هدف از مقاله حاضر، بررسی وضعیت کیفی دوره های تحصیلات تکمیلی در دانشگاه شیراز بود. تحقیق انجام گرفته از نوع توصیفی هست. بدین منظور 240 نفر از دانشجویان دوره های تحصیلات تکمیلی از دانشگاه شیراز با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند که180 نفر از آن ها را دانشجویان کارشناسی ارشد و 60 نفر را دانشجویان دکترا شامل شدند. پرسش نامه ی مورداستفاده در این پژوهش، پرسش نامه ی مورداستفاده ی بلوچزهی (1389) بر اساس ابعاد مقیاس سرکوال بود که پایایی آن با استفاده از روش آماری آلفای کرونباخ 90/. گزارش شده است. روایی پرسش نامه با استفاده از روش روایی صوری و پایایی آن از طریق روش آلفای کرونباخ 89/. محاسبه گردید. کیفیت تحصیلات تکمیلی در دانشگاه شیراز بر اساس پنج بعد ملموسات، قابلیت اطمینان، پاسخگویی، امنیت و همدلی موردبررسی قرار گرفت. عمده ترین یافته های این پژوهش عبارت اند از: وضعیت کیفیت دوره های تحصیلات تکمیلی از دیدگاه دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترا در سطح مطلوب و مورد انتظاری نبوده است و میانگین بعد ملموسات و همدلی از سایر مؤلفه ها بالاتر بوده است. یافته های دیگر نشان داد که بین دو گروه علوم انسانی و غیر علوم انسانی تفاوت معناداری وجود داشته و دانشجویان علوم انسانی کیفیت خدمات ارائه شده را در حد مطلوب تری دانسته اند که این تفاوت در بعد همدلی از سایر ابعاد بارزتر بوده است. همچنین تفاوت در بین دانشکده ها نیز وجود داشته به طوری که دانشجویان دانشکده حقوق و علوم سیاسی و دانشجویان دانشکده کشاورزی به ترتیب بیشترین و کمترین رضایت را از وضعیت موجود داشته اند. اما یافته های دیگر پژوهش نشان داد که بین دانشجویان دختر و پسر و همچنین بین دانشجویان کارشناسی ارشد و دکترا در بیان وضعیت کیفی تفاوت معناداری وجود ندارد.
