امروزه علم به قدرت و توانایی احساسات و هیجانات در زندگی انسان پی برده است و در حال کشف و تبین جایگاه آن در فعالیت ها و رفتارهای انسان است. در سالیان اخیر مطالعات از سوی هوش به هوش هیجانی سوق یافته است، به طوری که از دهه ی 90 میلادی، این مفهوم وارد حوزه ی مدیریت شده است. تحقیقات نشان داده اند که مدیران با هوش هیجانی بالا، مدیران و رهبران موثری هستند که اهداف را با حداکثر بهره وری و تعهد محقق می کنند. رضایت شغلی نیز یکی از مهمترین عوامل مورد توجه محققان و سازمان ها است. از این رو، تحقیق پیش رو به دنبال طراحی و اجرای مدلی برای بررسی رابطه ی هوش هیجانی مدیران و رضایت شغلی کارکنان می باشد. به همین منظور با توجه به مدل هوش هیجانی بارآن و عوامل موثر بر رضایت شغلی از سوی اسمیت، کندال و هالین، مدلی طراحی شده و توسط داده های جمع آوری شده با پرسشنامه ی EQi(با آلفای کرانباخ88/0) و JDI (با آلفای کرانباخ 77/0)، اجرا شد. مدل اجرایی از نظر برازش مناسب تشخیص داده نشد. به همین دلیل مطابق نظر محقق و تحقیقات قبلی، روابط دو طرفه ای میان ماهیت کار، علاقمندی به کار و همکاران و همچنین میان روابط درون فردی، روابط میان فردی و مدیریت تنش برقرار شد. مدل اصلاحی از نظر برازش مورد پذیرش قرار گرفته و مدل نیز 42/0 گزارش گردید. همچنین فرضیه تحقیق،«هوش هیجانی مدیران بر رضایت شغلی کارکنان موثر است.»؛ نیز تائید گردید.
