تحلیل و رد استدلال های تسلسلی و عدم امکان شناخت در گفت وشنود پارمنیدس افلاطون (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
در این مقاله بخش نخست گفت وشنود پارمنیدس موردبررسی قرار می گیرد. این گفت وشنود دو چالش عمده را پیش روی نظریه صورت ها قرار می دهد که عبارت اند از: «استدلالات تسلسلی» یا «استدلال انسان سوم» و «عدم امکان شناخت.» ابتدا می کوشیم تا شرح دقیقی از بخش نخست این گفت وشنود به دست دهیم و در ادامه با تحلیل استدلالات پارمنیدس، نشان می دهیم که استدلال های وی برفرض های «خوداسنادی»، «یکی بالاتر از بسیاری» «اصل ناهمانندی» و «اصل یکتایی» استوار است. سپس روشن می کنیم که پارمنیدس در به کاربستن فرض ناهمانندی موجه نیست و نمی تواند استدلال تسلسلی خود را اقامه کند. پس ازآن به مسئله جدایی صورت ها از اشیاء این جهانی و در پی آن «عدم امکان شناخت» می پردازیم و با تحلیل استدلال وی نشان می دهیم که پارمنیدس در حکم به عدم امکان شناخت، مرتکب دست کم دو خطای منطقی شده است و از صرف اینکه صورت ها از جهان ما جدا هستند، نمی توانسته نتیجه بگیرد که ما از صورتِ دانش بهره نمی بریم.Analysis and Rejection of Infinite Regress Arguments and the Impossibility of Knowledge in the Dialogue of Parmenides Plato
In this essay, the first part of Parmenides' dialogue is analyzed. This dialogue presents two challenges to the theory of Forms: "Infinite Regress Arguments" or "Third Man Argument" and "impossibility of knowledge". At first, we try to yield a precise description of the first part of this dialogue, and then by analyzing Parmenides' arguments, we exhibit that his arguments are based on the assumptions of "Self-Predication", "One over Many", "Principle of Non-Identity" and "Principle of Uniqueness". We then make it clear that Parmenides is not justified in applying the assumption of Non-Identity and cannot make an Infinite Regress. Then we deal with the problem of the separation of Forms from the objects of this world and the subsequent "impossibility of knowledge" and by analyzing his arguments we show that Parmenides, in declaring the impossibility of knowledge, has committed at least two logical mistakes, and he then could not conclude that we do not partake of a Form of knowledge.
تبلیغات
