درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین توانمندسازی و یادگیری سازمانی در کارکنان دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه تهران و تربیت معلم است. جامعه پژوهش، شامل تمامی کارکنان دانشکده های تربیت بدنی دانشگاه تهران و تربیت معلم به تعداد 180 نفر و تعداد نمونه برابر با 108 نفر بوده است. در این پژوهش به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه های توانمندسازی روان شناختی اسپریتزر[1](1995) و پرسشنامه یادگیری سازمانی شفی (1385) استفاده شد. روایی پرسشنامه ها توسط متخصصان و ضریب پایایی کلی پرسشنامه ها توسط آلفای کرونباخ (توانمندسازی 95/0α= و یادگیری سازمانی 96/0α= ) به دست آمد و تأیید شد. از روش های آماری شامل کولموگروف اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی و تحلیل ماتریس همبستگی استفاده شد. نتایج نشان داد که میانگین توانمندسازی در کارکنان برابر با 89/69 درصد و میانگین یادگیری سازمانی برابر با 46/73 درصد است. علاوه بر این، بین توانمندسازی و یادگیری سازمانی ارتباط مثبت و معناداری (01/0P<، 588/0=r) به دست آمد. با توجه به نتایج حاضر، می توان گفت سیاستگذاران و مدیران این دو دانشکده قادر خواهند بود از توانمندسازی و تأکید بر پرورش کارکنانی توانمند به عنوان شیوه ای مؤثر به منظور توسعه و بهبود یادگیری سازمانی و ایجاد دانشکده هایی یادگیرنده استفاده کنند.

تکلیف دسترسی یکی از تکالیف رایج برای بررسی سازوکارهای یادگیری است و جزو تکالیف روزانه زندگی انسان به شمار می رود. بهبود ثبات پاسچر می تواند در عملکرد این تکلیف تاثیر بگذارد. بدین منظور، هدف تحقیق حاضر مقایسه اثر تمرین ثابت (زمان واکنش ساده) و متغیر تصادفی (زمان واکنش انتخابی) بر بهبود کنترل پیش بینانه پاسچر افراد سالم در تکلیف دسترسی بود. در این تحقیق، 16 دانشجوی دختر راست دست با میانگین سنی 3.18.±27.18 مشارکت کردند. برای ارزیابی بزرگی کنترل پیش بینانه پاسچر از شاخص سرعت متوسط و جابه جایی مرکز فشار پا با استفاده از صفحه نیرو قبل از شروع حرکت دسترسی استفاده شد. نتایج تحلیل واریانس ترکیبی با اندازه گیری های تکراری در سطح معناداری P<0.05 نشان داد که تمرین متغیر تصادفی به افزایش جابه جایی و سرعت جابه جایی مرکز فشار قبل از شروع حرکت دسترسی منجر می شود، ولی این افزایش در آزمون اکتساب و یادداری معنادار نبود. بنابر یافته های این مطالعه، می توان نتیجه گرفت که تمرین متغیر تصادفی باعث افزایش ثبات پیش بینانه پاسچر شده است. اثر این تمرین بر کنترل پیش بینانه پاسچر می تواند در برنامه های توان بخشی به کارگرفته شود .

