درخت حوزه‌های تخصصی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر میزان محدودیت جریان خون (کاآتسو) هنگام فعالیت ایزومتریک بر غلظت هورمون رشد و تستوسترون مردان فعال بود. این پژوهش از نوع مطالعات نیمه تجربی بوده و 10 مرد فعال (دارای یک تا سه جلسه فعالیت در هفته، میانگین سنی 32/2 ± 8/23 سال و شاخص توده بدنی 80/1 ± 26/24 کیلوگرم بر مترمربع) که سابقه انجام تمرین مقاومتی را داشتند، به صورت داوطلبانه در آن شرکت نمودند. ابتدا، فشار سیستولی پای آزمودنی ها به وسیله دستگاه سونوگرافی داپلر رنگی تعیین گردید و سپس، آزمودنی ها پروتکل پژوهش را که شش انقباض ایزومتریک 10 ثانیه ای با بار 65 درصد و حداکثر انقباض ارادی با 60 ثانیه استراحت بین هر انقباض و با چند فشار مختلف محدودیت جریان خون (صفر (بدون فشار)، 70، 100 و 130 درصد فشار سیستولی پا) بود، اجرا کردند. لازم به ذکر است که نمونه های خون پیش از فعالیت، بلافاصله پس از فعالیت و 15 دقیقه پس ازآن گرفته شد. نتایج تحلیل داده ها تعامل معناداری را در هورمون رشد، تستوسترون و لاکتات بین فشارهای مختلف محدودیت جریان خون (جلسه × زمان) نشان نمی دهد ( P>0.05 ). علاوه براین، نتایج حاکی از آن است که میزان هورمون رشد، تستوسترون و لاکتات بلافاصله پس از فعالیت نسبت به پیش از آن در تمامی فشار های محدودیت جریان خون افزایش یافته است ( P<0.05 )؛ اما به جز هورمون تستوسترون ( P=0.074 )، میزان هورمون رشد و لاکتات در 15 دقیقه پس از فعالیت نسبت به پیش از آن در تمامی فشارهای محدودیت جریان خون معنادار می باشد ( P<0.05 ). می توان گفت باوجوداینکه با افزایش فشار محدودیت جریان خون، میزان هورمون های رشد و تستوسترون افزایش یافته است؛ اما تفاوت معنادار در مقدار هورمون های تستوسترون و رشد بین فعالیت با فشارهای مختلف محدودیت جریان خون در یک شدت برابر مشاهده نمی شود .

چاقی از طریق عدم تعادل هورمونی بر کیفیت مایع سیمن تأثیر می گذارد. بنابراین هدف از این پژوهش بررسی اثر تمرین هوازی ملایم و شدید بر کارکرد تولید مثلی موش های نر چاق بود. 30 سر موش نر چاق به گروه های تمرین ملایم (10 سر)، تمرین شدید (10 سر) و کنترل (10 سر) اختصاص داده شدند. یک گروه تطبیق یافته از موش های با وزن طبیعی (10 سر) نیز برای مقایسه در سطح پایه فراخوانده شد. برنامة تمرین ملایم (60 دقیقه در روز شنا، 3 روز در هفته) و شدید (150 دقیقه در روز شنا، 5 روز در هفته) به مدت 8 هفته اجرا شد. بعد از 8 هفته برنامة تمرینی موش ها بیهوش شدند و نیمرخ هورمونی و سیمن شناسی ارزیابی شد. در سطح پایه موش های با وزن طبیعی به طور معنی دار از سطح تستوسترون (02/0P<) و کیفیت اسپرماتوژنز (03/0P<) بالاتری نسبت به موش های چاق برخوردار بودند. بعد از تمرین هوازی ملایم، وزن بدن (001/0P<) و کیفیت اسپرماتوژنز (04/0P<) به طور معنی داری بهبود یافت. در مقابل، کیفیت اسپرماتوژنز (03/0P<) و سطح تستوسترون (03/0P<) بعد از برنامه تمرین هوازی شدید به طور معنی دار کاهش یافت. نتایج حاضر نشان می دهد که تمرین ملایم شنا ممکن است به بهبود کیفیت اسپرماتوژنز در موش های چاق منجر شود، در حالی که تمرین شدید اثر منفی بر کیفیت اسپرماتوژنز دارد.

