زمان واکنش انتخابی

" به منظور بررسی رابطه بین زمان واکنش، هوش و سطح اضطراب، 36 دانشجـوی زن و 29 دانشجوی مرد دانشگاه تهـران به آزمون زمان واکنش (داندرز، 1968)، مقیاس اضطراب کتل و آزمون ماتریسهای پیشرونده ریون پاسخ دادند. نتایج نشان دادند که بین زمان واکنش سـاده و هوش (002/0 = P و 373/0- = r) و بیـن هوش و اضطراب آشکار (038/0 = P و 257/0- = r) و اضطراب کل (022/0 = P و 284/0- = r) رابطه منفی وجود دارد. بررسی زمان واکنش انتخابی نشان داد که نتایج مردان به طور معناداری از زنان برتر بود. با این وجود، بین هوش و سطح اضطراب در دو جنس تفاوت معنادار وجود نداشت. همچنین، همبستگی بین زمان واکنش و اضطراب معنادار نبود. "

هدف: هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه نمرات تیپ شبانه روزی و زمان واکنش در دو نوبت صبح و عصر بود. همچنین مطالعه تفاوت عملکرد دانشجویان در زمان واکنش صبح و عصر هدف دیگر پژوهش بود. روش: در یک بررسی مقطعی، 65 دانشجوی دانشگاه اصفهان (36 دختر و 29 پسر) به صورت در دسترس برای مطالعه انتخاب شدند. ابزارهای جمع آوری اطلاعات عبارت بودند از پرسشنامه صبحگاهی- عصرگاهی، و آزمون زمان واکنش دیداری. به منظور بررسی دخالت زمان روز در عملکرد افراد، آزمون زمان واکنش در دو نوبت ساعت نه صبح و سه بعدازظهر اجرا شد. یافته ها: بین نمرات تیپ شبانه روزی و زمان واکنش همبستگی وجود نداشت. همچنین میانگین نمرات زمان واکنش در دو نوبت اجرا (صبح و عصر) تفاوتی نداشت. تحلیل واریانس نیز نشان داد که میانگین نمرات دختران و پسران در تیپ شبانه روزی تفاوت دارد (006/0p<)، اما تفاوت عملکرد دو جنس در زمان واکنش معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که بین عملکرد افراد در آزمون زمان واکنش و تیپ شبانه روزی رابطه وجود ندارد. از آنجا که نمرات تیپ شبانه روزی گروه نمونه این مطالعه در هیچ کدام از دو گروه انتهایی صبحگاهی یا عصرگاهی قرار نداشته است، ممکن است نتایج آزمون زمان واکنش تحت تأثیر این عامل قرار گرفته باشد و چنانچه نمونه ای از دو طیف انتهایی (صبحگاهی و عصرگاهی) انتخاب و عملکرد آنها بررسی شود، ممکن است نتایج متفاوتی به دست آید.

هدف این پژوهش ، بررسی تغییرات زمان واکنش انتخابی هنگام اجرای یک فعالیت ورزشی فزاینده در شدتهای متفاوت و ارتباط آنها باضربان قلب و آستانه لاکتات است. به این منظور ، 12 دانشجوی دختر 19 تا 23 ساله رشته تربیت بدنی دانشگاه تهران با میانگین VO2max معادل 47.26 میلی لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه برای شرکت در آزمون انتخاب شدند. آزمودنیها دریک فعالیت فزاینده، روی نوار گردان قرار گرفتند. مرحله اول، باسرعت چهار مایل در ساعت شروع شد و پس از آن در فاصله های دو دقیقه ای، یک مایل در ساعت به سرعت دستگاه افزوده شد تا زمانی که آزمودنی دیگر قادر به ادامه فعالیت نبود. قبل و هنگام اجرای فعالیت، هر 30 ثانیه یک بار آزمون زمان واکنش دو انتخابی از آزمودنیها گرفته می شد. هنگام اجرای فعالیت، ضربان قلب و اطلاعات مربوط به گازهای تنفسی آزمودنیها، ثبت می شد. تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادند: زمان واکنش انتخابی در ابتدای فعالیت نسبت به مقدار استراحتی افزایش و سپس کاهش یافت و در شدت تقریبا 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی به حداقل میزان خود رسید و پس از آن تا پایان فعالیت، مجددا افزایش یافت. همچنین، حداقل زمان واکنش هنگام اجرای فعالیت هرگز به مقدار استراحتی نرسید و تقریبا هشت درصد بیشتر بود. بین نمره های زمان واکنش انتخابی و ضربان قلب آزمودنیها هنگام اجرای فعالیت در شدتهای متفاوت، ارتباط معناداری مشاهده نشد (r=0.124). بهترین زمان واکنش در ضربان قلب تقریبا 170 ضربه در دقیقه یا در شدت تقریبا 86 درصد ضربان قلب بیشینه به دست آمد. همچنین، بار کار مربوط به حداقل زمان واکنش انتخابی، تقریبا هشت درصد از شدت مربوط به آستانه لاکتات قرار داشت. نتیجه گیری: زمان واکنش انتخابی هنگام فعالیت، می تواند با وجود اثر منفی تکلیف دو گانه و نیز تغییرات فیزیولوژیکی ناشی از فعالیت مانند انباشت اسید لاکتیک و افزایش ضربان قلب بهبود یابد، اما مقدار آن از مقدار استراحتی پایین تر نمی رود.

