هدف اصلی از پژوهش حاضر بررسی و تحلیل اثربخشی آموزش کارآفرینی در رشته های کارآفرینی با استفاده از مدل ماتریس رضایت می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی و از لحاظ اجرا پیمایشی می باشد، جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانش آموختگان رشته ی کارآفرینی دانشگاه سیستان و بلوچستان به تعداد 57 نفر می باشد. از آنجا که روش نمونه گیری از نوع سرشماری بوده است کل جامعه ی آماری که 57 نفر بودند مورد بررسی فرار گرفت که از این تعداد 52 پرسشنامه به طور کامل بازگشت داده شد (5پرسشنامه ناقص). در این پژوهش از پرسشنامه ی محقق ساخته استفاده گردید که شامل 5 سؤال بسته و 10 سؤال باز می باشد، که وضعیت مطلوب و موجود آموزش کارآفرینی را مورد سنجش قرار داده است، روایی آن از نوع محتوایی و پایایی آن در دو وضعیت با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ به ترتیب 0.96و 0.93 برآورد گردید. برای توصیف و تحلیل داده ها از فراوانی، درصد و میانگین استفاده شد. یافته های پژوهش حاکی از آن است که محتوا، روش ها، پیامدهای فردی، سازمانی و اجتماعی- اقتصادی حاصل از آموزش کارآفرینی در دانشجویان رشته های کارآفرینی دانشگاه سیستان و بلوچستان اثربخش نبوده است.
