درخت حوزه‌های تخصصی

Reading comprehension (RC) and critical thinking (CT) are the two basic cognitive skills that should be developed through involving language learners in a carefully planned instruction. Multiple intelligences (MI) instruction may assist learners in developing RC and CT in L2 education. This study probed the effect of MI-based reading instruction on the Iranian EFL learners’ RC and CT skills. In so doing, it compared the effectiveness of an MI-based reading instruction with a traditional one. To this end, 4 intact classes from several English language institutes, comprising 56 Iranian intermediate-level EFL learners, were selected and randomly assigned to MI-based (experimental) and traditional (control) groups. A multiple- choice RC test, a reading summary test, and the Watson-Glaser Critical Thinking Appraisal test were used as the instrumentations to collect data on the participants’ RC and CT. Analysis of covariance revealed a significant effect for the MI-based reading instruction. Furthermore, the RC scores increased more significantly in the MI-based group in comparison to the traditional one. However, the CT scores did not significantly improve in both groups. There was also no statistically significant difference in the CT scores between the two groups after the treatments. Iranian EFL educators are, then, encouraged to develop MI-based lessons and activities for diverse students and take explicit instruction for the enhancement of CT skills in EFL reading courses

Though privileges ascribed to various facets of language learning strategy training have long been espoused with regard to varied language skills and components, the role some individual variables such as emotional intelligence might play in this respect seems to have received very scant attention. The researchers in the current study embarked on a probe into the impact of metacognitive strategy training on Iranian EFL learners' argumentative writing performance, in the light of individuals' emotional intelligence and gender differences. To this end, a total of 69 advanced EFL institute learners were selected as the participants of the research. The experimental group members were, then, treated through the application of O'Malley and Chamot's (1990) CALLA (Cognitive Academic Language Learning Approach) for metacognitive writing strategy training. Moreover, Bar-On's (1997a, 1997b) Emotional Quotient Inventory (EQ-i) was administered to learners to gain insight into their emotional intelligence status. The final analysis of data via running t-test and three-way ANOVA revealed significant differences between the performance of control and experimental groups. Additionally, while gender differences were found to produce significant writing performance differences, disparities in learners' emotional intelligence level didn't significantly affect the degree of gains resulting from metacognitive strategy training.

Dynamic assessment (DA) which is rooted in Vygotsky’s (1978) sociocultural theory involves the integration of instruction and assessment in a dialectical way to achieve two main purposes: enhancing learners' development and understanding about their learning potential. However, the feasibility and appropriateness of mediation are two main concerns of DA. The former is concerned with the application of DA for a large number of students, while the latter is concerned with providing test takers with appropriate hints. The purpose of the current study was three-fold: to examine the difference between dynamic and nondynamic tests, to understand about test takers' potential for learning, and to find out how mediation works for high and low ability students. To achieve these aims, computer software was developed. The software is capable of both providing the test takers with graduated hints for each item automatically, and adapting the overall difficulty level of the test to the test takers' proficiency level. To test the efficiency of the software in employing dynamic assessment, 83 Iranian university students participated in the study. The results of the study indicated that the computerized dynamic test made significant contribution both to enhancing students' grammar ability and to obtaining information about their potential for learning. Based on the findings of the study, it can be concluded that the use of dynamic assessment can simultaneously lead to the development of the test takers' ability and provide a more comprehensive picture of learning potential. Accordingly, teachers are recommended to use dynamic assessment to make more informed decisions about their students.

