هدف تحقیق پیش رو، بررسی تأثیر سازوکار های انتقال دانش بر اجرای انتقال آن با درنظرگرفتن توانایی مشارکت به عنوان عاملی میانجی است. سازوکار های انتقال شامل همانندسازی و سازگارسازی، و توانایی مشارکت شامل اعتماد، مراوده، و سازش در نظر گرفته شده است. این پژوهش براساس هدف از نوع کاربردی و براساس شیوة گردآوری داده ها توصیفی- همبستگی است. در این تحقیق سه فرضیه دربارة روابط سازوکار های انتقال، توانایی مشارکت، و اجرای انتقال دانش با انتخاب 52 نمونة انتقال دانش از سازمان های آموزشی شهر تهران آزمون شد. روش نمونه گیری به صورت اتفاقی بوده، و داده ها با ابزار پرسشنامه جمع آوری شده است. تجزیه وتحلیل داده ها نیز با نرم افزارهای SPSS و Amos انجام گرفت. یافته ها نشان داد سازوکارهای انتقال تأثیر مستقیمی بر توانایی مشارکت می گذارد. همچنین، توانایی مشارکت تأثیر مستقیمی بر اجرای انتقال دانش دارد. بنابراین، بهبود سازوکارهای انتقال و توانایی مشارکت می تواند به بهبود اجرای انتقال دانش منجر شود. نتایج آزمون سبل و تحلیل بوت استرپ نیز تأییدکنندة نقش میانجی توانایی مشارکت است.
