مقدمه ای بر روابط ایران و هند در دوران باستان
حوزه‌های تخصصی:
فیلترهای جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۳۰۱ تا ۳۲۰ مورد از کل ۱٬۴۰۲ مورد.
شاهگزینی در دوره ساسانیان: فرآیند شاه گزینی در نامه تنسر به گشنسپ(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
با وجود پژوهش های گُسترده ای که درباره تاریخ و فرهنگ ساسانیان انجام گرفته است، تا کنون تنها به گونه ای شتاب زده به شیوه شاه-گُزینی در دستگاه پادشاهی ساسانیان اشاره شده و هنوز این موضوع تا اندازه زیادی ناشناخته و ابهام آلود مانده است. گزارش های تاریخی نشان می دهد که در دوره نیرومندی دستگاه پادشاهی ساسانی، پادشاهان پیش از مرگ خود شاهزاده ای را به عنوان ولیعهد تعیین می کرده اند، و در دوره ناتوانی آن خاندان، بزرگان و اشراف و هموندان خاندان-های نژاده شاهنشاهی در گردهمآیی خود، به خواست خویش هموندی از تُخمه ساسانی را به تخت شهریاری می نشانده اند. در نامه تنسر به گُشنسپ، شاه گُزینی ساسانی به شیوه ای دیگرگونه و ناهمخوان با گزارش های تاریخی دیگر بازتاب یافته است، و موبدان موبد، دبیران مهشت و سپاهبد سپهبذان، شاه گُزینان همیشگی دوره ساسانی خوانده شده اند. در این مقاله، کوشش خواهد شد که به جای «ساختگی» خواندن شیوه شاه گُزینی بازتاب یافته در نامه تنسر به گُشنسپ، پاسخی پذیرفتنی تر به این ناهمخوانی و ناسازگاری گزارش نامه تنسر با دیگر نوشته های تاریخی داده شود.
یادداشتهایی واژگون درباره تاریخ و باستان شناسی دوره ماد
حوزه‌های تخصصی:
الگوی استقرار در دشت خاوه و منطقه میربگ زاگرس مرکزی «بر اساس بررسی های باستان شناختی منطقه»(مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
حوزه‌های تخصصی:
فرهنگ نظامی: بررسی چند واژه نو که انجمن فرهنگ ارتش برگزیده است
حوزه‌های تخصصی:
گور تپه میداس
حوزه‌های تخصصی:
گزارش های باستان شاسی: گزارشی از بررسی باستان شناسی محوطه گسل بم (افراز)
حوزه‌های تخصصی:
تحقیق و تاریخ: نمادهای مشترک در سه تمدن کهن
حوزه‌های تخصصی:
کورش در روایات ایرانی
حوزه‌های تخصصی:
ساختار ارتش و شیوه ی نبرد در عصر اشکانیان
حوزه‌های تخصصی:
راه های ارتباطی خشکی در دوره هخامنشی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
با شکل گیری شاهنشاهی هخامنشی (559 تا 331 ق.م)، مناطق وسیعی با مردمان و آداب و سنن مختلف تحت فرمان ایران قرار گرفتند. اداره این مناطق مختلف نیازمند راه های ارتباطی مجهز و فراوانی بود تا دسترسی به همه قلمرو شاهنشاهی را آسان کند. به دنبال تثبیت اوضاع داخلی و برای دستیابی به این هدف، هخامنشیان راه های پیشین را بازسازی و راه های جدیدی نیز تأسیس کردند. با احداث پل های موقتی و دائمی، رودخانه ها و تنگه ها را نیز آماده عبور و مرور کردند. آن ها برای رفاه حال مسافران، در این راه ها ایستگاه های متعددی بنا کردند که در آن ها غذا، آب، اسب و امکانات دیگری فراهم شده بود تا مسافران خسته را به واسطه این امکانات تسکین دهند. در این راه ها، افراد نظامی نیز حضور داشتند تا امنیت عبور و مرور را فراهم کنند. راه های اصلی که به جاده های شاهی معروف بودند، تمامی پایتخت ها و مراکز مهم شاهنشاهی را به هم وصل می کردند. راه های فرعی بسیاری نیز وجود داشت که ارتباط دیگر مناطق را با مراکز اصلی برقرار می کرد. در این پژوهش سعی شده است تا با استفاده از اطلاعات دست اول و با بهره گیری از روش توصیفی تحلیلی، شبکه راه های دوره هخامنشی ترسیم و بازیابی شده و نحوه تعمیر و نگهداری آن ها بیان شود.
آشنایی با یک باستان شناس: مصاحبه با دکتر رمی بوشارلا
حوزه‌های تخصصی:
مسأله کشته شدن گاو آپیس به دست کمبوجیه
حوزه‌های تخصصی:
نظام آبیاری اورارتو(مقاله پژوهشی دانشگاه آزاد)
حوزه‌های تخصصی:
باستان شناسی تفسیری و نقش آن
حوزه‌های تخصصی:
درباره ی ساخت خانواده در دوره ی ساسانیان
منبع:
فرهنگ ۱۳۷۰ شماره ۹
حوزه‌های تخصصی:
نوسنگی در ایران
حوزه‌های تخصصی:
رفاه و تامین اجتماعی در عصر هخامنشیان
حوزه‌های تخصصی:
جایگاه دینی آذربایجان در دوره ساسانی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه‌های تخصصی:
آذربایجان یکی از مراکز مهم سیاسی و دینی در طول تاریخ ایران، به خصوص ایران باستان بوده است.به دنبال روی کار آمدن دولت دینی ساسانی، آذربایجان مانند فارس از جایگاه دینی ممتازی برخوردار گردید؛ به طوری که پادشاه ساسانی هنگام تاج گذاری با پای پیاده به زیارت آتشکده آذرگشنسب در آذربایجان می رفتند و در هنگام تصمیم گیری های سخت به ویژه در زمان جنگ، برای به جا آوردن آداب نیایش و نذر و نیاز به آنجا مراجعه می کردند.به دیگر سخن، با قرار گرفتن آتشکده آذرگشنسب در آذربایجان، این سرزمین به موازات سرزمین پارس به یکی از پایگاه های مهم دینی و نمادی از اتحاد و یگانگی دین و دولت در دوره ساسانیان تبدیل شده بود. با توجه به قرار گرفتن یکی از سه آتشکده مهم دوره ساسانی، یعنی آذرگشنسب در آذربایجان- که آن را تبدیل به مکانی مقدس و زیارتگاهی برای شاهان، بزرگان و روحانیان زرتشتی کرده بود- این مقاله بر آن است تا با استفاده از اسناد، شواهد تاریخی و به کارگیری شیوه های پژوهش های تاریخی، جایگاه دینی آذربایجان در دوره حکومت دینی ساسانیان را تبیین کند.