مطالعه حاضر به پردازش بندهای موصولی مبهم توسط فارسی زبانان فراگیر انگلیسی به عنوان زبان دوم که دارای درجات متفاوتی از ظرفیت حافظه فعال و تسلط به زبان انگلیسی هستند می پردازد. بندهای موصولی مورد مطالعه از آن جهت مبهم هستند که میتوانند به یکی از دو عبارت اسمی ماقبل خود اشاره کنند. هدف اصلی مقاله بررسی تاثیر معنا بر نحوه رفع ابهام این گونه جملات می باشد. بدین ترتیب رابطه معنایی بین فاعل/فعل عبارت اصلی و یکی از دو عبارت اسمی که قبل از بند موصولی آمده اند ایجاد شد. طبق پیش بینی مدل انتشار فعال سازی، احتمال این که عبارت اسمی که به واسطه ارتباط معنایی با فاعل/فعل در ذهن فعال شده به عنوان مرجع بند موصولی انتخاب شود بیشتر خواهد بود. نتایج دو آزمایش صورت گرفته نشان داد که ارتباط معنایی نقشی در رفع ابهام بندهای موصولی ندارد. بلکه فارسی زبانان فراگیر انگلیسی تحت تاثیر اطلاعات نحوی جمله میباشد. همچنین نتایج نشان داد که ظرفیت حافظه فعال افراد به میزان معناداری با نحوه ابهام زدایی از این گونه جملات ارتباط معکوس دارد.

The present study is an attempt to explore any significant relationships between learners’ preferences for error correction, demotivation, and language proficiency (LP). One hundred Iranian EFL students, including both males and females, studying at the departments of foreign languages of Shahid Bahonar University of Kerman and Tehran University took part in this study. In order to obtain the required data, two questionnaires and a proficiency test were utilized: the learners’ preferences for error correction questionnaire (Fukuda, 2004) to measure learners’ preferences for error correction, the demotivation questionnaire (Sakai & Kikuchi, 2009) to measure demotivation, and Michigan Test (1997) to measure the learners’ language proficiency level. The findings of this study revealed that first, there was a significant negative relationship between the learners’ preferences for error correction and demotivation (- 0.79): the more satisfied learners are with the error corrections they receive, the less demotivated they will be; second, there was a significant positive relationship between learners’ preferences for error correction and LP (0.69): the higher the learners’ satisfaction with error corrections they receive, the higher their level of LP; third, there was a significant negative relationship between demotivation and LP (- 0.59): the more demotivated learners are, the less their scores of LP will be.

Given the fact that developing an intimate relationship between teacher and students creates a safe learning environment (Harran, 2006), and because teacher immediacy is proved to increase students’ motivation for learning (Velez & Cano, 2008), this study was an attempt to explore the relationship between Iranian EFL learners’ perceived teacher immediacy and their willingness to communicate (WTC). To this end, first, a new WTC questionnaire, specific to EFL settings, was developed, piloted, factor analyzed, and then administered on 90 intermediate EFL learners. In the second phase, the participants were required to complete Gorham’s (1988) Verbal Immediacy Measure (VIM) and McCroskey et al.’s (1996) Revised Nonverbal Immediacy Measure (RNIM). The findings revealed that there are 7 factors underlying EFL learners’ WTC, one of which is teacher immediacy. Further analyses showed that there is a positive relationship between both verbal and nonverbal teacher immediacy behaviors and EFL learners’ WTC in EFL classes. It can be concluded that teacher immediacy is one of the constituents of EFL learners’ WTC and that their WTC is likely to increase when teachers demonstrate immediacy behaviors while teaching. The present study has implications for language practitioners as well as teacher trainers.

