نقش اراده و قصد التزام قانونی در حقوق ایران و اصول حقوق قراردادهای اروپا (مقاله علمی وزارت علوم)
درجه علمی: نشریه علمی (وزارت علوم)
آرشیو
چکیده
مقررات اصول حقوق قراردادهای اروپا توسط اتحادیه اروپا جهت یکنواخت کردن مقررات کشورهای عضو برای همگرایی و ایجادپیوند عمیق فرهنگی و اقتصادی کشورها وضع شده است. بنابراین تطبیق مقررات مذکور می تواند الگویی برای کشورها باشد. دراین مقاله یکی از ارکان اصلی تشکیل قرارداد براساس اصول مذکور و ایران مورد بررسی قرار می گیرد. در میان شرایط صحت قرارداد، اراده و قصد انشاء هم در حقوق ایران و هم در اصول حقوق قرادادهای اروپا با عنوان قصد التزام قانونی مهمترین شرط اصلی تشکیل قرارداد بوده است. در گذشته هدف از انجام تشریفات در هنگام انعقاد قرارداد صرفا برای احراز قصد مشترک بوده است. به طوری که جعل عوض و یا کتابت قرارداد در حقوق برای احراز قصد واقعی طرفین بوده است. اما امروز اغلب مقررات برای انجام اعمال حقوقی، تشریفات را کاهش داده و حتی انعقاد عمل حقوقی و قرارداد را در قالب ایجاب و قبول لازم نمی دانند. قید قصد التزام قانونی در اصول مذکور بیانگر اهمیت این مسئله است تادر صورت فقدان سایر شرایط قرارداد در معرض بطلان قرار نگیرد. با این حال ممکن است در برخی از موارد قصد مشترک طرفین با آنچه مطرح شده متفاوت باشد. در این صورت این سوال مطرح می شودکه مقررات اصول مذکور در مقایسه با حقوق ایران اراده باطنی را ملاک قرارداده یا اراده ظاهری را؟ برای احراز قصدانشاء باید معیار عینی در نظر گرفته شود یا معیار دهنی؟با بررسی این مقررات معلوم می گرددکه اصول حقوق اروپا در این زمینه با حقوق ایران اختلاف قابل ملاحظه ای ندارد.The role of will and intention of legal commitment in Iranian law and the principles of European contract law
The Rules of PECL are laid down by the European Union to uniform the rules of the member states for convergence and to create economic between the countries. The study and implementation of these regulations can be a model. In this article, one of the main pillars of contract formation based on the PECL and Iranian is examined.Among the conditions for the validity of the contract, the will and intention to sign both in Iranian law and in the PECL as the intention of legal obligation has been the most important condition for concluding the contract. The purpose of special ceremonies was only to achieve the intention of the parties. So that even putting considration or writing a contract has been to achieve the real intention of the parties. Today, most of the regulations for legal acts reduce the formalities and do not even consider it necessary to conclude a legal act and a contract in the form of requirement and acceptance. The stipulation of the Intention to be legally bound in the PECL indicates the importance of this issue so that it is not invalidated. In some cases the intention of the parties may differ from what has been stated.The question arises as to whether the PECL, in comparison with Iranian law, are based on esoteric will or apparent will? In order to achieve the intent of creation, an objective criterion should be considered or subjective criterion? The PECL in this regard are not significantly different from Iranian law.
تبلیغات