هدف کلی پژوهش شناخت تنگناهای موجود در سرمایه گذاری بخش خصوصی در تولید وسایل و تجهیزات ورزشی و وسایل وابسته است. تحقیق توصیفی _ پیمایشی و از شاخه تحقیقات میدانی است. جامعه آماری تحقیق شامل مدیران و کارشناسان اداره کل ورزش و جوانان و تولید کنندگان پوشاک ورزشی در شهر اصفهان در سال 1392 بودند. تعداد 136 نفر (95 نفر مدیر و کارشناس و 41 نفر تولیدکننده) به صورت طبقه ایی به عنوان نمونه آماری انتخاب و به پرسشنامه پاسخ دادند . روائی صوری پرسشنامه با بهره گیری از نظرات اساتید و پایائی آن از طریق آلفای کرونباخ 89/0 بدست آمد. برای آزمون سوالات تحقیق از آزمون های آماری t تک متغیره و فریدمن استفاده شد . نتایج نشان داد از دیدگاه پاسخگویان عدم وجود قوانین حمایتی لازم در تولید ، عدم وجود تشکیلات تخصصی در وزارت ورزش و جوانان در حمایت از تولیدات ورزشی و جاذبه ها یا فرصت های موجود در سرمایه گذاری های جایگزین مشکلات تامین سرمایه و کمبود موسسات تامین سرمایه در حوزه ورزش از مهم ترین موانع سرمایه گذاری بودند. همچنین از دیدگاه پاسخگویان در خصوص مشکلات مربوط به تولیدات ورزشی: فرصت های موجود در سرمایه گذاری های جایگزین، مشکل اخذ مجوزهای مورد نیاز ، مشکل فروش محصول و ریسک پذیربودن تولیدات ورزشی به عنوان موانع سرمایه گذاری تأیید شدند. مشکلات مربوط به کمبود نیروی کارمتخصص ، مشکلات موجود در تهیه مواد اولیه ، مشکلات تأمین سرمایه ، نفوذ شرکت های بین المللی مانند آدیداس، پوما، نایک و.... در بازارهای داخلی نیز تأیید گردیدند .

فعالیت ورزشی از طریق تحریک ترشح عوامل رشد عصبی بر عملکرد حرکتی و شناختی اثرگذار می باشد. دراین راستا، هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر 12 هفته فعالیت ورزشی بر سطوح سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز و تبحر حرکتی کودکان کم توان ذهنی بود. بدین منظور، 40 دانش آموز پسر ( 12 6 سال) کم توان ذهنی آموزش پذیر به صورت هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه شاهد (20 نفر) و تجربی (20 نفر) قرار گرفتند. برنامه فعالیت ورزشی شامل انجام حرکات ریتمیک مختلف و بازی به مدت 12 هفته و به صورت چهار جلسه 45 دقیقه ای در هفته بود. 48 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی از تمامی آزمودنی ها درحالت ناشتا خون گیری به عمل آمد. همچنین، سطوح سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز با استفاده از روش الایزا و تبحر حرکتی از طریق مقیاس لینکلن اوزرتسکی سنجیده شد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها نیز آزمون تحلیل کوواریانس مورداستفاده قرار گرفت (P≤0.05). نتایج نشان می دهد که سطوح سرمی عامل رشد عصبی مشتق از مغز پس از اجرای یک دوره فعالیت ورزشی منظم افزایش معناداری یافته است و نمره کلی آزمون تبحر حرکتی نیز در گروه تمرینات ورزشی به صورت معناداری بهبود پیدا کرده است (P≤0.05). از سوی دیگر، بهره هوشی در هیچ یک از گروه ها تغییر معناداری را نشان نمی دهد؛ در نتیجه، فعالیت ورزشی منظم ممکن است به واسطه افزایش سطح عامل رشد عصبی مشتق از مغز موجب بهبود تبحر حرکتی کودکان کم توان ذهنی شود.

