side shows the group narrator and a factor for distancing and on the other side it shows the author's direction facing the central subject of the story which is a semi-religolious-ritual reflection.
تبلیغات
