حرفه ای گرایی مفهومی کلیدی در جامعه شناسی کار، جامعه شناسی پیشه ها، جامعه شناسی حرفه ها، جامعه شناسی سازمان ها، جامعه شناسی نهادها، مدیریت، مدیریت دولتی، رفتار سازمانی و به طور کلی در مطالعه ی سازمان ها و جوامع در مقیاسی بزرگ است. شواهد پژوهشی نشان می دهدکه مدیران اجرایی و مدیران ارشد نگرش محدود و تنگ نظرانه ای نسبت به کارکرد منابع انسانی، دست اندرکاران منابع انسانی و متخصصین منابع انسانی و مدیران منابع انسانی دارند ولی امروزه واقعیت های جدید سازمان ها در مقیاس جهانی، تقویت جایگاه حرفه ای منابع انسانی در سراسر جهان را در کانون توجه قرار داده است. بنابراین هدف اساسی این پژوهش شناسایی عوامل تأثیرگذار بر حرفه ای گرایی منابع انسانی و ابعاد و شاخص های حرفه ای گرایی منابع انسانی در سازمان ها است. در راستای این هدف، این پژوهش با استفاده از روش کیفی فراترکیب انجام شده است. ابزار گردآوری داده ها و اطلاعات در پژوهش حاضر، اسناد و مدارک گذشته در این زمینه است که به طور کلی شامل 36 مقاله می شود. شیوه ی تحلیل داده ها براساس کدگذاری باز است. نتایج بیانگر این است که عوامل تأثیرگذار بر حرفه ای گرایی منابع انسانی را می توان بر اساس سه مقوله ی کلی (محیطی، سازمانی و فردی) و ابعاد شناسایی شده را می توان براساس نه بعد (مجمع ناظر، کد اخلاقی، استقلال و خودگرانی، صدور گواهینامه، جایگاه قانونی، کمک به جامعه، پیکره ی دانش، پایگاه پژوهشی، شناسایی) تحلیل کرد. در پایان براساس یافته های پژوهش پیشنهادهای لازم ارائه شده است.