بازی ها ی رایانه ای به یکی از پر طرفدارترین روش ها ی سرگرمی و بازی در بین کودکان و نوجوانان تبدیل شده و هرروز بر تنوع آنها افزوده می شود. پژوهش ها ی زیادی در چند سال گذشته در مورد این بازی ها نشان می دهد انجام حتی کوتاه مدت آنها توانایی ها ی شناختی چون تجسم فضایی، حافظه دیداری، زمان واکنش و سرعت پردازش را بهبود می بخشد. در پژوهش حاضر به روش فرا تحلیل 34 تحقیق که درباره تاثیر این گونه بازی ها بر زمان واکنش انتخابی، حافظه کاری و تجسم فضایی به عنوان متغیر ها ی وابسته انجام شده بود انتخاب شده و مورد بررسی قرار گرفت. جامعه آماری عبارت بود ازکلیه پژوهش ها ی مرتبط با موضوع در گستره زمانی (2012- 2003) (1391- 1382) که به زبان ها ی انگلیسی و فارسی منتشر شده بود. روش فراتحلیل مورد استفاده روش ترکیب نتایج بود. نتایج نشان داد: 1. صرف نظراز نوع پژوهش ها (آزمایشی یا غیر آزمایشی) اندازه اثر ترکیب یافته برای زمان واکنش انتخابی 34/0 =+r، حافظه کاری 24/0= +r و تجسم فضایی 27/0= +r است. 2. پژوهش ها ی آزمایشی اندازه اثر کمتری نشان می دهند. 3. هرچه مدت زمان انجام بازی ها طولانی تر است اندازه اثر بیشتری دیده می شود.

هدف این پژوهش، بررسی تأثیر بازی های رایانه ای خشن و راهبردی بر زمان واکنش دیداری و شنیداری انتخابی و پاسخ های تکانشی دانش آموزان دبیرستانی بود. روش پژوهش علی مقایسه ای بود. جامعه آماری متشکل از کلیه دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر همدان (دامنه سنی 13 تا 18 سال) در سال تحصیلی 91-1390 بود. روش نمونه گیری، غیر تصادفی داوطلبانه و هدفمند برای ممکن کردن همتاسازی گروه ها بود. دو گروه مطالعه (بازی های رایانه ای خشن و بازی های راهبردی) با گروه مقایسه که تجربه هیچ نوع بازی رایانه ای را نداشتند، همتا شدند. زمان واکنش و تکانش گری در پاسخ با نرم افزار زمان سنج واکنش پیشرفته اندازه گیری شد. داده ها با روش های آماری تحلیل واریانس چند متغیره و تحلیل واریانس یک راهه مستقل تحلیل و بررسی شد. نتایج نشان داد که هر دو نوع زمان واکنش در گروه های مطالعه سریع تر از گروه مقایسه است. دو نوع زمان واکنش در گروه بازی های خشن سریع تر از گروه بازی های راهبردی است و تعداد پاسخ تکانشی در گروه بازی های رایانه ای (گروه های مطالعه) کمتر از گروه مقایسه است.

هدف از این تحقیق، تعیین اثر مقادیر مختلف مصرف نیکوتین بر عملکرد روانی حرکتی ورزشکاران و غیرورزشکاران بود. دو گروه مساوی ورزشکار و غیرورزشکار )36= n1= (n2 با استفاده از یک پرسشنامه اطلاعات عمومی که میزان مشارکت و سابقه فعالیت ورزشیآ نها را مشخص می کرد از بین دانشجویان پسر دانشگاه خوارزمی با دامنه سنی (24-18) به صورت در دسترس انتخاب شدند. هر گروه 36 نفری به صورت تصادفی در سه زیر گروه 12 نفری (مصرف 4 میلی گرم آدامس نیکوتین، مصرف 2 میلی گرم آدامس نیکوتین و مصرف صفر میلی گرم آدامس نیکوتین) جای گرفتند. از فرم غربالگری سلامت عمومی به منظور اطمینان از سلامت آزمودنی ها و عدم سابقه مصرف دارو به ویژه سیگار استفاده شد. طرح این تحقیق، نیمه تجربی و از نوع کاربردی بود. داده ها با استفاده از ابزار زمان واکنش انتخابی و هماهنگی دودستی وینا جمع آوری گردید. علاوه بر آمار توصیفی، از آزمون تحلیل واریانس بین گروهی با اندازه گیری مکرر استفاده شد (α=0.05). نتایج نشان داد که در رابطه با زمان واکنش انتخابی، تفاوت های میانگین چه در رابطه با گروه (0.353=P) و چه در رابطه با مداخله (0.464=P) معنادار نبود. همچنین، به طور کلی اثر مقادیر مختلف نیکوتین بر زمان واکنش انتخابی در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار معنادار نبود (0.0501=P). در آزمون هماهنگی دو دستی، تفاوت بین میانگین های دشواری هماهنگی دودستی در رابطه با گروه (0.001=P) معنادار بود، اما به طور کلی اثر مقادیر مختلف نیکوتین تفاوت معنی داری در دو گروه ورزشکار و غیرورزشکار نشان نداد (0.544=P).

