رهبری یکی از مفاهیم مهم و پرچالش مدیریت است. سازمان ها بدون داشتن یک رهبر کارآمد نمی توانند به چشم اندازها و اهدافی که مد نظر دارند، دست پیدا کنند. در این پژوهش تلاش شده است تا مهم ترین عوامل مؤثر بر قصد و نیت رهبری شناسایی و در مدل مفهومی ارائه شود. قصد و نیت رهبری به معنای برنامه ریزی فرد برای آینده خود است و اینکه تمایل دارد نقش های رهبری را بر عهده بگیرد. مدل مفهومی پژوهش با بررسی مبانی نظری موضوع تدوین شد. داده ها با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس بین دانشجویان رشته مدیریت دانشگاه های دولتی شهر تهران توزیع و 845 پرسشنامه گردآوری شد. داده های گردآوری شده با روش معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که شهرت طلبی، شبکه های اجتماعی، انگیزه رهبری و کارآمدی رهبری فرد بر قصد و نیت رهبری وی تأثیر مثبت و معناداری دارند. رؤیا پردازی، خطرپذیری، استقلال، اعتماد به نفس، حس کنجکاوی و هوش عاطفی از جمله متغیرهای دیگری بودند که تأثیر آن ها بر قصد رهبری مورد تأیید قرار نگرفت.