برای بررسی رابطه ترکیب بدنی و توزیع چربی مرکزی با عملکرد ریوی ایستا و پویا در زنان، 60 دانشجوی داوطلب دختر دانشگاه بیرجند با میانگین قد 30/5±9/159 سانتی متر، وزن 60/9±15/62 کیلوگرم و سن 20/3±42/23 سال در تحقیق شرکت کردند. قد، وزن، شاخص توده بدنی ، محیط کمر و نسبت محیط کمر به محیط لگن با کمک ترازو و متر نواری و ظرفیت حیاتی با فشار ، حجم بازدمی با فشار در ثانیه اول ، نسبت حجم بازدمی با فشار در ثانیه اول به ظرفیت حیاتی و اوج جریان بازدمی ، با استفاده از دستگاه Power Lab و حداکثر اکسیژن مصرفی با پروتکل استورر-دیویس، اندازه گیری شدند. داده ها با روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام تحلیل شدند و سطح معنی داری 05/0>p در نظر گرفته شد. بین BMI و FVC، FEV1 و PEF (به ترتیب 000/0=p و 55/0- =r؛ و 001/0>p و 41/0- =r؛ 007/0>p و 34/0- =r) و بین WC و FVC، FEV1 وPEF (به ترتیب 000/0=p و 59/0- =r؛ و 000/0=p و 46/0- =r؛ 005/0>p و 35/0- =r) رابطه معکوس و معنی-داری مشاهده شد. به علاوه، بین WHR و FVC ، FEV1 وPEF (به ترتیب 000/0=p و 56/0- =r؛ و 000/0=p و 50/0-=r؛ 01/0>p و 31/0-=r) رابطه معکوس و معنی داری مشاهده شد. از طرف دیگر، بین BMI و WC با نسبت FVC/FEV1 (به ترتیب 01/0>p و 31/0=r؛ و 01/0>p و 32/0=r)رابطه مستقیم و معنی داری به دست آمد. تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد بین WC، WHR و حداکثر اکسیژن مصرفی با عملکرد ریوی رابطه خطی معنی دار وجود دارد. نتیجه کلی اینکه اضافه وزن، به ویژه تجمع چربی در ناحیه مرکزی بدن می تواند موجب کاهش عملکرد ریوی ایستا و پویا شود.

هدف کلی پژوهش، تحلیل محتوای کتاب های مربوط به کاربرد نرم افزارهای کامپیوتری وفناوری های اطلاعاتی وارتباطی درتربیت بدنی وعلوم ورزشی بود. روش پژوهش از نوع ترکیبی (کمی و کیفی) از نظر مسیر اجرا شامل تحلیل محتوا و مصاحبه می باشد. پژوهش از نظر هدف کاربردی و توسعه ای می باشد. در بخش تحلیل محتوا با توجه به محدودیت جامعه (کتابهای کاربرد نرم افزارهای کامپیوتری و فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی در حیطه تربیت بدنی و علوم ورزشی) به تعداد حدود 6 مورد از روش کل شمار استفاده شد. در بخش مصاحبه با اساتید، 6 نفر از مولفان یا مترجمان نخبه از کتب مربوطه و در بخش مصاحبه با دانشجویان، 6 نفر از دانشجویان رتبه اول تا سوم از کسانی که کتب مربوطه را پاس کرده بودند، مصاحبه صورت گرفت. روش نمونه گیری از کتاب ها به صورت کل شمار، در مصاحبه با اساتید و دانشجویان به صورت هدفمند و 6 نفر به تعداد کتاب ها بود. برای تحلیل محتوا از برگه کدگذاری و دستورالعمل کدگذاری و همچنین از سوالات نیمه ساختاریافته برای مصاحبه استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها در بخش تحلیل محتوا از جدول فراوانی ها و آزمون کای سکوئر و پی اسکات و در بخش مصاحبه و کیفی از تجزیه و تحلیل کیفی استفاده گردید. باتوجه به نتایج بدست آمده می توان گفت که کتب کاربرد های نرم افزارهای کامپیوتری و فناوری های اطلاعاتی و ارتباطی از دیدگاه اساتید ودانشجویان رشته تربیت بدنی از بعد محتوایی، ساختاری و صوری به طور معنی داری نامناسب است.

استادان دانشگاه افراد فرهیخته ومتخصص جامعه می باشند که وظیفه ی خطیر تربیت استعدادها وسرمایه های فکری کشور رابه عهده دارند. فرهنگ زندگی شهری عصر حاضر نوع وماهیت حرفه ایشان زمینه انجام کار یکنواخت وکم تحرک ودور شدن از زندگی طبیعی رافراهم آورده وآنها رادر معرض نارساییهای جسمی وروحی وافت کیفیت وکمیت کاری قرار داده است .دراین پژوهش توصیفی تلاش می شود نحوه فعالیت استادان در اوقات فراغت ،میزان پرداختن به فعالیت های ورزشی ،عوامل مؤثر برورزش اساتید، کیفیت بهره برداری از امکانات و... مورد بررسی قرار گیرد. بدین منظور پرسشنامه های ویژه پژوهش به صورت تصادفی بین اعضاء هیئت علمی دانشکده های دانشگاه تهران توزیع گردید واطلاعات حاصله مورد ارزیابی وتحلیل قرار گرفت که خلاصه آن دراین مقاله ارائه شده است.

