درخت حوزه‌های تخصصی

هدف پژوهش حاضر، بررسی مقایسه ای تحول اخلاقی، نوعدوستی و خودکارآمدی اجتماعی در دانش آموزان دختر دبیرستانی تیزهوش و عادی شهر ارومیه در سال تحصیلی 91-90 می باشد. نمونه آماری شامل 385 دانش آموز عادی و225 دانش آموز تیزهوش بود. در نمونه گیری از روش تصادفی چند مرحله ای استفاده شد. ابزار جمع آوری داده ها، شامل دو پرسشنامه قضاوت اخلاقی""ما""(1981) و مقیاس خودکارآمدی نوجوان ""کنلی"" (1989) بود. داده های پژوهش با استفاده از آزمونt مستقل تحلیل شد. نتایج تحلیل ها نشان داد که بین دو گروه عادی و تیزهوش، از نظر تحول اخلاقی و نوعدوستی و خودکارآمدی اجتماعی (در هر 5 مؤلفه مربوط به خودکارآمدی اجتماعی) تفاوت معنی دار وجود دارد و گروه تیزهوش در همة موارد میانگین بالاتری نسبت به گروه عادی داشت.

اهداف: هدف ارزش یابی اساتید که بخشی از آن به عهده دانشجویان گذاشته شده است، بهبود کیفیت تدریس و ارتقای سطح آموزش در دانشگاه است. در این راستا استفاده از فرم های ارزش یابی معتبر که منجر به شناخت مشکلات تدریس و یادگیری شود حایز اهمیت است. این پژوهش با هدف مقایسه ابعاد کیفیت تدریس با استفاده از پرسش نامه های ارزش یابی دانشجویان از کیفیت آموزشی و نظرخواهی از دانشجویان انجام شد. ابزار و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی که در نیم سال دوم سال تحصیلی 91-1390 صورت گرفت، 251 دانشجوی دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه به شیوه سرشماری در مطالعه شرکت نمودند. ابزار پژوهش، پرسش نامه های ارزش یابی دانشجویان از کیفیت تدریس و نظرخواهی از دانشجویان بود. به منظور تحلیل داده ها از آزمون های T زوجی، T مستقل، آنالیز واریانس، مجذور کای، من- ویتنی یو، کروسکال والیس، ضریب همبستگی پیرسون و توکی استفاده شد. یافته ها: مقایسه نمره کلی ارزش یابی اساتید بر حسب درجه علمی اساتید و همچنین مقطع و رشته تحصیلی دانشجویان بین دو پرسش نامه تفاوت معنی داری نشان داد (05/0p<). رابطه بین حجم کار مربوط به هر درس و میزان علاقه به درس با نمره کلی ارزش یابی اساتید براساس پرسش نامه ارزش یابی دانشجویان از کیفیت آموزشی معنی دار بود (001/0p<). نتیجه گیری: هر دو پرسش نامه از پایایی قابل قبولی برخوردارند، اما پرسش نامه ارزش یابی دانشجویان از کیفیت آموزشی ابعاد چندگانه تدریس را بهتر نمایان می سازد و در نشان دادن نقاط ضعف و قوت کیفیت تدریس اساتید کارآمدتر است.

برنامه والد کودک فرانک ،برنامه والد کودک مامان غازه با استفاده ازگفتارنشانه دار فارسی است . این برنامه برای والدین کودکان کم شنوای زیرسه سال بکارمی رود و براساس اصول شفاهی پایه ریزی شده است. برنامه والد-کودک مامان غازه تجربه ای گروهی برای والدین و نوزادان و خردسالان است که تاکید آن برلذتی است که با استفاده از شعرها ،لالایی ها وقصه ها بدست می آید. .والدین در این برنامه مهارتها و اعتماد به نفس لازم را بدست می آورند که آنان را قادر می سازد الگوهای خانوادگی مثبتی را در دوره بحرانی کودکی فرزندشان ایجاد کنند و تجربیات زبانی و ارتباطی زودهنگام را در محیطی سالم در اختیار آنان قراردهند.این برنامه را می توان به روشهای گوناگونی اجرانمود . و برای یک گروه ویژه یا بطور عمومی برای گروه های بزرگتر. برنامه مادر-کودک فرانک(مامان غازه) بصورت جلسات هفتگی برای والدین و کودکانشان تشکیل می شود.برنامه والد-کودک فرانک(مامان غازه) را می توان به عنوان یک برنامه مداخله زودهنگام موثر برای نوزادان کم شنوا بکارگرفت که همه جنبه های روانشناسی ،شنوایی شناسی و توانبخشی را برای نوزادان تازه شناسایی و والدینشان دربردارد

