وزارت ورزش و جوانان

هدف از پژوهش حاضر، سنجش شایستگی های شغلی مدیران روابط عمومی ادارات کل ورزش و جوانان ایران بود. این پژوهش ازلحاظ هدف کاربردی و ازنظر راهبرد پیمایشی بود. جامعه آماری شامل تمامی مدیران و کارکنان بخش های روابط عمومی در وزارت ورزش و جوانان (25 نفر)، ادارات کل ورزش و جوانان استان ها (82 نفر) و ادارات ورزش و جوانان مراکز استان ها (53 نفر) بودند. بر اساس روش نمونه گیری کل شمار، تمامی افراد جامعه به عنوان نمونه انتخاب شدند(160 نفر). به منظور جمع آوری داده ها از «پرسش نامه شایستگی های مدیران روابط عمومی» رنجبر (1396) استفاده شد. از مدل های تحلیل عاملی تأییدی در نرم افزار اموس و آزمون رتبه بندی فریدمن در نرم افزار اس پی اس اس برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. نتایج نشان داد مدل پژوهش، شایستگی های شغلی مدیران روابط عمومی ادارات کل ورزش و جوانان را می تواند با 3 عامل شایستگی های عمومی، اجتماعی و وظیفه ای  و 12 بعد شایستگی های ادراکی، اقتضایی، اجرایی، کارگروهی، رهبری، شبکه سازی، روابط بین فردی با عموم، روابط اجتماعی با عموم، رابطه حرفه ای با عموم، مدیریت رویداد، مدیریت ارتباطات بحران و مدیریت وجهه تبیین کند. همچنین بر اساس نتایج آزمون فریدمن، شایستگی های مدیران روابط عمومی به ترتیب اولویت عبارت بودند از: شایستگی های اجتماعی، شایستگی های عمومی و شایستگی های وظیفه ای. لذا برای انتخاب مدیران روابط عمومی ورزشی نیاز است به شایستگی های مناسب حرفه روابط عمومی به طور خاص و به شایستگی های عمومی، اجتماعی و وظیفه ای آنها به طور عام توجه شود.

توسعه روزافزون فناوری اطلاعات، ابعاد مختلف جامعه را با چالش تغییر رو به رو نموده است. یکی از این جنبه های مهم، خدمات عمومی آن می باشد. دولت ها در حال تلاش برای تغییر خدمات خود و متمرکز ساختن آن بر شهروندان و شرکای تجاری خود از طریق اینترنت هستند. برای رفتن به سوی استقرار کامل دولت الکترونیک، همواره کشورها با موانع بسیاری روبرو بوده اند. هدف این پژوهش، ارائه الگوی آسیب های اجرای دولت الکترونیک در ایران بر اساس مطالعه وزارت ورزش و جوانان می باشد. به این منظور ابتدا با بررسی مرور ادبیات، چارچوب نظری تحقیق تدوین گردید و بر اساس آن، مدل مفهومی پژوهش ارائه و فرضیات تحقیق تدوین شدند. برای آزمون فرضیات تحقیق، جامعه آماری شامل مدیران و کارشناسان ستاد مرکزی وزارت ورزش و جوانان، در نظر گرفته شدند. به صورت نمونه گیری در دسترس، پرسشنامه هایی که روایی و پایایی آنها تایید شد، بین 131 نفر از نمونه آماری توزیع شد و با توجه به عدم نرمال بودن توزیع داده ها، از روش حداقل مربعات جزیی و نرم افزار اسمارت پی ال اس 3 برای تحلیل های آماری استفاده شد. بر اساس مقادیر معنی داری مربوط به فرضیات، هر شش فرضیه تایید شدند. میزان تاثیر موانع مدیریتی بر اجرای دولت الکترونیک برابر با 0.458، میزان تاثیر موانع سازمانی بر اجرای دولت الکترونیک برابر 0.639، میزان تاثیر موانع فنی برابر با 0.741، میزان تاثیر موانع اقتصادی بر اجرای دولت الکترونیک برابر با 0.528 و میزان تاثیر موانع منابع انسانی بر اجرای دولت الکترونیک برابر با 0.638 حاصل شد.