درخت حوزه‌های تخصصی

در طول تاریخ تمدن اسلامی، ایرانیان شیعه بالاترین سهم را در تألیف کتاب و رسائل پزشکی بر عهده داشته اند. این متون تأثیرات زیادی در پیدایش و پیشرفت دانش پزشکی کشورهای مختلف از جمله هند داشته. است. به طورئ که از حدود قرن دهم هجری قمرئ کار تألیف کتابهای پزشکی به فارسئ در هند نیز همگام با ایران أغاز می گردد، و حتی در قرن 13 و 14 هجری تعداد کتابهای طبی که در هند به زبان فارسی به چاپ می رسد بسیار بیشتر از ایران است. از طرفی این نکته خود بیانگر أن است که زبان فارسی کارایی لازم را به عنوان یک زبان علمی بخوبی داراست. در این مقاله 138 عنوان کتاب طب سنتی به چاپ رسیده ه معرفی شده و داده های أن، تحلیل شده است

به نظر میرسد داده ها، آن قدر پیچیده هستند که هیچ چشم انداز واحدی نتواند همه بنیانهای موردنیاز برای بهبود کیفیّت داده را فراهم آورد. اولین رویکرد، چرخه زندگی داده را مورد بررسی قرار میدهد. درواقع، داده ها بسیار پویا هستند. یعنی با نرخهای باورنکردنی تعریف، خلق، ذخیره، دستکاری و دستیابی میشوند و مورد استفاده قرار میگیرند. الگوی چرخة زندگی بیانگر دو گروه فعالیتهای سطح بالای گردآوری و استفاده است. توجه به گردآوری، خلق یک الگوی داده و کسب ارزشها، مهم ترین مراحل برای کیفیّت داده است. نشان داده میشود که بهبود مداوم از بهکارگیری فنون فرایند مدیریت در ذخیره اطّلاعات که ایجاد داده میکند، نتیجه میشود.رویکرد ایستا دیدگاهی از قبل فرض شده دارد و یک داده به عنوان سه جزء شامل موجودیت، صفات خاصه و ارزش تعریف میشود. بازنمون داده به عنوان قواعد برای ثبت داده ها تعریف میشود. بنابراین، داده ها در هر دو سطح مفهومی و بازنمودی وجود دارند.ویژگیهای داده به عنوان یک منبع، به ویژه راههایی که داده ها از سایر منابع متمایز میشوند، ارائه میگردد و تعدادی از اشارات ضمنی برای مدیریت کیفیّت داده ارائه میگردد. چشم انداز دیگر توسط الگوی منابع داده مؤسسه تجاری فراهم شده است، که متوجه پایگاههای داده ها و زنجیره اطّلاعات یک مؤسسه تجاری است. سرانجام، تعدادی مسائل موجود در تعریف «اطّلاعات» مرور میشود. این چشم اندازها، افزون بر سودمند بودن برای کیفیّت داده، میتواند شکل دهنده آغاز دانش مدیریت برای داده ها و اطّلاعات باشد.«عصر جدید دارای حسن کاذبی از برتری است زیرا تودة انبوهی از داده ها را در اختیار دارد، ام ّا ملاک معتبر تمایز در این است که انسان تا چه اندازه قادر است این مواد را به فرمان خود درآورد».

این مقاله درباره یک دستور ناشناخته زبان فارسی بحث می کند که در اواخر قرن سیزدهم ق/ نوزدهم در هند نوشته شده و مولف ان یک ایرانی ساکن هند به نام سنجر ایرانی است . این کتاب دستور سخن نام دارد و با دستور زبان دیگری که مقارن همین ایام توسط میرزا حبیب اصفهانی در ترکیه نوشته شده هم نام است.