در این مقاله به بررسی این مسئله می پردازیم که آیا زبان آموزان ایرانی از گونه های مختلف زبان انگلیسی که در سراسر جهان صحبت می شوند آگاه بوده و به گونه خاصی از آن تمایل دارند یا خیر. همچنین به بررسی نگرش زبان آموزان ایرانی به گونه های بومی و غیر بومی زبان انگلیسی می پردازیم. بعلاوه تلاش می کنیم دریابیم که آیا این نگرش جنسیت محور هست یا خیر. بدین منظور 30 زبان آموز دختر و پسر با سطح متوسط زبان انگلیسی که سن آنها بین 22 تا 30 سال می باشد به عنوان نمونه انتخاب شدند و به سه پرسشنامه پاسخ دادند. سپس اطلاعات جمع آوری شده از طریق تحلیل واریانس یک طرفه با اندازه گیری های مکرر (one-way repeated measures ANOVA)، آزمون LSD post-hoc فیشر و آزمون t مستقل مورد ارزیابی قرار گرفت. نتیجه اصلی حاصل از این پژوهش این بود که زبان آموزان ایرانی دیگر به وجود یک گونه واحد از زبان انگلیسی اعتقاد نداشته و به تدریج به « انگلیسی های دنیا » معتقد شده اند. در حقیقت آنها از یک گونه انگلیسی کامل و واحد چشم پوشی کرده و برای برقراری ارتباط با دیگر افراد در سراسر جهان گونه های دیگری از انگلیسی را نیز می پذیرند. بعلاوه با وجود اینکه شرکت کنندگان در این پژوهش گونه های غیر بومی زبان انگلیسی را پذیرفته اند، گرایش داشتن آنها به گونه های آمریکایی و بریتانیایی نشان می دهد که آنها به یادگیری زبان نگرشی مثبت دارند

مطالعه حاضر به بررسی نمود تخصص در تدریس معلمان انگلیسی در محیطهای رسمی آموزشی ایران پرداخته است. به طور خاص این تحقیق با این هدف شکل گرفت که نشان دهد چطور معلمان زبان انگلیسی در دبیرستانها و اساتید زبان عمومی در یک دانشگاه دولتی ایران خصوصیات تخصص در تدریس را آشکار میسازند. این تحقیق همچنین به مقایسه خصوصیات تخصص در تدریس معلمان و اساتید تازه کار و باتجربه در دبیرستان و دانشگاه پرداخته است. به این منظور طی یک تحقیق کیفی، 10 معلم دبیرستان و 10 استاد دانشگاه به صورت هدفمند برای مشاهده و مصاحبه انتخاب شدند. هر گروه شامل 5 معلم تازه کار و 5 معلم با تجربه بود. بعد از 3-2 جلسه مشاهده کلاس درس معلمان (به عنوان منبع اصلی داده ها) و یک جلسه مصاحبه با همه شرکت کنندگان، همه موارد و نمونه های تخصص در تدریس معلمان استخراج شد. این نمونه ها بعدا به صورت 6 نوع تخصص در تدریس طبقه بندی شدند: تخصص در مدیریت، تخصص در ایجاد انگیزه و ارائه راهنمایی و بازخورد، تخصص آموزشی، تخصص در شناخت مفاهیم، تخصص در ایجاد ارتباط بین موضوعات مختلف درسی و تخصص در مدیریت چالش ها. سپس جدولی طراحی شد که شامل همه انواع تخصص در تدریس و نمونه ها و مثالهای هر کدام بود (که از گزارشات مشاهدات و هم چنین از ادبیات موضوع استخراج شده بود). داده ها برای هر کدام از معلمان دوباره به صورت دقیق مورد بررسی قرار گرفت و مواردی که در تدریس عملی آنها وجود داشت در جدول علامت گذاری گردید. قدم بعدی مطالعه دقیق الگوهای تخصص در تدریس برای هر گروه از معلمان بود. تحلیل داده های جمع آوری شده نشان داد که تخصص در تدریس به صورت تقریبا مشابهی در تدریس عملی معلمان 4 گروه نمود پیدا کرده بود. سه گروه یعنی معلمان با تجربه دبیرستان و اساتید تازه کار و با تجربه دانشگاه موفقیت 100 درصدی را در حداقل یکی از انواع تخصص در تدریس نشان دادند که مربوط به ایجاد ارتباط در بین موضوعات درسی بود. این نوع تخصص تدریس برای معلمان تازه کار دبیرستان تنها 60 درصد بود. اساتید با تجربه دانشگاه تنها گروهی بودند که در دو نوع از تخصص یعنی تخصص در شناخت مفاهیم و ایجاد ارتباط بین موضوعات درسی به موفقیت کامل (100 درصدی) رسیدند. و معلمان تازه کار دبیرستان تنها گروهی بودند که در هیچ کدام از انواع تخصص در تدریس موفقیت کامل 100 درصدی را به دست نیاوردند.

