این مطالعه با هدف بررسی ارتباط بین ابعاد چشم انداز زمان و بی صداقتی تحصیلی از طریق نقش میانجی گری خودمختاری انجام گرفته است. شرکت کنندگان پژوهش 294 دانش آموز دوره متوسطه دوم شهر اهواز بودند که در سال تحصیلی 1397-98 مشغول به تحصیل بوده و به صورت روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. داده ها از طریق «پرسشنامه چشم انداز زمان زیمباردو و بوید» و «مقیاس های ارضای نیازهای بنیادین عمومی گینه» و «بی صداقتی تحصیلی ویترسپون، مالدونادو و لیسی» جمع آوری شده و با استفاده از نرم افزارهای SPSS و AMOS تجزیه و تحلیل شدند. افزون بر این، روایی ابزارها با تحلیل عاملی تأییدی و پایایی آنها از طریق ضریب آلفای کرونباخ ارزیابی شد. یافته ها نشان می دهد مدل اولیه برازش مطلوبی با داده ها داشت، اما دو اصلاح از لحاظ نظری انجام گرفت و یک مدل نهایی ایجاد شد. نتایج حاصل از تحلیل های میانجی گری نشان داد ابعاد چشم انداز زمان به طور غیرمستقیم و معنی دار بی صداقتی تحصیلی را از طریق خودمختاری پیش بینی می کند. افزون بر این، گذشته مثبت و آینده هدفمند اثر مستقیم و مثبت معنی داری بر خودمختاری داشتند؛ درحالی که پیش بینی کننده منفی و معنی دار بی صداقتی تحصیلی بودند. همچنین، گذشته منفی و حال منفعل بر خودمختاری اثر مستقیم و منفی معنی داری داشتند و به نوبه پیش بینی کننده مثبت و معنی دار بی صداقتی تحصیلی بودند. همچنین، حال لذت گرا با افزایش خودمختاری همراه بود؛ درصورتی که خودمختاری اثر مستقیم و منفی معنی داری بر بی صداقتی تحصیلی داشت. در پرتو این یافته ها و اذعان به محدودیت های آن، پیامدهای اساسی نظری و عملی برای محققان آموزشی و نیز معلمان نیز بحث و بررسی شد.
