تبیین نسبت میان اطلاعات و دیپلماسی در سیاست خارجی مردم سالار؛ با تأکید بر مفهوم دیپلماسی پنهان (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
سازمان های اطلاعاتی به دلیل تخصص و تجربه بالا در پنهان کاری، مهمترین کانال برای برقراری دیپلماسی پنهان میان کشورها جهت راهبری و اطمینان خاطر به سیاسیون و دیپلمات های رسمی هستند. هدف از دیپلماسی پنهان ارزیابی کشورها از نیّات حقیقی یکدیگر و ایجاد زمینه مناسب برای برقراری روابط دیپلماتیک رسمی و همکاری متقابل در آینده است. درست به همین خاطر است که درک نیّات و مقاصد واقعی حریف، به ویژه قابل اعتمادبودن یا نبودن آن، یکی از کاربردهای مهم دیپلماسی پنهان است که به اعتبار ضرورت سنجش قابلیت اعتماد، اطلاعات و دیپلماسی را به هم پیوند می دهد؛ بدون اینکه نهاد اطلاعات بخواهد تماماً این وظیفه را در انحصار خود قرار دهد. مسئله تحقیق حاضر این است که چه نسبتی میان اطلاعات و دیپلماسی وجود دارد و اینکه چگونه و در چه زمانی دیپلماسی پنهان، همکاری و اعتماد بین رقبا را ارتقا می دهد؟ فرضیه این است که اطلاعات و دیپلماسی دارای رابطه دوسویه و متقابل بوده و سازمان ها ی اطلاعاتی- امنیتی از طریق دیپلماسی پنهان با هدف کشف نیّات و مقاصد واقعی طرف/ طرفین مذاکره، در تعامل با دستگاه دیپلماسی نقش آفرینی می کنند. نتیجه اینکه تداوم همکاری پنهان مستلزم تفوق منافع همکاری بلندمدت بر سود افشای اطلاعات است. روش پژوهش به لحاظ نوع تحقیق، توصیفی- تبیینی و به لحاظ روش شناسی تحقیق برمبنای نوع داده ها ، روش کیفی است. روش گردآوری داده ها نیز کتابخانه ای، اینترنتی، مشاهدات عینی و مطالعات میدانی است.The Relationship between Intelligence and Diplomacy in Democratic Foreign Policy: The Role of Secret Diplomacy
Intelligence organizations, with their expertise and experience in clandestine and covert actions, are a crucial channel for establishing secret diplomacy between countries. This helps guide and reassure politicians and diplomats. The goal of secret diplomacy is to assess the true intentions of other countries and create a conducive environment for establishing official diplomatic relations and future cooperation. Understanding the real intentions of the other parties, particularly their reliability, is a key application of secret diplomacy. This links intelligence and diplomacy together, based on the necessity of measuring reliability, without the intelligence agency monopolizing this task. However, the primary research question is: what is the relationship between intelligence and diplomacy, and how and when does secret diplomacy promote cooperation and trust between competitors? The hypothesis is that intelligence and diplomacy have a two-way and mutual relationship and intelligence-security organizations play a role in interacting with the diplomatic apparatus through secret diplomacy to discover the real intentions of the negotiating party/parties. The results indicate that the continuation of secret cooperation depends on the long-term interests of cooperation outweighing the benefits of intelligence disclosure. The research method is descriptive-explanatory in nature and employs a qualitative methodology based on the type of data. Data collection techniques include library research, internet research, objective observations, and field studies.
تبلیغات
