طراحی یک سیستم گردش شغلی برای بهبود عملکرد سازمان در صنعت نفت ایران (مقاله علمی وزارت علوم)

چکیده

گردش شغلی به عنوان روشی برای توسعه نیروی انسانی در سازمان در افزایش بهره وری و فرصتی جهت بهبود عملکرد در سازمان محسوب می شود. از راهکارهای ارائه شده برای افزایش بهره وری منابع انسانی در توسعه اهداف سازمان، اجرای طرح گردش شغلی است. هدف این پژوهش، شناسایی مؤلفه های مؤثر بر گردش شغلی و تعیین اهمیت نسبی این عوامل برای طراحی یک مدل گردش شغلی است. با استفاده از بررسی پیشینه تحقیق، 42 مؤلفه مؤثر بر گردش شغلی استخراج و در 4 بُعد: سوابق شغلی، توانمندی های عمومی، شایستگی های رفتاری و شایستگی های مدیریتی دسته بندی شد. برای پالایش و ارزیابی تناسب عوامل استخراج شده با زمینه ها و شرایط واقعی گردش شغلی، از روش دلفی فازی با نظرسنجی از 22 خبره منتخب استفاده شد که درنتیجه 32 مؤلفه در 4 بُعد شناسایی شد. سپس اهمیت نسبی هریک از مؤلفه ها و شاخص های مؤثر بر گردش شغلی، براساس روش تحلیل شبکه ای (ANP) تعیین شد. در این راستا مشخصات سوابق شغلی به عنوان مهمترین بُعد اثرگذار بر گردش شغلی مشخص شد و پس از آن ابعاد شایستگی های رفتاری، شایستگی های مدیریتی و توانمندی های عمومی به ترتیب رتبه دوم، سوم و چهارم اهمیت را به دست آوردند. در انتها، با بهره گیری از وزن های اولویت عوامل موفقیت گردش شغلی، یک مدل اجرای گردش شغلی، ارائه شد.