هدف از این تحقیق مقایسه پاسخ های فیبرینولیزی جودوکاران به فعالیت هوازی حاد در صبح و عصر بود. برای این منظور 15 نفر جودوکار با میانگین سنی 37/1 ± 9/24 سال، دو جلسه فعالیت ورزشی زیر بیشینه با شدت 70 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی (VO2max) را روی دوچرخه کارسنج و به مدت 30 دقیقه در صبح و عصر و با فاصله حداقل 4 روز از یکدیگر اجرا کردند. نمونه های خونی برای اندازه گیری فعالیت فعال کننده پلاسمینوژن بافتی (tPA) و مهارکننده فعال کننده پلاسمینوژن نوع 1(PAI-1) در حالت استراحت، بلافاصله بعد از فعالیت و بعد از 30 دقیقه برگشت به حالت اولیه جمع آوری شد. فعالیتtPA به دنبال فعالیت ورزشی در هر دو نوبت صبح و عصر افزایش یافت (001/0 ≥P) و بعد از دوره برگشت به حالت اولیه، به مقادیر پایه بازگشت (05/0 <p نسبت به مقادیر پایه). فعالیت tPA تنها در مرحله بلافاصله بعد از فعالیت ورزشی در نوبت عصر بیشتر از نوبت صبح بود (05/0 ≥P). فعالیت PAI-1 در اثر اجرای ورزشی تغییر نکرد (05/0 <p)؛ اما میزان فعالیت آن در هر سه مرحله استراحت، بلافاصله بعد از فعالیت و بعد از 30 دقیقه برگشت به حالت اولیه در نوبت صبح به طور معنی داری بیشتر از نوبت عصر بود (05/0 ≥P). نتایج مطالعه حاضر نشان داد فعالیت هوازی حاد می تواند باعث فعال سازی دستگاه فیبرینولیز شود. اما این افزایش در طول دوره برگشت به حالت اولیه سریعاً به مقادیر استراحتی افت می کند. بعلاوه، فعالیت خالص دستگاه فیبرینولیز در طول جلسه ورزشی نوبت عصر بیشتر از نوبت صبح بود.

هدف از پژوهش حاضر، بررسی میزان فعالیت عضلات ناحیة کتف در مبتلایان به ناهنجاری سر به جلو بود. جامعة آماری تحقیق، دانشجویان دختر ساکن در خوابگاه های دانشگاه تهران بودند. 14 دختر سالم و 18 دختر مبتلا به ناهنجاری سر به جلو در محدودة سنی 30-23 سال که همتاسازی شده بودند، انتخاب شدند. فعالیت الکترومیوگرافی عضلات دندانه ای قدامی، ذوزنقة بالایی و پایینی آنها حین ابداکشن بازو ثبت شد. به منظور نرمال سازی داده ها مجذور میانگین سطح زیر نمودار الکترومیوگرافی هر عضله بر مجذور میانگین سطح زیر نمودار انقباض ایزمتریک همان عضله تقسیم شد. نتایج دو گروه به کمک آزمون آماری تی مستقل با هم مقایسه شد. میزان فعالیت الکتریکی ذوزنقة بالایی در گروه مبتلا به ناهنجاری سر به جلو بیشتر از گروه سالم بود (002/0= P)، در حالی که رفتار دو عضلة ذوزنقه پایینی و دندانه ای قدامی تفاوتی را بین دو گروه نشان نداد. نتایج پژوهش حاضر تفاوت فعالیت الکترومیوگرافی عضلة ذوزنقه بالایی حین ابداکشن بازو بین دو گروه افراد سالم و مبتلا به ناهنجاری سر به جلو را نشان می دهد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که پوسچر نرمال سر حین ابداکشن بازو می تواند از پوسچر بیومکانیکی سر حمایت کند تا فعالیت ذوزنقة بالایی را در حد طبیعی نگه دارد.

