آرشیو

آرشیو شماره ها:
۵۰

چکیده

جنبش انقلابی سال های 2011 تا 2013 مصر را باید منازعه دو گفتمان «اسلام گرا» و «سکولار» برای هژمونی بر جامعه مصر ارزیابی کرد. حاصل این منازعه، هژمونی موقت و شکننده اسلام گرایان اخوانی بود. یک سال از هژمونی نسبی گفتمان اسلام گرا نگذشته بود که زمینه برای استیلای مجدد گفتمان اقتدارگرای سکولار از طریق کودتا فراهم گشت. سوال اصلی این مقاله این است که چه عواملی باعث شد گفتمان اسلام گرای اخوان المسلمین شکست خورده و زمینه برای گفتمان رقیب فراهم شود؟ مقاله حاضر این فرضیه را به آزمون می گذارد که «بهره گیری از فرصت های سیاسی شرایط جنبشی(ساختار ائتلاف قوی اسلام گراها و گرو ه های حاشیه ای، ساختار اختلاف قوی مخالفان، بهره مندی از صنف های اصلاح گر قوی)» عامل هژمونی موقت اخوان المسلمین شد؛ و «واگرای درونی گفتمان اسلام گرا» از یک سو و «چرخش فرصت های سیاسی به سود ائتلاف مخالفان در نتیجه ناتوانی اخوان در حل بحران های فرصت زا» از سوی دیگر، زمینه ساز شکست اخوان المسلمین مصر بوده است. چارچوب نظری و روشی مورد استفاده این پژوهش، الگوی است که از ترکیب دو نظریه فرصت های معنایی و تحلیل گفتمان حاصل شده است.

Hegemony and the Defeat of the Muslim Brotherhood in Egypt (20011-2013): Return of Political Opportunities and Internal Context

TheEgyptian revolutionary movement of 2011 to 2013 should be taken as a clash of two discourses of "Islamist" and "secular" to dominate the Egyptian society. The outcome of this conflict was the transitional and fragile Islamist hegemony of brotherhood. It was not a year passed from the relative hegemony of Islamist discourse that the way was paved for the reemergence of the hegemony of authoritative secular discourse through the coup. The main question is that what were the factors for the failure of Akhavan’s Islamic discourse and the context for the appearance of the opponent’s discourse? The present study using discourse analysis and structure political opportunities theory intends to prove this hypothesis thatthe Muslim Brotherhood group couldn’t make its discourse hegemonic and stabilize the intended concept of disciplinary among the thought line of the society

تبلیغات