هدف از انجام این تحقیق بررسی تأثیر یک جلسه فعالیت تداومی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح HIF-1α و TNF-α در بافت چربی موش های چاق نر ویستار بود. آزمودنی ها شامل 30 سر موش 16 هفته ای چاق بود که به مدت هشت هفته از رژیم پر چرب استفاده کرده بودند. آزمون وامانده ساز پیش بین حداکثر اکسیژن مصرفی برای تعیین شدت فعالیت انجام شد. سپس حیوانات به گروه های کنترل، فعالیت تداومی و HIIE تقسیم شدند. فعالیت HIIE شامل پنج وهله دو دقیقه ای با شدت vVO 2max 100% که به وسیله چهار وهله دو دقیقه ای با شدت vVO 2max 30% از هم جدا شده بودند. فعالیت تداومی شامل دویدن با شدت vVO 2max 65% بود و زمان دویدن بر اساس میزان جا به جایی در گروه تناوبی با شدت بالا محاسبه شد. مقادیر پروتئین توسط روش وسترن بلات در بافت چربی احشایی و زیر پوستی اندازه گیری و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS انجام شد. میزان پروتئین HIF-1α در چربی احشایی گروه تداومی نسبت به کنترل، 5/33% و در گروه HIIE 45% کاهش معنی دار داشت ( P<0.001 ). همچنین میزان پروتئین TNF-α در هردو گروه تجربی نسبت به کنترل کاهش داشت و کاهش در گروه تداومی نسبت به HIIE به طور معنی دار بیشتر بود ( P<0.001 ). با توجه به نتایج می توان گفت فعالیت ورزشی، به ویژه HIIE که انجام آن برای افراد چاق سخت یا خطرناک به نظر می آید، احتمالاً منجر به افزایش هایپوکسی و التهاب بافت چربی نشده و احتمال افزایش التهاب سیستمی و مشکلات به دنبال آن را در یک جلسه فعالیت ورزشی شدید رد می کند.

هدف از این پژوهش، ارزیابی اثر بخشی تمرینات منظم ترکیبی حین دیالیز بر فاکتورهای خطر مداخله گر در بیماری های قلبی عروقی بود. بدین منظور، 45 بیمار همودیالیزی (با میانگین سنی 9/02± 61 سال و وزن 11/25± 69 کیلوگرم) به طور تصادفی در دو گروه تمرین (24 نفر) و کنترل (21 نفر) جای گرفتند. گروه تمرین در یک دوره برنامه تمرین ترکیبی 16 هفته ای شرکت نمود که تمرینات آن ها شامل: رکاب زدن به وسیله ارگومتر و تمرینات مقاومتی پا با استفاده از وزنه در طول سه جلسه هفتگی دیالیز بود. پیش از شروع تمرینات و پس از پایان دوره تمرینی، پارامترهای مرتبط با بیماری قلبی عروقی (فتوئین A و پروتئین واکنشگر C) و فاکتورهای مرتبط با عملکرد کلیه و کیفیت زندگی اندازه گیری گردید. نتایج نشان می دهند که چهار ماه تمرین ترکیبی فزاینده موجب بهبود کیفیت زندگی و عملکرد بدنی بیماران دیالیزی می شود. براساس نتایج، تغییر معنا داری در مقدار فتوئین A و پروتئین واکنشگر C در اثر تمرین مشاهده نمی شود (P>0.05)، اما تغییر در برخی فاکتورهای مرتبط با کلسیفیکاسیون عروقی و نیز بهبود کیفیت زندگی، نشان دهنده اثر مثبت فعالیت بر این بیماران می باشد. با توجه به این که سطح اولیه پروتئین واکنشگر C در این بیماران بالا بوده و مقدار سطح پایه و اولیه فتوئین A در آن ها بسیار پایین تر از افراد عادی می باشد، تأثیرات غیرالتهابی معنا دار تمرین ورزشی که در جمعیت عادی دیده می شود ممکن است در بیماران دارای التهاب گسترده مانند بیماران دیالیزی کافی نباشد.

هدف تحقیق حاضر مقایسه الگوی فعالیت الکتریکی عضلات اصلی درگیر در شوت سهگام هندبال بین دو گروه سنی نوجوانان و بزرگسالان بود. ده 23 سال( در این تحقیق مشارکت کردند. /55 2±/ 16 سال( و ده هندبالیست بزرگسال ) 69 /0±4/ هندبالیست نوجوان نخبه حاضر در لیگ باشگاههای کشور ) 69 آزمودنیها حرکت سهگام هندبال را مشابه با موقعیت مسابقه انجام دادند و فعالیت الکتریکی عضلات دوسر بازویی، سهسر بازویی، سینهای بزرگ و سهقسمت قدامی، میانی و خلفی عضله دلتوئید با استفاده از الکترومیوگرافی سطحی ثبت شد. پارامترهای مربوط به الگوی فعالیت الکتریکی عضلات شامل دادهها استخراج شد. )RMS( زمان، اوج و دامنه فعالیت و توالی انقباض از ریشه دوم مجذور میانگین نشان داد بین زمان، اوج و دامنه فعالیت الکتریکی عضلات در این دو گروه تفاوت معنیداری )P≥ 0/ استودنت برای دو گروه مستقل ) 05 t نتایج آماری وجود ندارد. درباب توالی انقباض هم هیچ الگوی مشابهی بین نوجوانان و بزرگسالان یافت نشد. به نظر میرسد که عواملی مثل تجربه زیاد ورزشکاران نوجوان، بهرهبرداری بهتر از عضلات و نزدیکبودن آنها به دوره نهایی بلوغ باعث فقدان تفاوت بین نوجوانان و بزرگسالان شده است