هدف از پژوهش حاضر، تعیین اثر یک دوره تمرین با محرک های بینایی بر زمان واکنش انتخابی تکواندوکاران مرد می باشد. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی با طرح پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل بود و جامعه آماری آن را تکواندوکاران مرد 10 تا 16 سال که در نیمه اول سال (1392) به سه باشگاه در شهر اصفهان مراجعه کرده و دارای کمربند قرمز بودند تشکیل دادند که از این تعداد، 30 نفر (16/2 ± 2/13) به صورت در دسترس انتخاب شدند و به شکل تصادفی به دو گروه تجربی (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم گردیدند. گروه تجربی، تمرین با محرک های بینایی و گروه کنترل، تمرینات رایج تکواندو را به مدت هشت هفته، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 45 دقیقه انجام دادند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش ، دستگاه دوره بی پاسخی روان شناختی و زمان واکنش مدل 9010 بود که به منظور سنجش زمان واکنش انتخابی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون استفاده گردید. همچنین، پس از جمع آوری داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس (0.05 =α) استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که هشت هفته تمرین با محرک های بینایی، تأثیر معناداری بر کاهش زمان واکنش انتخابی پای راست و چپ در ضربات دولیوچاگی، آپ دولیوچاگی و باندال چاگی گروه تجربی (P=0.001) دارد؛ بنابراین، این احتمال وجود دارد که تمرین با محرک های بینایی، روش تمرینی سودمندی برای بهبود زمان واکنش انتخابی در تکواندوکاران باشد.

مقدمه: ظرفیت آماده سازی در طول زمان به معنی عدم کاهش اطمینان در مورد وقایع مهمی که در آینده رخ خواهد داد، است. هدف این پژوهش بررسی تأثیر آماده سازی زمانی و دست برتری برکنش عصب- روان شناختی (زمان واکنش) بود. روش : روش اجرای این تحقیق نیمه تجربی بود که به وسیله نرم افزار محقق ساخته انجام گرفت. شرکت کنندگان این پژوهش 40 نفر از دانشجویان دختر دانشگاه شهید چمران اهواز بودند که به صورت نمونه گیری هدفمند انتخاب و در دو گروه دست برتری چپ و راست قرا گرفتند. پرسشنامه دست برتری ادینبورگ در مورد آن ها اجرا شد. داده ها با استفاده از طرح تحلیل واریانس درون گروهی با اندازه گیری تکراری و نیز از آزمون تعقیبی بونفرونی برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که پیش دوره های خیلی کوتاه (5/0) و خیلی بلند (5/3) باعث افزایش زمان واکنش می گردد و نیز چپ دستان زمان واکنش کوتاه تری نسبت به راست دستان داشتند. نتیجه گیری: الگوی پایدار دست راست و چپ برای کنترل حرکت و به کارگیری استراتژی کنترل حرکت متفاوت هستند. احتمالاً علت این تفاوت ها این است که مؤلفه های حرکتی مختلف در دو نیمکره ی مغزی به صورت اختصاصی پردازش می شوند. همچنین جهت آماده سازی افراد برای اجرای مهارت های مختلف بهتر است از پیش دوره های خیلی کوتاه و خیلی بلند اجتناب کرد.

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر آموزش نوروفیدبک بر تعادل و زمان واکنش ورزشکاران رشته دوومیدانی می باشد. 48 ورزشکار دوومیدانی در هر دو جنس به صورت داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. مطالعه به صورت دو سو کور با چهار گروه آزمایشی یک، دو، کنترل و تمرینات ساختگی انجام شد. در گروه آزمایشی یک در ناحیة اُ یک و اُ دو امواج چهار تا هفت هرتز بازداری و 15-18هرتز تقویت شدند و گروه آزمایشی دو در ناحیة سی زد و اف زد با موج بتا یک در 12 جلسة 15 دقیقه ای تقویت شدند. نتایج تغییر معناداری در کاهش زمان واکنش انتخابی و بهبود تعادل گروه های آزمایشی نشان داد. با توجه به نتایج به دست آمده، آموزش نوروفیدبک را می توان برای بهبود برخی از توانایی های ادراکی حرکتی ورزشکاران، مانند تعادل و زمان واکنش به کار برد.