This article reports on the findings of a study that investigated the impact of manipulating task performance conditions on listening task performance by learners of English as a foreign language (EFL). The study was designed to explore the effects of changing complexity dimensions on listening task performance and to achieve two aims: to see how listening comprehension task performance was affected and to investigate possible overlaps between EFL learners’ perceptions of task difficulty and hypothesized task complexity. A purposive sample of 54 first-year EFL learners randomly assigned to two parallel conversation classes in an English department of a major public university participated in the study and performed listening tasks in a language lab. The instruments used for data collection were seven tasks taken from a TOEFL Test Preparation Kit, each followed by listening comprehension questions and an item on the participants’ personal perception of the difficulty of the task. During counter-balanced administrations, the tasks were manipulated for one of the four dimensions of task difficulty (adequacy, immediacy, perspective, and prior knowledge). The resulting data included the participants’ perception of difficulty as well as their performance scores under less complex and more complex conditions. One-sample T-test and correlation analyses of the data revealed that for all of the four complexity dimensions, the hypothesized less complex task condition led to better learner performance. The correlation between learner-assigned difficulty score for the task at hand and theoretical task complexity level was significant only for the immediacy dimension (r=-0.67, p<.05). The results offer support for task complexity frameworks, raise doubts about learners’ perceptions of tasks, and imply possibilities for task manipulation in language learning contexts.

فراگیری لغات همواره یکی از دشوارترین قسمت های زبان آموزی برای همه ی فراگیران زبان انگلیسی خصوصا دانشجویان زبان تخصصی بوده است. این دانشجویان همواره گله مند هستند که تعداد لغات زبان انگلیسی بسیار زیاد بوده و به راحتی فراموش می شوند. جهت تسهیل یادگیری و یادآوری لغات و کمک به اینگونه دانشجویان، یادیارها که یک گروه از استراتژیهای ذهنی می- باشند معرفی گردیده اند. اما دانشجویان و دانش آموزان دارای تفاوت فردی می باشند و مدرسین می بایست از روش های متعددی استفاده نمایند تا کارایی کلاس افزایش یابد. به همین منظور در پژوهش حاضر روش چند یادیاری مورد استفاده و تحقیق قرار گرفت. دو گروه از دانشجویان در زبان تخصصی انتخاب گردیدند. در یکی از گروهها روش چند یادیاری استفاده شد، در حالیکه در گروه دیگر لغات آموزش داده شده و مرور شدند. نتایج نشان داد که گروهی که برای آنها شیوه چند یادیاری مورد استفاده قرار گرفت در یادگیری و یادآوری لغات موفق تر عمل کردند.

