هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش تنظیم هیجانی بر تکانشگری و سبک های تصمیم گیری در زندانیان زن دارای تجربه مصرف مواد مخدر شهر یاسوج انجام شد. روش: این پژوهش به صورت آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه گواه بود. تعداد 30 نفر از زندانیان زن شهر یاسوج که دارای تجربه مصرف مواد مخدر بودند (15 نفر گروه آزمایش و 15 نفر گروه کنترل) به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند و برنامه آموزشی 8 جلسه ای تنظیم هیجانی مبتنی بر مدل گراس (1999) برای آن ها اجرا شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات شامل پرسش نامه های تکانشگری بارات (1994) و سبک های تصمیم گیری اسکات و بروس (1995) بودند. یافته ها: نتایج این تحقیق بیانگر تأثیر برنامه آموزشی تنظیم هیجانی بر کاهش تکانشگری کلی و تکانشگری شناختی، رفتاری و برنامه ریزی نشده در زندانیان زن دارای تجربه مصرف مواد مخدر بود. همچنین آموزش این برنامه بر افزایش سبک های تصمیم گیری عقلایی و شهودی و کاهش سبک های تصمیم گیری اجتنابی، وابسته و آنی تأثیر معنادار داشت. نتیجه گیری: با آموزش تنظیم هیجانی می توان تکانشگری زندانیان زن دارای تجربه مصرف مواد مخدر را کاهش و سبک های تصمیم گیری آن ها را بهبود داد. بنابراین می توان از مشکلات این دسته از زنان زندانی کاست.
