Relative clause ambiguity

مطالعه حاضر به پردازش بندهای موصولی مبهم توسط فارسی زبانان فراگیر انگلیسی به عنوان زبان دوم که دارای درجات متفاوتی از ظرفیت حافظه فعال و تسلط به زبان انگلیسی هستند می پردازد. بندهای موصولی مورد مطالعه از آن جهت مبهم هستند که میتوانند به یکی از دو عبارت اسمی ماقبل خود اشاره کنند. هدف اصلی مقاله بررسی تاثیر معنا بر نحوه رفع ابهام این گونه جملات می باشد. بدین ترتیب رابطه معنایی بین فاعل/فعل عبارت اصلی و یکی از دو عبارت اسمی که قبل از بند موصولی آمده اند ایجاد شد. طبق پیش بینی مدل انتشار فعال سازی، احتمال این که عبارت اسمی که به واسطه ارتباط معنایی با فاعل/فعل در ذهن فعال شده به عنوان مرجع بند موصولی انتخاب شود بیشتر خواهد بود. نتایج دو آزمایش صورت گرفته نشان داد که ارتباط معنایی نقشی در رفع ابهام بندهای موصولی ندارد. بلکه فارسی زبانان فراگیر انگلیسی تحت تاثیر اطلاعات نحوی جمله میباشد. همچنین نتایج نشان داد که ظرفیت حافظه فعال افراد به میزان معناداری با نحوه ابهام زدایی از این گونه جملات ارتباط معکوس دارد.

This study aims at investigating whether Persian native speakers highly advanced in English as a second language (L2ers) can switch to optimal processing strategies in the languages they know and whether working memory capacity (WMC) plays a role in this respect. To this end, using a self-paced reading task, we examined the processing strategies 62 Persian speaking proficient L2ers used to read sentences containing ambiguous relative clauses in their L1 and L2. The results showed that L2ers adopt the same strategy as that used by English native speakers in both of their languages, indicating a target-language like parsing pattern in their L2 and an attrition of L1 parsing routine. Additionally, their attachment preferences were not modulated by WMC in L2. This result highlights the “skill-through-experience” position adopted by researchers who question the role of WMC in L2 syntactic parsing. However, high-capacity L2ers' preferences in L1 had attrited (becoming English-like), and low-capacity ones had no preference. This modulation, too, can bear out the above position owing to the observation that L2ers failed to differentiate between their L1 and L2, and particularly that their differing WMCs did not contribute to native-like performance in their L1.