Almost in every stage of their language learning process, the learners have motivation for what they do and receive a negative or positive feedback for it. The current study was after finding the would-be effect of motivation on 58 elementary EFL learners’ pronunciation gains successive to teacher and peer oral corrective feedback. To this aim, two intact groups at elementary level of proficiency were employed as the study participants, each of which was exposed to treatment through one type of oral corrective feedback (either teacher or peer feedback type) following the initial administration of a tailor-made recognition test of pronunciation. Thus, following pretest, an adopted motivation questionnaire was assigned to participants in both groups to gauge their motivation type (intrinsic or extrinsic) in learning a foreign language. Subsequent to the treatment applied via teacher and peer corrective feedback methods, the posttest was administered to all the study participants. The oral corrective feedback was utilized to provide implicit instruction to the EFL learners regarding their pronunciation at the segmental level. The results revealed that no statistically significant difference existed between the two groups regarding their pronunciation enhancement. Thus, it was indicated throughout the research that neither learners’ motivation type nor the corrective feedback type offered by the study played a significant role in ameliorating learners’ performance on pronunciation posttest. The issue problematized in the current study may help teachers rethink the way they provide corrective feedback in their classes, and be more vigilant of and sensitive to the preferred ways of feedback provision on the part of learners in the light of motivational and attitudinal factors.       Keywords: motivation; second language pronunciation; oral corrective feedback   جستاری درباره تاثیر انگیزه یادگیرندگان بر بهبود تلفظشان در سایه دریافت بازخورد اصلاحی از معلمان و همکلاسان   یادگیرندگان زبان در هر مرحله از فرایند یادگیری از انگیزه برای آنچه انجام می دهند برخوردار بوده و بازخورد مثبت یا منفی در قبال آن دریافت می کنند. هدف تحقیق حاضر بررسی تاثیر انگیزه زبان آموزان سطح مقدماتی بر بهبود تلفظشان بدنبال اجرای جلسات بازخورد اصلاحی شفاهی بود. بدین منظور در ابتدای کار دو گروه از زبان آموزان سطح مقدماتی انتخاب گردیده و پس از اجرای پیش آزمون تلفظ، هر کدام به یکی از دو شیوه بازخورد اصلاحی (از طریق معلم و یا همکلاسان) مورد بررسی قرار گرفتند. همچنین جهت تعیین نوع غالب انگیزش زبان آموزان (درونی یا بیرونی)، پرسشنامه انگیزش توسط محققان ارائه گردید، و در انتهای کار پس آزمون تلفظ از فراگیران به عمل آمد. گفتنی است بازخورد اصلاحی شفاهی با هدف اجرای آموزش غیر مستقیم تلفظ به زبان آموزان صورت گرفت. بر پایه نتایج حاصله، هیچ تفاوت معناداری در میزان پیشرفت زبان آموزان دو گروه در پس آزمون مشاهده نگردید. بنابراین محققان از یافته های تحقیق حاضر اینگونه استنباط نمودند که نه نوع بازخورد اصلاحی ارائه شده و نه نوع انگیزش زبان آموزان هیچکدام تاثیر عمده ای در ایجاد تفاوت معنادار بین عملکرد دو گروه در پس آزمون تلفظ نداشتند. در نهایت چنین به نظر می رسد که نتایج پژوهش حاضر می تواند به معلمان کمک کند تا در نحوه ارائه بازخورد اصلاحی در کلاس تجدید نظر نموده و نسبت به ترجیحات زبان آموزان در این خصوص با توجه به انگیزه و نگرش های آنان آگاهانه تر و دقیق تر عمل نمایند.   کلید واژگان:انگیزش، تلفظ در زبان دوم، بازخورد اصلاحی شفاهی

Academic writing ability is an important goal that learners of English as a Second Language (ESL) or English as a Foreign Language (EFL) try to attain. While ESL students’ academic writings have been widely explored, owing to few studies investigating appraisal resources in EFL students’ argumentative writing, the gap still exists about EFL students’ academic writing. This study aimed to see how Kurdish-speaking learners of English employ appraisal resources in their writings. It further aimed to explore whether the appraisal framework can be utilized as an assessment scale for evaluating the students’ argumentative writing. To this end, the study investigated the argumentative essays written by 15 bilingual Kurdish-Iranian graduates of English within the framework of the appraisal theory. The instruments applied in this study consisted of a modified rating scale for assessing the essays in terms of the macrostructures exploited in them and the framework for the analysis of appraisal resources. Quantitative findings revealed high-graded essays employ more attitudinal items and fewer monoglossic resources than low-graded ones. Qualitatively, the high-graded essays articulated attitudinal values in nominal forms and sometimes in a backgrounded manner while these values were mostly presented by surge of feelings and in a foregrounded way in the low-graded essays. Regarding engagement, unlike the high-graded essays, the low-graded ones were poor in recognizing other voices and alternative positions. Inspired by the strength of the appraisal model evaluating writing, results suggest that high-graded essays are successful in positioning readers attitudinally and clarifying the ethical message to readers.