امروزه، تربیت نیروی انسانی متخصص و مجرب یکی از مسائل مورد توجه مسئولان و از نیازهای اساسی همه جوامع است. زیرا بررسیها نشانداده که سامانه های آموزشی ناکارآمد و کارایینداشتن دانشآموختگان مراکز علمی و دانشگاه ها، مشکلات بسیاری را در جهان پدید آوردهاست. ازاینرو به موازات تحولات جهانی، تغییرات عمدهای در روشهای آموزشی ایجاد و پیرو آن به شکوفایی استعدادهای فراگیران توجه بیشتری شد. در این راستا نظریات و یافته های پژوهشی کارشناسان و نوآوریهای آموزشی ازطریق پایگاه های اطلاعرسانی در اختیار همه پژوهشگران قرارگرفت. بههمین دلیل پژوهش درزمینه شناخت روشهای نوین آموزشی و بررسی نتایج استفاده از آنها در نظام آموزشی، ضروری بهنظرمیرسد. بنابر آنچه بیانشد، مهمترین پرسش مقاله پیشرو این است که روشهای آموزش خلاقیت که در روانشناسی معاصر غرب مطرح شدهاند، کدامند.یکی از مهمترین و رایجترین روشها برای ارتقای سطح آموزش و عملکرد خلاق افراد درزمینه های مختلف، بهرهگیری از روشهای آموزش خلاقیت در حوزه روانشناسی است. بدینجهت، تلاش نگارندگان این پژوهش نیز برآن است تا کارآیی روشهای آموزش خلاقیت را در ارتقای سطح خلاقیت افراد بررسیکنند. پژوهش حاضر از گونه بنیادی است که در آن برای شناخت این روشها و نحوه کارایی آنها از روش توصیفی- تحلیلی استفاده شدهاست. بررسیهای انجامگرفته در پژوهش حاضر بیانگر آن است که بیشتر روشهای آموزش خلاقیت از نظریه های معطوف به فرایند خلاقیت گرفتهشدهاند که بر آموزش تفکر خلاق تأکیددارند. بنابراین، آموزشهای خلاقیت به پرورش همهجانبه توان خلاق افراد، بهویژه هنرمندان که علاوهبر عقل بر احساسات انسانی هم تکیهدارند، منجرنمیشود.