هدف اصلی این پژوهش، تبیین تحول نظام آموزش و پرورش با رویکرد سیستمی است. تحول در این نظام با نظر به فرآیند ترکیبی تحولی آنتروپیک (آنتروپی و نگانتروپی) سیستم ها و رشد فازی مورد مطالعه قرار گرفت. از دیدگاه سیستمی، پدیده آنتروپیک «آنتروپی و نگانتروپی» یک حالت یا قانون کلى در فرآیند تغییر و تحول سیستم ها می باشد که پیوسته سیستم ها را در تعادل و موازنه نگه می دارد. تحول نظام آموزش و پرورش در فرآیند «آنتروپیک فازی» بر مبنای مدل ریاضی تغییرات تدریجی و تحولی در یک سیستم شکل می گیرد. نتایج حاصل از این نگرش نوین به تحول بیانگر آن است که تحلیل و بررسی تحول نظام آموزش و پرورش در فرآیند آنتروپیک فازی مدلی بسیار انطباقی است که تقریب ها را دقیق تر و ابهام را به عنوان بخشی از سیستم مدل سازی می کند.

بخش بزرگی از دانش آموزان دارای نیازهای آموزشی ویژه، دانش آموزان مبتلا به فلج مغزی هستند. فلج مغزی (CP) اختلالی است که بر حرکت و وضع اندامی بدن تاثیر می گذارد. این اصطلاح در خصوص دانش آموزانی به کار می رود که دارای اختلال های ارتباطی، حسی، هوشی و حمله صرع هستند. بیشتر این دانش آموزان، هماهنگی حرکتی ضعیفی دارند که باعث می شود به خوبی نتوانند حرکات ظریف خود را کنترل کنند. از آنجا که این دانش آموزان دارای معلولیت های متعدد هستند، همان روش ها و تجهیزاتی که برای دانش آموزان آسیب دیده بینایی یا شنوایی، دارای مشکلات گفتاری، ناتوانی یادگیری، اختلال رفتاری یا کم توان ذهنی به کار می رود، در اینجا نیز لازم می آید. دانش آموزان مبتلا به فلج مغزی، تنها در صورتی یاد می گیرند و به موفقیت نائل می شوند که برای آموزش آنها از روش ها، تجهیزات و فن آوری های مناسبی استفاده شده باشد. آنچه در این مقاله مورد بررسی قرار می گیرد امکان استفاده از فن آوری های آموزشی مناسب برای دانش آموزان مبتلا به فلج مغزی است.

نظر به وجود رابطه بین سبک یادگیری افراد با سبک تدریس مرجّح آنان، مطالعه پیمایشی حاضر با هدف بررسی تأثیر سبک تدریس مرجح دانشجویان رشته علوم تربیتی دانشگاه فردوسی مشهد بر سبک یادگیری آنان انجام شد. 180 دانشجو از میان 500 دانشجو در سال تحصیلی1390-1389 از طریق جدول نمونه گیری مورگان، انتخاب شده و به پرسشنامه های سبک تدریس و سبک یادگیری پاسخ دادند. نتایج نشان داد که دانشجویان به سبک تدریس فعال گرایش دارند و سبک یادگیری غالب آنان نیز سبک همگرا و جذب کننده است. به علاوه، دانشجویانی که سبک تدریس فعال را ترجیح می دهند، سبک یادگیری آنان اغلب واگراست طبق یافته ها پیشنهاد می شود که استادان از روش های فعال تدریس استفاده کنند و در ضمن طراحی های تدریس خود شیوه های متفاوتی به کارگیرند تا دانشجویان در تمام شیوه های یادگیری مهارت پیدا کنند و با لحاظ شدن سبک های مختلف تدریس مرجح آنان، موجبات پیشرفت تحصیلی آنان فراهم شود.