هدف از پژوهش حاضر، طراحی مدل تأثیر مسئولیت پذیری اجتماعی مجموعه های ورزشی خصوصی شهر کرمانشاه بر رفتار و نگرش مشتریان است. روش تحقیق همبستگی و از نوع پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش مشتریان یازده مجموعه ورزشی بزرگ شهر کرمانشاه بود، که حجم نمونه با استفاده از جدول مورگان 340 نفر به دست آمد. برای جمع آوری اطلاعات از دو پرسشنامه محقق ساخته مسئولیت پذیری اجتماعی بر مبنای پرسشنامه کارول (1991) و پرسشنامه رفتار و نگرش مشتری استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری استفاده شد. نتایج نشان داد بین مسئولیت پذیری اجتماعی با مؤلفه های رفتار  و نگرش مشتریان رابطه معنادار وجود دارد. خروجی های نرم افزارAMOS  نشان دهنده مناسب بودن مدل ساختاری بود. با توجه به نتایج تحقیق به نظر می رسد که مسئولیت پذیری اجتماعی یکی از مهم ترین عوامل تشکیل دهنده رفتار و نگرش مشتریان مجموعه های ورزشی خصوصی است. به مدیران مجموعه های ورزشی خصوصی پیشنهاد می شود همواره مسئولیت های اجتماعی خود را مدنظر قرار دهند و با استفاده از این فرصت و شناخت نیازهای جامعه و مشتریان و در نهایت تلاش در جهت برآورده کردن این نیازها مزیت رقابتی خود را حفظ کنند.

سیستم اطلاعات مدیریت می تواند با در اختیار قرار دادن اطلاعات طبقه بندی شده و نیز اطلاعات مورد نیاز برای تصمیم گیری به مدیران جهت اخذ بهترین تصمیمات بر پایه اطلاعات کنونی و پیشین کمک کند. هدف این مقاله، طراحی سیستم اطلاعات مدیریت (MIS) در بخش رویدادهای ورزشی (حرفه ای و قهرمانی) برای سازمان های ورزش و جوانان می باشد. مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی به روش تحلیل محتوا است.  فرآیند گردآوری داده ها مشتمل بر 15مصاحبه نیمه ساختار یافته با مدیران و کارکنان اداره کل ورزش و جوانان غرب کشور بود. نمونه گیری به صورت هدفمند می باشد. تحلیل داده ها هم زمان با جمع آوری داده ها و به روش آنالیز محتوای کیفی انجام شد. نتایج حاصل از تحلیل داده ها منجر به استخراج 10 ماژول اصلی به همرا زیر مجموعه هایشان شد. بخش رویداد ورزشی به دلیل ماهیت آن که برگزاری مسابقات و رویدادهای ورزشی در سطوح مختلف ملی، بین المللی و جهانی است، نیازمند هماهنگی ها و تصمیم گیری های زیادی است که به کمک یک سیستم اطلاعات مدیریت رویداد ورزشی می تواند کمک شایانی به برگزاری با کیفیت رقابت ها و رویدادهای ورزشی نموده و بدین صورت در هزینه و زمان صرفه جویی کرد.

