فیلتر های جستجو:
فیلتری انتخاب نشده است.
نمایش ۲۴۱ تا ۲۶۰ مورد از کل ۳۵۹ مورد.
مرجعیت زبانی(1)
خط و زبان
حوزه های تخصصی:
فرهنگ و زبان
زبان شناسی از آغاز تا امروز
حوزه های تخصصی:
زبان فارسی و زبان شناسی، کتابشناسی گزیده تا 2001 (شهرام احمدی)
حوزه های تخصصی:
ویژگیهای گویش قائن
زبان و ادبیات
حوزه های تخصصی:
نگاهی دیگر به گویش لاری
حوزه های تخصصی:
بررسی گوشه هایی از نظام آوائی چند گویش مرکزی ایران
حوزه های تخصصی:
کارنامه اردشیر
افزوده های اجباری در زبان فارسی(مقاله علمی وزارت علوم)
حوزه های تخصصی:
در این مقاله (عدم) حضور‘افزوده های اجباری’ در عبارت های اسنادی و وصفی در زبان فارسی مورد مطالعه قرار می گیرد. با این بررسی نشان می دهیم که افزوده ها بر خلاف ایده های پیشین سازه های اختیاری نیستند و می توانند در برخی پاره گفتارها نقش بسزایی داشته باشند. فرضیه مقاله این است که ساخت های اسنادی و وصفی با پیروی از ملاحظات کاربردی و نیازهای بافتی و کلامی بهتر توجیه می گردند؛ لیکن چنین تبیین جامعی در تحلیل های دستوری و معنایی مشاهده نمی شود. در چنین ساخت هایی ، حضور افزوده ها برای اغنای نیاز کانونی الزامی است. بر اساس نیاز کانونی ، هر پاره گفتار باید حاوی کانون باشد و در بافت کلامی اطلاع جدیدی را به شنونده انتقال دهد. حضور افزوده های اجباری صرفاً یکی از شیوه های مرتفع سازی چنین نیازی است. این نیاز کلامی از یکی از اصول همکاری گرایس به نام ،‘ اصل کمیت’ یا ‘اصل-آرِ هورن’ سرچشمه می گیرد. مرور شواهد نشان می دهد که نیاز کانونی و توجه به ملاحظات کاربردی انگیزه اصلی حضور افزوده ها در پاره گفتارها می باشد. بنابراین هر پاره گفتار در بافت کلامی و طبیعی خود باید برای مخاطب اطلاع دهنده باشد. از این رو عبارت های اسنادی (مانندجملات مجهول کوتاه) و وصفی در زبان فارسی با حضور افزوده اجباری بهتر درک می گردند و دلیل حضور آن ها نیاز کانونی تلقی می شود.
زبان به عنوان دستگاهی از علائم
حوزه های تخصصی:
زبانهای هندو اروپائی یا هندو ایرانی 1
منبع:
ارمغان ۱۳۵۶ شماره ۴ و ۵
حوزه های تخصصی: