درخت حوزه‌های تخصصی

روند معمول در آموزش و ارزشیابی زبان دوم براین است که میزان توانایی خواندن فراگیران را بر اساس نمره ی کل فراگیران زبان روی آزمون خواندن تعیین میکنند. بدین صورت که آیتم ها موجود در آزمونهای خواندن از نمرات یکسان برخوردار بوده و سوالات بارم بندی متفاوت ندارند. این روند براساس این پیش فرض هست که ماهیت سوالات خواندن تک بعدی وبازنمایی پذیراست و ماهیت تراکمی دارد به نحوی که بر اساس نمره ی کل دانشجو میتوان متوجه شد که چه سوالاتی را پاسخ داده است. اما تحقیقات بسیار کمی این نظریه را از طریق روشهای تحلیل آماری روانسنجی مورد آزمایش قرار داده اند درحالیکه همواره این نظریه مورد بحث و انتقاد بوده است. در این تحقیق آزمون آیلتس ماژول C با 503 دانشجوی ایرانی برگزار شد که از نظر توانایی خواندن متفاوت بودند. دو مدل روانسنجی قطعی و احتمالی تک بعدی برای بررسی کردن خاصیت ماهیت تراکمی سوالات خواندن و درک مطلب آیلتس بکار رفت . نتایج نشان میدهد که داده ها در این تحقیق از نظر مدل جبری مقیاس گاتمن، خاصیت بازنمایی پذیر و یا ماهیت تراکمی ندارند در حالیکه از نظر مدل احتمالی راش داده ها تک بعدی به نظر میرسند. اما نکته ی مورد توجه این است که نتیجه ی Person Map نشان میدهد کهنظم و ترتیب قرار گرفتن آیتمها مطابق با انچه تیوری خواندن ادعا میکند و آنچه که به طور معمول بر اساس پیش فرض ماهیت تراکمی مقیاس گاتمن در نمره دهی اجرا میشود نیست بنابراین این پیش فرض با توجه به نتایج Person Map تایید نمیشود.

تحقیق حاضر کوششی در جهت یافتن مولفه های فرهنگی پنهان در مجموعه کتب درسی cover to cover از انتشارات اکسفورد می باشد که هم اکنون در برخی دانشگاه های ایران در درس زبان عمومی تدریس می شود. برای انجام تحقیق حاضر از دو شیوه استفاده شد: 1) بررسی کیفی متون خواندنی مجموعه سه جلدی این کتاب با استفاده از تحلیل محتوایی متون ان بر اساس اصالت سنجی متون از جهت گنجاندن ارزش های فرهنگی غربی. در این مرحله بررسی بر روی شش متن ( از هر جلد دو متن) به شکل انتخاب تصادفی صورت گرفت. 2) در مرحله دوم از روش مصابه با ""گروه هدف"" از تجربیات مدرسینی که از این مجموعه کتب در کلاس های درسی خود استفاده کرده بودند بهره گرفته شد. در نهایت بررسی دو مرحله ای نشان از عدم تطابق مفاهیم فرهنگی پنهان موجود در این مجموعه با محیط های فرهنگی و ملی ایرانی داشت. در پایان پیشنهادات نویسنده در راستای ارتقای وضعیت موجود با استناد به افزایش قدرت و آگاهی فرهنگی به مدد اموزش های تحلیلی برای گویندگان غیر بومی زبان بررسی شدند.

تحقیق حاضر به بررسی فراوانی و ماهیت راهبردهای مورد استفاده زبان آموزان ایرانی طی خواندن متنهای تخصصی انگلیسی می پردازد. زبان آموزان معمولا تمام مطالب ارایه شده در متن را مطالعه مینمایند. بنابراین سعی کردیم بدانیم زبان آموزان از چه راهبرهایی برای درک بهتر متن بهره می برند. تعداد 45 دانشجوی کارشناسی رشته های متفاوت در دانشگاه آزاد اسلامی واحد فلاورجان بصورت تصادفی برای این مطالعه انتخاب شدند. یک پرسشنامه 30 سوالی به افراد تحت مطالعه ارایه شد که شامل سه بخش می گردید، 13 سوال راهبرهای کلی، 8 سوال راهبردهای حل مساله و 9 سوال راهبردهای حمایتی را بررسی می نمودند. نتایج حاصل نشان داد که زبان آموزان به میزان 5/44 درصد از راهبرهای کلی ، 29 درصد از راهبردهای حل مساله و 5/26 درصد راهبردهای حمایتی هنگام خواندن متنهای تخصصی بهره بردند . یافته های مطالعه اخیرمی تواند به مدرسان در تقویت راهبردهای مورد استفاده زبان آموزان کمک کند. همچنین زبان آموزان را در به کار بردن راهبردها به شیوه ای درست و موثریاری می نماید