هدف این پژوهش بررسی اثرات استفاده از حرکت مقاومتی بالاتنه (پرس سینه) و پایین تنه (پشت ران) در تناوب های استراحتی بر میزان درک فشار کار (RPE)، مقدار لاکتات و کمیت اجرای حرکت جلو ران با بار 75 درصد یک تکرار بیشینه بود. 15 مرد اندام پرور با میانگین 9/1± 9/20 سال، قد 5/4± 6/175 سانتی متر، و وزن 2/5±8/74 کیلوگرم، داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند و سه جلسه تمرین را به فاصله 48 ساعت از یکدیگر انجام دادند. آزمودنی ها در هر جلسه یکی از مدل های فعالیتی L1 (حرکت جلو ران با استراحت غیرفعال)، L2(حرکت جلو ران با حرکت پرس سینه و استراحت غیرفعال) و L3 (حرکت جلو ران با حرکت پشت ران و استراحت غیرفعال) را تا سرحد خستگی و با فاصله استراحتی 3 دقیقه انجام دادند و تعداد تکرارها در نوبت های مذکور ثبت گردید. میزان درک فشار کار و لاکتات خون، پیش و پس از فعالیت های مختلف، ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. نتایج نشان داد تعداد تکرارها در نوبت های متوالی هر سه مدل فعالیتی کاهش یافته و بین توانایی حفظ تکرار در نوبت های متوالی به ویژه در مدل فعالیتی L2 تفاوت مثبت معنی داری وجود دارد (05/0P<). همچنین، تفاوت معنی داری بین مدل های فعالیتی L2 و L3 و L1 و L3 در توانایی حفظ تکرار وجود داشت (05/0P<). در میزان درک فشار آزمودنی ها بین همه مدل های فعالیتی تفاوت معنی داری مشاهده شد (05/0P<). همچنین، این نتایج نشان داد از بین مقدار لاکتات تولیدشده در مدل های فعالیتی L2 و L3 و L1 و L3 تفاوت مثبت معنی داری در مورد روش L2 وجود دارد (05/0P<). بنابراین، باتوجه به نتایج به دست آمده به نظر می رسد استفاده از مدل های تمرینی به شکل ترکیب تمرینات اندام تحتانی و فوقانی علاوه براینکه زمان کل تمرین را کاهش می دهند، کمیت تکرارها را با میزان درک فشار کار و مقدار لاکتات کمتر نسبت به سایر مدل های تمرینی در حد بالاتری نگه می دارند.

هدف این تحقیق مقایسه سختی مفصل مچ پا بین افراد با کف پای نرمال، صاف و گود در شروع گام برداری بود. 30 دانشجوی دختر (10 نفر کف پای صاف،10 نفر کف پای گود و10 نفر کف پای نرمال) با میانگین سن 7/1±23 سال، قد 5/2±165 سانتی متر و وزن 5/2±53 کیلوگرم در این مطالعه شرکت کردند. سختی با استفاده از نسبت گشتاور عضلات به جابه جایی زاویه ای مفصل محاسبه شد. برای سنجش قوس کف پا از آزمون شاخص افتادگی ناوی و برای آزمون فرضیات، از آزمون آماری تحلیل واریانس (آنوا) یک عامله استفاده شد (05/0≥P). نتایج آماری نشان داد در میزان سختی مفصل مچ پا بین سه گروه اختلاف معناداری وجود دارد (001/0>P). نتایج آزمون تعقیبی توکی نشان داد میانگین سختی مچ پای افراد کف پای گود 97/61 درصد بیشتر از افراد کف پای صاف و 9/43 درصد بیشتر از افراد کف پای نرمال و میانگین سختی مچ پای افراد کف پای نرمال72/41 درصد بیشتر از افراد با کف پای صاف است. یافته ها نشان داد که با تغییر قوس کف پا سختی نیز تغییر می کند. از آنجا که سختی می تواند در بروز آسیب پذیری بافت نرم و سخت افراد تأثیرگذار باشد، به مربیان توصیه می شود این عامل بیومکانیکی در برنامه تمرینی افراد با ناهنجاری های کف پایی لحاظ شود.

هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر مصرف کافئین بر متابولیسم سوبسترا و زمان رسیدن به واماندگی در طول فعالیت و یک ساعت بعد از آن در دختران ورزشکار بود. یازده دانشجوی دختر ورزشکار (سن 54/1±23 سال، وزن 99/5±09/56 کیلوگرم، توان هوازی 01/1±21/40 میلی لیتر بر هر کیلوگرم وزن بدن در دقیقه) به طور داوطلبانه انتخاب و به صورت تصادفی در یک طرح متقاطع در سه حالت کنترل، دارونما (کپسول نشاسته) و کافئین (mg/kg 5) قرار گرفتند. پروتکل ورزشی شامل دویدن وامانده ساز با شدت 70 درصد حداکثر ضربان قلب روی نوار گردان بود. اندازه گیری گازهای تنفسی نیم ساعت قبل از فعالیت در حالت خوابیده (پایه)، در طول فعالیت و یک ساعت بعد از فعالیت به عنوان EPOC انجام گرفت. مقدار اکسیداسیون چربی، کربوهیدرات و هزینه انرژی از طریق کالری سنجی غیرمستقیم اندازه گیری شد. داده ها با استفاده از آزمون کولموگروف- اسمیرنوف، تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی LSD در سطح معناداری 05/0P≤ تحلیل شدند. نتایج نشان داد با مصرف کافئین اکسیداسیون کربوهیدرات در طول فعالیت به طور معناداری افزایش یافت (05/0 >P)، اما در اکسیداسیون چربی اثر معناداری مشاهده نشد (05/0 <P). همچنین مصرف کافئین بر اکسیداسیون سوبسترا در وضعیت EPOC تأثیر معناداری نداشت (05/0 <P)، اما موجب افزایش معنادار زمان رسیدن به واماندگی شد (05/0 >P). در مجموع می توان گفت دختران ورزشکار برای بهبود زمان رسیدن به واماندگی می توانند از مصرف مکمل کافئین به مقدار 5 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در زمان یک ساعت قبل از فعالیت ورزشی سود ببرند.

هدف ازاین پژوهش ،بررسی نگرش صاحب نظران ،پژوهشگران ومدیران حوزه ی ورزش پیرامون ساختار وتشکیلات جدید ورزش دانش آموزی بوده است. بدین منظور پرسشنامه ی دست سازی تهیه وبین 235 نفر از استادان دانشگاه دررشته ی تربیت بدنی ،مدیران بخش های مختلف حوزه ی ورزش ،مدیران ستادی وزارت آموزش وپرورش توزیع شد که 187 نفر آنها‹69 نفر خانم و118 نفرآقا› آن راتکمیل وبه پژوهشگر بازگرداندند. با استفاده از روش های آماری توصیفی واستنباطی ،اطلاعات به دست آمده از پرسشنامه بررسی گردید ونتایج زیر حاصل شد: - سه ساختار تشکیلاتی پیشنهادی برای حوزه ی ستادی تربیت بدنی وزارت آموزش پرورش عبارتند از :الف) معاون ورزش دانش آموزی با زیر مجموعه ی سه اداره ی کل ورزش مدارس ابتدایی ،راهنمایی ومتوسطه وپیش دانشگاهی، ب) معاون ورزش دانش آموزی با زیر مجموعه ی دو اداره ی کل ورزش دانش آموزی دختر وپسر،ج) سازمان ورزش دانش آموزی ؛- زنان پاسخ دهنده براین باورند که تفکیک اداره ی کل تربیت بدنی پیشین به دو اداره ی کل تربیت بدنی پسران ودختران موجب دخالت بیشتر واعمال نظرگسترده تر معاونین پرورشی در همه ی سطوح بربرنامه های ورزشی می شود؛- بیشتر آقایان معتقدند تفکیک مذکور به سود ورزش دانش آموزی ودر نهایت به سود ورزش کشور تمام نخواهد شد.