با ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات به عرصه دانشگاهها و مراکز آموزشی و تلفیق آن با برنامه های درسی و آموزشی، نظام جدید و با اهمیتی تحت عنوان آموزش های الکترونیکی شکل گرفته و در حال گسترش است که توجه بسیاری از دانشگاه ها را به خود جلب کرده است. هدف اصلی مقاله حاضر، شناسایی عوامل زمینه ای مؤثر بر آموزش های مجازی دانشگاهی در ایران به منظور ارائه مدل مناسب بود. نمونه گیری به صورت هدفمند و به روش گلوله برفی انجام شد و 22 مصاحبه عمیق و کیفی صورت گرفت. تحلیل داده ها براساس نظریه داده بنیاد پس از انجام کدگذاری در سه مرحله باز، محوری و انتخابی، مبین 30 نشان مؤثر برای الگوی آموزش های مجازی دانشگاهی در ایران بود. این نشان ها در 7 مفهوم ارتباطات، اعتماد سازی، بومی سازی دانش، بینش، تعهد منابع انسانی، فرهنگ، فناوری شناسایی و سطح بندی شدند که می توانند در طراحی و توسعه مراکز آموزش مجازی و همچنین اجرای برنامه های آن مؤثر باشند.