در فضای پیوسته در حال تغییر ، نظام های آموزشی و تربیتی عهده دار پیشرفت و توسعه آینده کشور هستند، یکی از مواردی که توجهات زیادی را در آموزش به خود جلب کرده سلامتی و داشتن مهارت های بنیادی در دانش آموزان هستند. این مطالعه با هدف کاربردی در آموزش وپرورش، بر اساس روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل به بررسی تأثیر تلفیق درس تربیت بدنی با درس ریاضی بر یادگیری مهارت های بنیادی دانش آموزان پرداخته است. جامعه آماری تمام دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی به تعداد 2000 نفر در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، نمونه ای 30 نفری از دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان خوی به عنوان شرکت کننده استفاده گردید. در راستای هدف پژوهش، دانش آموزان گروه آزمایش (15 نفر)، فعالیت های تربیت بدنی به صورت تلفیقی با درس ریاضی انجام دادند، درحالی که دانش آموزان گروه کنترل (15 نفر) فقط با همان روش سنتی درس ریاضی را خواندند. این پژوهش در قالب 10 جلسه 45 دقیقه ای و هفته ای یک بار انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها از آزمون های آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی و تنفسی، انعطاف-پذیری، سرعت و تعادل (هادوی، 1388)، کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (احمدی، 1390)، آزمون ریاضی از کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (آزمون، 1391) و تکنیک های ارزشیابی اسمیت (1997) استفاده گردید. تحلیل آماری داده ها به کمک آزمون یومن ویتنی و تی مستقل بیانگر این بود که عملکرد در مهارت های بنیادی گروه آزمایش با سطح تفاوت آماری 05/0>p در پایان دوره بهتر از گروه کنترل بود. این یافته ها می تواند پیامدهای قابل توجه نظری و کاربردی برای تلفیق درس تربیت-بدنی با درس ریاضی بر روی مهارت های بنیادی دانش آموزان داشته باشد. در فضای پیوسته در حال تغییر ، نظام های آموزشی و تربیتی عهده دار پیشرفت و توسعه آینده کشور هستند، یکی از مواردی که توجهات زیادی را در آموزش به خود جلب کرده سلامتی و داشتن مهارت های بنیادی در دانش آموزان هستند. این مطالعه با هدف کاربردی در آموزش وپرورش، بر اساس روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل به بررسی تأثیر تلفیق درس تربیت بدنی با درس ریاضی بر یادگیری مهارت های بنیادی دانش آموزان پرداخته است. جامعه آماری تمام دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی به تعداد 2000 نفر در سال تحصیلی 97-1396 بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای مرحله ای، نمونه ای 30 نفری از دانش آموزان دختر پایه دوم ابتدایی شهرستان خوی به عنوان شرکت کننده استفاده گردید. در راستای هدف پژوهش، دانش آموزان گروه آزمایش (15 نفر)، فعالیت های تربیت بدنی به صورت تلفیقی با درس ریاضی انجام دادند، درحالی که دانش آموزان گروه کنترل (15 نفر) فقط با همان روش سنتی درس ریاضی را خواندند. این پژوهش در قالب 10 جلسه 45 دقیقه ای و هفته ای یک بار انجام گرفت. برای جمع آوری داده ها از آزمون های آمادگی جسمانی شامل استقامت قلبی و تنفسی، انعطاف-پذیری، سرعت و تعادل (هادوی، 1388)، کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (احمدی، 1390)، آزمون ریاضی از کتاب راهنمای ارزشیابی توصیفی دوم دبستان (آزمون، 1391) و تکنیک های ارزشیابی اسمیت (1997) استفاده گردید. تحلیل آماری داده ها به کمک آزمون یومن ویتنی و تی مستقل بیانگر این بود که عملکرد در مهارت های بنیادی گروه آزمایش با سطح تفاوت آماری 05/0>p در پایان دوره بهتر از گروه کنترل بود. این یافته ها می تواند پیامدهای قابل توجه نظری و کاربردی برای تلفیق درس تربیت-بدنی با درس ریاضی بر روی مهارت های بنیادی دانش آموزان داشته باشد.