هدف از زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه انجام مجموعهای از کارهای PM به منظور کاهش توقفات و حداکثر کردن قابلیت اطمینان تجهیزات است. در مقاله گوپالاک و همکاران(1997) یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح و چهار روش ابتکاری برای حل مساله زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه توسعه داده شده است. در مدل ریاضی و روشهای ابتکاری ارائه شده، فرض بر این است که ترکیب کارگران و حالات ممکن انجام کارها، مشخص است. تعیین ترکیب کارگران مشکل و زمانبر بوده و حالات ممکن به شکل نمایی افزایش مییابد. در این پژوهش، یک روش ابتکاری برای تعیین تمامی ترکیبات ممکن انجام هر کار توسط کارگران ارائه شده است. علاوه بر این، چهار روش ابتکاری برای زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه در حالت وجود نیروی کار چند مهارته بررسی شده که بدون نیاز به تعیین ترکیب کارگران یک جواب موجه نزدیک به بهینه برای مساله زمانبندی تعمیرات پیشگیرانه ارائه مینمایند. با طراحی مسائل مختلف (81 مساله) و ارائه یک مدل شبیه سازی، کیفیت جوابهای به دست آمده از روشهای ابتکاری جدید با روشهای ابتکاری ارائه شده توسط گوپالاک و همکاران(1997) مقایسه شده است. نتایج نشان میدهد روشهای ابتکاری پیشنهادی کاراتر بوده و جوابهای نزدیکتری به جواب بهینه ارائه نمودهاند. میانگین کیفیت جواب( SQ ) در الگوریتمهای پیشنهادی 1.86% و در الگوریتمهای گوپالاک و همکاران 8.32% است. الگوریتمهای جدید در مدت زمان حل نیز برتری خوبی به الگوریتمهای قدیمی دارند. میانگین زمان حل مسائل توسط الگوریتمهای پیشنهادی 0.78 ثانیه و توسط الگوریتمهای گوپالاک و همکاران 6.43 ثانیه است.