هدف از پژوهش حاضر تعیین تأثیر تصویرسازی ذهنی پتلپ و تمرین بدنی بر زمان واکنش ساده و سه انتخابی و بخش پیش حرکتی و حرکتی زمان واکنش ساده و انتخابی بود. 26 دانشجوی دختر غیرورزشکار (سن 2/1 ± 23/21 سال ) بر اساس نمرات پرسش نامه وضوح تصویرسازی حرکتی-2 به صورت هدفمند انتخاب و در دو گروه سیزده نفری تمرین تصویرسازی ذهنی پتلپ و تمرین بدنی زمان واکنش سه انتخابی قرار گرفتند. زمان واکنش ساده و انتخابی آزمودنی ها در پیش آزمون و پس از 10 جلسه تمرینِ ده تکراره، اندازه گیری شد. از دستگاه محقق ساخته زمان واکنش استفاده شد که قابلیت هم زمان شدن با دستگاه الکترومیوگرافی را داشت و زمان واکنش ساده و انتخابی را اندازه گیری می کرد. روایی و پایایی این دستگاه قابل قبول بود. در پس آزمون، علاوه بر ثبت زمان واکنش، بخش پیش حرکتی و حرکتی زمان واکنش در هر دو موقعیت ساده و انتخابی با استفاده از الکترومیوگرافی ثبت شد. به منظور تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل واریانس مختلط دودردو و آزمون تی مستقل ( P ≤0.05 ) در نرم افزار اس پی اس اس23 استفاده شد. کاهش مدت زمان واکنش ساده ( 0.004 = P ) و انتخابی ( 0.001 = P ) هر دو گروه معنادار بود. همچنین بین دو نوع تمرین در کاهش زمان واکنش ساده تفاوت معناداری وجود داشت ( 0.045 = P ) اما بین بخش پیش حرکتی و حرکتی تفاوت معناداری در دو گروه با تکلیف زمان واکنش ساده و انتخابی وجود نداشت. به نظر می رسد تمرین تصویرسازی ذهنی پتلپ و تمرین بدنی، با حل مسائل شناختی و کاهش زمان پردازش اطلاعات موجب کاهش زمان واکنش می شود.

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثر نوع، صحت و زمان ارائه پیش نشانه بر زمان واکنش انتخابی کل بدن برمبنای نظریه بازداری بازگشت بود. تعداد 16 نفر از دانشجویان دختر رشته تربیت بدنی به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. در این مطالعه، از دستگاه زمان واکنش هشت جهته با قابلیت ارائه پیش نشانه استفاده شد و از پیش نشانه دیداری و شنیداری معتبر و نامعتبر با پیش دوره های 1000 و 500 ، 100 و 200 میلی ثانیه بین پیش نشانه و محرک با ترتیب تصادفی استفاده شد. تکلیف موردبررسی زمان واکنش انتخابی کل بدن در چهار جهت بود. شرکت کنندگان یک دسته پنج کوششی آشنایی و 18 دسته پنج کوششی آزمون را با ترتیب تصادفی انجام دادند. برای آزمون فرضیه ها از آمار استنباطی تحلیل واریانس با اندازه گیری تکراری استفاده شد ( P < 0.05 ). مطابق نتایج، زمان واکنش در شرایط پیش نشانه معتبر بهتر از شرایط نامعتبر و بدون پیش نشانه بود. زمان واکنش بین ناهم زمانی محرک و پاسخ ( SOA ) 100 و 200 میلی ثانیه، در شرایط پیش نشانه دیداری معتبر، دیداری نامعتبر، شنیداری معتبر و شنیداری نامعتبر تفاوت معناداری مشاهده نشد؛ اما بین سایر سطوح SOA تفاوت معنادار بود. افزون براین، زمان واکنش در شرایط پیش نشانه دیداری بهتر از شرایط شنیداری بود، زمان واکنش در شرایط دیداری نامعتبر بهتر از شنیداری نامعتبر بود و در شرایط دیداری معتبر بهتر از شرایط شنیداری معتبر بود. مطابق نتایج به دست آمده در شرایط دیداری و شنیداری معتبر این پژوهش تأییدکننده نظریه بازداری بازگشت است؛ اما در شرایط نامعتبر در SOA های مختلف هیچ اثر تسهیلی مشاهده نمی شود و فقط اثر بازداری در زمان واکنش مشاهده می شود.