این پژوهش با هدف کاوش فرایند تکوین منجی گرایی سازمانی در بخش دولتی با استفاده از رهیافت مدل یابی ساختاری تفسیری انجام شد. بدین منظور، پس از مطالعه پیشینه پژوهش و شناسایی مؤلفه های معرف پدیده مورد مطالعه، پرسشنامه ماتریسی روابط مؤلفه ها تدوین و میان 15 نفر از استادان مدیریت، به عنوان خبرگان منتخب، با روش نمونه گیری مفهوم، توزیع شد. بر اساس یافته های پژوهش، چنین دریافت شد که بافتار شرنگ آلود سازمان در سه سطح (فردی و مدیریتی در سطح اول، بین فردی در سطح دوم، سازمانی و منابع فیزیکی در سطح سوم)، با تأثیر بر عدم اجابت نیازهای اساسی اعضای سازمان، بنیادی ترین محرک گرایش به منجی در سازمان محسوب می شود. از برهم کنش نیازهای اجابت نشده اعضای سازمان و ادراک وجود منجی نزد آن ها که خود تابعی از وجود صالحان مصلح در سازمان است دیالکتیک ناکامی و امید شکل می گیرد که نتیجه آن انتظار فعالانه ظهور منجی است. چنین انتظاری به ائتلاف منجی گرایان و انتخاب رهبری به عنوان مصلح جزء و در سطحی بالاتر به ارتقای مادی و معنوی منجی گرایان و نیز به دست گرفتن ابتکار عمل در سازمان توسط ایشان می انجامد.