هدف از انجام این پژوهش بررسی میزان به کارگیری الگوی مدیریت سایبرنتیک در ادارات کل ورزش و جوانان استان های منتخب کشور بود. این پژوهش، از نوع توصیفی- پیمایشی بوده و جامعه آماری آن شامل کلیه کارشناسان ادارات کل ورزش و جوانان کشور است. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری (تصادفی- خوشه ای) استفاده شد. از این رو کارشناسان تربیت بدنی ادارات کل پنج استان به عنوان نمونه تحقیق در نظر گرفته شدند (118=N). استادان مدیریت ورزشی، روایی پرسش نامه را تأیید کرده و از تحلیل عاملی تأییدی برای تعیین روایی سازه استفاده شد و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ 89/0 به دست آمد. آزمون کلموگروف اسمیرنوف طبیعی بودن توزیع داده ها را تأیید کرد. تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی( میانگین، فراوانی، درصد فراوانی) و در بخش آمار استنباطی از آزمون آنالیز واریانس(0.05>p) و آزمون تعقیبی شکل گرفت. یافته های پژوهش نشان داد که ادارات کل ورزش و جوانان استان های همدان و قم از عملکرد بهتری در استفاده از الگوی سایبرنتیک برخوردارند وعملکرد اداره کل استان خراسان شمالی ضعیف است.

|هدف از اجرای این تحقیق اولویت بندی معیارهای ارزشیابی مربیان تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی وارائه الگوی مناسبی برای ارزشیابی آنان بود جامعه آماری این تحقیق را بیست مربی و سی کشتی گیر حاضر در تیم های ملی کشتی آزاد و فرنگی سال 1380 تشکیل می دادند که پرسشنامه تحقیق را تکمیل کردند با استفاده از اطلاعات حاصل از ادبیات تحقیق و روش دلفی معیارهای انتخاب مربیان ملی کشتی آزاد و فرنگی در هشت بعد اصلی مربیگری دسته بندی شدند هر بعد نیز شامل زیر مجموعه هایی از ویژگیهای مربیگری می شدند ابعاد مربیگری عبارت بودند از ویژگی های علمی و تخصصی مهارت های عاطفی انسانی ویژگی های ورزشی سوابق کاری ویژگی های شخصی و فردی مربی ویژگی های اجتماعی ویژگی های شخصیتی و ادارکی و مهارت های مدیریتی هر کدام در ابعاد مربیگری نیز دارای زیر مجموعه های متعددی بودندکه در یک پرسشنامه 51 گزینه ای توسط آزمودنی ها اولویت بندی شدند نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل اطلاعات تکمیل شده توسط آزمودنی ها عبارتند از اولویت بندی ابعادمربیگری از دیدگاه مربیان حاضر در تحقیق و اولویت بندی ابعادمربیگری از دیدگاه کشتی گیران حاضر در تحیقی درجه اهمیت و رتبه بندی ابعاد مربیگری با استفاده از پرسشنامه تحقیق مشخص شد نتایج نشان داد که در بین مربین و کشتی گیران حاضر در تحقیق در رتبه بندی ابعاد مربیگری اختلاف وجود دارد

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر یک دوره تمرینات تعادلی و ترکیبی شناختی بر نوسانات قامتی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد. در این پژوهش، 30 نفر از زنان 25 تا 45 ساله عضو انجمن ام . اس خراسان رضوی با نمره ناتوانی جسمانی (یک تا چهار) شرکت داشتند که به صورت تصادفی به سه گروه مساوی (دو گروه تجربی و یک گروه کنترل) تقسیم شدند. گروه های تجربی به مدت هشت هفته و هر هفته سه جلسه تمرینات تعادلی مرکز ثقل را انجام دادند و گروه تمرینات ترکیبی نیز علاوه بر تمرینات مرکز ثقل، یک تکلیف شناختی را حین انجام حرکات اجرا نمود . ارزیابی نوسانات قامتی بیماران به وسیله تست ایستادن روی صفحه نیرو، قبل و بعد از دوره تمرینات انجام شد و میانگین نوسانات مرکز فشار اندازه گیری گردید. همچنین، جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون لون و تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته ها نشان می دهد که تفاوت معناداری بین میانگین نوسانات گروه ها در دو سطح قدامی خلفی و میانی جانبی وجود دارد. آزمون توکی نیز بیانگر آن است که بین میانگین نوسانات گروه های تجربی با گروه کنترل در هر دو سطح قدامی خلفی و میانی جانبی تفاوت معناداری وجود دارد (P<0.05). به طور کلی، نتایج پژوهش نشان می دهد که تمرینات تعادلی مرکز ثقل و ترکیبی شناختی، موجب کاهش نوسانات قامتی زنان مبتلا به ام. اس می شود.

