هدف از این مقاله توسعه الگوی بومی تعامل پذیری در نظام سلامت کشور مبتنی بر ترازیابی مدل های مطرح تعامل پذیری در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه و تبیین مفاهیم، شاخص ها، و معیارهای مورد توجه مطابق با قوانین، آیین نامه ها، و دستورالعمل هایِ جاری کشور است. در همین راستا، در این مقاله سعی بر آن است تا، ضمن تبیین الگوی کلان و تفصیلی تعامل پذیری دولت الکترونیکی در سطح ملی، با استفاده از الگوی استقرایی، مؤلفه های مهم به کاربرده شده در نظام تعامل پذیری استخراج و سپس چارچوب پیشنهادی برای تعامل پذیری در حوزه سلامت کشور ارائه شود. جامعه آماری مورد مطالعه کارشناسان مدیران و خبرگان حوزه سلامت فناوری اطلاعات و مدیریت بود که، با بهره گیری از الگوی نمونه گیری خوشه ای- تصادفی و با برگزاری جلسات دلفی، مؤلفه ها و ابعاد مورد نظر مدل پیشنهادی اعتبارسنجی شد. بر اساس یافته ها، سه رویکرد یکپارچه، متحد، و مستقل به عنوان رهیافت های مطرح در تحقق نظام تعامل پذیری در نظام سلامت کشور شناسایی شد که با اجرای شبیه سازی گسسته و با لحاظ کردن شاخص هایی همچون هزینه، زمان، و عملکرد واحدها، رویکرد یکپارچه مسیر بهینه در این خصوص شناسایی شد.