Though privileges ascribed to various facets of language learning strategy training have long been espoused with regard to varied language skills and components, the role some individual variables such as emotional intelligence might play in this respect seems to have received very scant attention. The researchers in the current study embarked on a probe into the impact of metacognitive strategy training on Iranian EFL learners' argumentative writing performance, in the light of individuals' emotional intelligence and gender differences. To this end, a total of 69 advanced EFL institute learners were selected as the participants of the research. The experimental group members were, then, treated through the application of O'Malley and Chamot's (1990) CALLA (Cognitive Academic Language Learning Approach) for metacognitive writing strategy training. Moreover, Bar-On's (1997a, 1997b) Emotional Quotient Inventory (EQ-i) was administered to learners to gain insight into their emotional intelligence status. The final analysis of data via running t-test and three-way ANOVA revealed significant differences between the performance of control and experimental groups. Additionally, while gender differences were found to produce significant writing performance differences, disparities in learners' emotional intelligence level didn't significantly affect the degree of gains resulting from metacognitive strategy training.

The current second language (L2) instruction research has raised great motivation for the use of both processing instruction and meaningful output instruction tasks in L2 classrooms as the two focus-on-form (FonF) instructional tasks. The present study investigated the effect of structured input tasks (represented by referential and affective tasks) compared with meaningful output tasks (implemented through text reconstruction cloze tasks) on the acquisition of English nominal clauses (NCs). The study sought to investigate if (1) both input and output instruction would lead to significant gains of knowledge in acquiring NCs, and (2) there were any significant differences between learners' receptive and productive knowledge of nominal clauses. First-year undergraduate students studying at four intact university classrooms participated in the study. The effectiveness of the tasks was determined by a noun-clause recognition test and a sentence combination production test administered both as the pretest and posttest. The results revealed that both processing instruction and meaningful output instruction helped the learners improve their receptive knowledge of grammar effectively; nevertheless, the processing instruction group did not significantly outperform the meaningful output group in their gains of receptive knowledge of grammar. The findings further illustrated that meaningful output instruction group significantly outperformed processing instruction group in their productive knowledge of grammar

The present study adopted a mixed-methods research design and explored the role of a set of cognitive (i.e., aptitude and working memory) and motivational (i.e., self-regulatory capacity and self-efficacy beliefs) individual difference variables in the writing quality and composing behavior of 78 Iranian undergraduate EFL learners. The necessary data were collected through a series of instruments and both quantitative (e.g., multiple regression and t-tests) and qualitative (e.g., narrative construction and qualitative comparative analysis) techniques were used to analyze the data. The results of these analyses indicated that the construct of foreign language aptitude had the highest level of correlation and contributory potential to account for the writing competence of the learners. The composing process of learners with different individual characteristics was also compared and it was found that learners with high self-regulation capacity orchestrated and managed their composing behavior in more effective ways compared to their less self-regulated counterparts. Moreover, the narratives and qualitative comparative analysis provided some insights about how various individual characteristics might affect the composing behavior of the individual learners. Finally, it was suggested that consideration of individual differences in writing can reveal more subtle information about the causes of strengths and weaknesses of different learners and may enable the teachers to design and implement more effective instructions targeting their learners’ individual needs

Over the last few years, the realm of foreign language learning has witnessed an abundance of research concerning the effectiveness of corrective feedback on the acquisition of grammatical features, with the study of other target language subsystems, such as pronunciation, being few and far between. In order to bridge this gap, the present study intended to investigate and compare the immediate and delayed effect of explicit (overt) and implicit (covert) corrective feedback (CF) on treating segmental word-level pronunciation errors committed by adult EFL learners of an institute in Tabriz named ALC. To this end, through a quasi-experimental study and random sampling, three groups were formed, an explicit, an implicit and a control group, each consisting of 20 low proficient EFL learners. Besides, considering the levels that learners were assigned to, based on the institute’s criteria, a Preliminary English Test (PET) was administered in order to determine the proficiency level of learners. Having administered the pretest before treatment, to measure the longer-term effect of explicit vs. implicit CF on segmental word-level pronunciation errors, the study included delayed posttests in addition to immediate posttests all of which included reading passages containing 40 problematic words. The collected data were analyzed by ANCOVA and the obtained findings revealed that both explicit and implicit corrective feedback are effective in reducing pronunciation errors showing significant differences between experimental and control groups. Additionally, the outcomes showed that immediate implicit and immediate explicit corrective feedback have similar effects on reduction of pronunciation errors. The same result comes up regarding the delayed effect of explicit feedback in comparison with delayed effect of implicit feedback. However, the delayed effect of explicit and implicit CF lowered comparing to their immediate effect due to time effect. Pedagogically, this study could enhance teachers’ effort, knowledge, and beliefs in teaching pronunciation and providing corrective feedback to pronunciation errors.   Keywords:corrective feedback; explicit CF; implicit CF; segmental word-level pronunciation errors   طی چند سال اخیر، در حوزه ی آموزش زبان انگلیسی شاهد تحقیقات کثیری در زمینه ی ﺗﺄثیر بازخورد اصلاحی بر یادگیری ساختار های دستور زبان انگلیسی بوده ایم.  با این وجود، در رابطه با ﺗﺄثیر آن در یادگیری تلفظ صحیح زبان انگلیسی تحقیقات بسیار اندکی انجام شده است. به منظور پر کردن این ﺧﻸ، مطالعه ی حاضر سعی داشته به بررسی و مقایسه ی ﺗﺄثیرات آنی و مدت دار بازخورد اصلاحی صریح و ضمنی در بهبود خطاهای تلفظی واحد های زنجیری در کلمات انگلیسی بپردازد.بدین منظور، طی یک تحقیق نیمه تجربی، شرکت کنندگان که از زبان آموزان انگلیسی به عنوان زبان خارجی انتخاب شده بودند به سه گروه صریح، ضمنی و کنترل تقسیم شدند. هر کدام از این گروه ها شامل 20 زبان آموز سطح پایین بوده که تواناییشان در تلفظ لغات مورد نظر از طریق پیش آزمون، پس آزمون فوری و پس آزمون تاخیری اندازه گیری شد.اطلاعات به دست آمده از طریق آزمون تحلیل کوواریانس ANCOVA تحلیل و بررسی شد. تفاوت معنادار بین گروههای آزمایشی و کنترل در یافته های به دست آمده نشان می دهد که هر دو بازخورد صریح و ضمنی تاثیر بسزایی در کاهش خطاهای تلفظی زبان آموزان در پس آزمون فوری داشته است. همچنین تاثیر مشابهی در پس آزمون تاخیری دو گروه صریح و ضمنی مشاهده شد. با این وجود، مقایسه ی بین پس آزمون های فوری و تاخیری نشان داد که تاثیر بازخورد در هر دو گروه آزمایشی با گذشت زمان کاهش یافته است. کلیدواژه ها: بازخورد اصلاحی، بازخورد اصلاحی صریح، بازخورد اصلاحی ضمنی، خطاهای تلفظ زنجیره ای

مفید بودن تدریس تلفظ در تدریس زبان همیشه یک موضوع بحث برانگیز بوده است. اگرچه تحقیقات گذشته نشان می دهد که معلمان نمی توانند تفاوت عمده ای در بهبود تلفظ دانش آموزان خود به وجود آورند، مطالعات جدید نشان می دهد که تلفظ زبان خارجی می تواند با بکار گیری عوامل مشخصی مانند استفاده از عناصرعروضی تا سطح زبان مادری پیشرفت کند. با تاکید بر ارتباطات معنادار و فهم این که تولید سخن تحت تاثیر درک سخن می باشد، نیاز به ادغام فعالیت های عروضی و ارتباطی برای ایجاد موقعیت هایی که در آن تلفظ دانش آموزان از طریق شنیدن وسخن گفتن پیشرفت کند، احساس می شود. این مطالعه به بررسی این عوامل می پردازد.

مطالعات پیشین نشان می دهد که بازخورد اصلاحی در عملکرد زبان آموزان تأثیر مثبتی دارد. پژوهش شبه-آزمایشی حاضر بر آن است تاثیر بازخورد اصلاحی بر نوشتار خود باز خورد دهندگان و دریافت کنندگان بازخورد اصلاحی را بسنجد. برای نیل به این هدف، 45 زبان آموز در 3 کلاس نگارش بازخورد دهندگان، دریافت کنندگان بازخورد و گروه گواه گمارده شدند. گروه اول آزمایشی، بر کاربرد ناصحیح حروف تعریف a/an، the و همچنین زمان گذشته در نوشته های دریافت کنندگان، بازخورد اصلاحی دادند. گروه دوم، باز خوردها را مرور کردند و در نوشته های بعدی خود بکار گرفتند و گروه سوم هیچ بازخورد اصلاحی ندادند و دریافت نکردند. پس از 4 هفته، پس آزمون بلافصل و 2 هفته بعد از آن پس آزمون تاخیری اجرا گردید. تحلیل داده های حاصل از پس آزمون های بلافصل و تاخیری حاکی از آن بود که گروه باز خورد دهندگان عملکرد بهتری نسبت به گروه دریافت کنندگان بازخورد اصلاحی داشتند. همچنین نتایج نشان داد که عملکرد هر دو گروه آزمایشی در استفاده از ساختارهای مورد هدف به صورت معنی داری بهتر از گروه گواه بود