یکی از عواملی که الگوهای پرش-فرود را تحت تأثیر قرار میدهد خستگی است که از اجزای اجتنابناپذیر ورزش است. هدف این مطالعه بررسی تأثیر خستگی 22 سال، وزن ± بود. 41 نفر از دانشجویان پسر )میانگین سنی 2 )LESS( عملکردی ناشی از فعالیت بر مکانیک فرود و ازطریق سیستم امتیازدهی خطای فرود 471 ( که 2 تا 1 جلسه در هفته ورزش میکردند، داوطلبانه در تحقیق حاضر مشارکت کردند و به صورت تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل ± 86/3±7/2 و قد 1 تقسیم شدند. اثر متغیر مستقل خستگی ناشی از فعالیت مشابه با وضعیت تمرین یا مسابقه )پروتکل خستگی عملکردی 8 ایستگاهی( بر متغیر وابسته مکانیک فرود .)P<0/ مان ویتنی تجزیه و تحلیل شد ) 05 -U ازطریق پیشآزمون-پسآزمون بررسی شد. دادههای پژوهش با استفاده از از آزمون تی مستقل و آزمون غیرپارامتریک و آسیب است. همچنین مشخص شد که اثر خستگی بر کاهش میزان فلکشن زانو )P=0/ نتایج مبین وجود ارتباط میان بروز خستگی و تضعیف مکانیک فرود ) 02 با توجه به یافتههای تحقیق حاضر، خستگی عملکردی ناشی از ورزش میتواند موجب .)P=0/ در لحظه اولین برخورد با زمین معنیدار بوده است ) 022 دگرگونساختن مکانیک فرود شود و احتمال وارد آمدن فشار به مفاصل اندام تحتانی، بهویژه زانو، و درنتیجه خطر وقوع آسیبدیدگی را در این مفاصل افزایش دهد

هدف پژوهش حاضر، مطالعة ارتباط جهت گیری ورزشی با میزان پرخاشگری مردان ورزشکار رشته های رزمی بود. نمونة آماری شامل 167 نفر از ورزشکاران رشته های رزمی بودند که به صورت تصادفی انتخاب شدند. نتایج نشان داد که بین دو متغیر جهت گیری ورزشی و پرخاشگری ورزشی ارتباط معناداری وجود دارد. هم چنین، مؤلفة بردگرایی با تمامی ابعاد پرخاشگری ورزشی ارتباط معناداری دارد. نتایج نشان داد که می توان بر اساس مؤلفه های جهت گیری ورزشی به صورت معناداری میزان پرخاشگری را پیش بینی کرد. یافته های این پژوهش اهمیت شناسایی جهت گیری ورزشی را در میزان پرخاشگری نشان می دهد.

برای مطالعه تاثیر یک جلسه دویدن استقامتی فزاینده در دو محیط با دمای طبیعی و دمای ملایم بر برخی شاخص های دستگاه انعقادی، 27 دانشجوی دختر رشته تربیت بدنی دانشگاه مازندران انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه، NTG یا تمرین در محیط با دمای طبیعی (2 ± 23 درجه سانتیگراد)، HTG یا تمرین در محیط با دمای ملایم (2 ± 33 درجه سانتیگراد) و گروهی موسوم به HG که بدون انجام تمرین فقط در معرض محیط با دمای ملایم قرار داشتند، تقسیم شدند. رطوبت آزمایشگاه برای هر سه گروه در دامنه 5 ±55 درصد حفظ شد. پروتکل آزمون گیری با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر اکسیژن مصرفی هر فرد روی نوارگردان بدون شیب اجرا شد. خونگیری با شرایط کاملاً مشابه در سه مرحله پایه، میان آزمون و 30 دقیقه پس از فعالیت و به د نبال 12 تا 14 ساعت ناشتایی شبانه انجام شد. برای تعیین مقادیر فیبرینوژن، APTT و PT از روش های انعقادی استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون اندازه گیری های مکرر، آنالیز واریانس و t مستقل در سطح 05/0≤ P تحلیل شد. نتایج حاکی از افزایش غیرمعنادار مقادیر فیبرینوژن سه گروه و افزایش معنادار مقادیر APTT گروه های HTG و NTG در مراحل مختلف تحقیق بود. افزایش زمان PT نیز در گروه NTG در مرحله میان و پس آزمون و هم چنین در گروه های NTG و HTG در مرحله پس آزمون در مقایسه با مقادیر پایه معنادار بود. بررسی تغییرات بین گروهی نیز اختلاف معناداری را به لحاظ آماری در مقادیر PT بین گروه های NTG و HG در مرحله پس آزمون نشان داد. براساس این یافته ها می توان گفت که انجام فعالیت بدنی با شدت متوسط موجب بروز تغییراتی در دستگاه انعقادی شده ولی استرس گرمایی ملایم تاثیر زیادی بر دستگاه انعقاد خون نداشته است.